Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η ωμή αλήθεια, 2012-2013-2014… αυτοκτονούσαν άνθρωποι, πέφτανε από τα μπαλκόνια, κρεμόντουσαν μέσα στους σπίτια τους, μανάδες άφηναν τα παιδιά τους σε εκκλησίες και κοινωνικές δομές γιατί δεν μπορούσαν να τα ταΐσουν ή τα πήγαιναν στα χωριά στους παππούδες, και ο Δημήτρης Χριστούλας 4 Απριλίου 2012 που αυτοκτόνησε με μια σφαίρα στο κεφάλι στο Σύνταγμα. Ξεχάσαμε και αφήσαμε και την κοινωνία να ξεχάσει. Όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ σήμερα έχουμε ευθύνες, από πάνω προς τα κάτω και από κάτω προς τα πάνω.
Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ με την ηγετική ομάδα, κερδήθηκαν οι πρώτες εκλογές το 2015, έγινε το δημοψήφισμα, υπογράψαμε μνημόνιο, κάποιοι δεν το άντεξαν και αποχώρησαν με το δίκιο τους γιατί άλλα είπαμε και άλλα κάναμε, και κάποιοι συνεχίσαμε και κερδίσαμε τις δεύτερες εκλογές το 2015 και έγινε η νέα κυβέρνηση.
Στο κυβερνητικό και πολιτικό σκέλος ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική ομάδα, έβγαλε τη χώρα από την ανθρωπιστική κρίση και στη συνέχεια από το μνημόνιο το καλοκαίρι του 2018. Την ίδια στιγμή:
Στο κομματικό και ιδεολογικό σκέλος ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική ομάδα, με καμία απολύτως αίσθηση ενοχής, κατέστρεψαν την ριζοσπαστική αριστερά. Έκαναν στελεχιακές συμμαχίες με το βρόμικο ΠΑΣΟΚ και μέρος του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, και καμία απολύτως κοινωνική συμμαχία. Καμία επαφή με τα κινήματα και την κοινωνία.
Απανωτά κυβερνητικά λάθη το 2018 και 2019, καταστροφικές επιλογές στο 3ο Συνέδριο το 2022, χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα και λύσεις πήγαμε σε εκλογές ξανά και ξανά και έτσι το κυβερνητικό 36% το 2015, 8 χρόνια μετά έφτασε στο κομματικό 17%.
Το χειρότερο από όλα, χάθηκε η ευκαιρία για κοινωνικό μετασχηματισμό, είχαμε την ευκαιρία και δεν κάναμε πολλά που έπρεπε. Αναπτύχθηκε η άποψη «ψηφίζω Τσίπρα και όχι ΣΥΡΙΖΑ», και με τον τρόπο μας το στηρίξαμε. Τελικά, έπρεπε να έρθει ο Κασσελάκης, η απόλυτη καταστροφή για να κάνουμε το πολύ απλό, να βάλουμε κόκκινη γραμμή και να πούμε ως εδώ.
Δεν θα αναφερθώ τώρα πολύ αναλυτικά γιατί φαντάζομαι θα υπάρξουν στο άμεσο μέλλον διεργασίες για την ανάπτυξη συγκεκριμένων θέσεων και λύσεων για τα προβλήματα των κοινωνικών τάξεων που θέλουμε να αγγίξουμε, αλλά οι κεντρικοί μας άξονες θα πρέπει να βασίζονται και στις εξής προσθήκες:
Ι. Ο κόσμος που ζούμε και η Αριστερά που θέλουμε
Εθνική ανεξαρτησία μέσα από την Αριστερά, πρέπει να μιλήσουμε για την Αριστερά σε ένα κράτος ανεξάρτητο, ένα κράτος που θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του μόνο του, πρέπει να σχεδιάσουμε τις συνθήκες για να έχουμε όσα χρειαζόμαστε, ήρθε ο covid19 και δεν μπορούσαμε να φτιάξουμε μάσκες και τεστ. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Η Νέα Αριστερά ιδρύεται μετά την κρίση που ΣΥΡΙΖΑ, οι αρχές έγιναν έμμεσα επι Τσίπρα και η κόκκινη γραμμή μπήκε επι Κασσελάκη. Η Αριστερά αυτή, δεν πρέπει να είναι ένα κόμμα πληγωμένων και αποχωρησάντων, πρέπει να είναι ένα Κόμμα συσπείρωσης κινημάτων, ένα κόμμα που θα συσπειρώνει συγγενικές θέσεις για το κοινό καλό χωρίς να υποσκάπτει τις βασικές αρχές τις. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Αριστερά η οποία θα αντέχει σε κοινωνικούς τριγμούς και εσωκομματικές διαφοροποιήσεις επειδή θα έχουμε κοινούς στόχους, και αυτούς πρέπει να τους συμφωνήσουμε και να τους τηρήσουμε. Πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι η κοινωνία μας απέδειξε ότι δεν είμαστε εμείς αυτή, και την νοιάζουν μόνο οι λύσεις στα προβλήματά της και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Η κοινωνία αναζητά λύσεις στην καθημερινότητα της.
ΙΙ. Οι στόχοι της Νέας Αριστεράς
Κλιματική Δικαιοσύνη – Η παραγωγή και η εργασία θα πρέπει να είναι συμβατές με τους φυσικούς πόρους και την βιοποικιλότητα σε γη και θάλασσα. Πρέπει να δημιουργηθεί σχέδιο για τις περιοχές που δέχθηκαν φυσικές καταστροφές, και την ίδια στιγμή θα πρέπει να υπάρξει οριοθέτηση της πράσινης ανάπτυξης για όσους νομίζουν ότι θα τους δοθεί λευκή επιταγή στην σχέση τους με το περιβάλλον και θα κάνουν ότι θέλουν. Επίσης, θα πρέπει να δημιουργηθεί εθνικό σχέδιο για την ανακύκλωση, πουλάμε τα σκουπίδια μας στα βόρεια σύνορα μας, δηλαδή κάποιοι αγοράζουν σκουπίδια και βγάζουν και κέρδος, την στιγμή που η Ελλάδα έχει αποτύχει σε έναν τόσο σημαντικό τομέα.
Κοινωνική Ισότητα – Ελλάδα – ευρωπαϊκή χώρα εν έτη 2024 και οι εργαζόμενοι της δουλεύουν για να επιβιώνουν, αναφερόμασταν στους Σκανδιναβούς ότι είναι δυστυχισμένοι λόγω καιρικών συνθηκών και φτάσαμε να είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι στην ΕΕ επειδή πεινάμε. Ρύθμιση της ελεύθερης οικονομίας τώρα, ότι κάτι είναι ελεύθερο δεν σημαίνει ότι είναι ανεξέλεγκτο, χωρίς υποχρεώσεις. Ελεύθερη οικονομία δεν σου σημαίνει πως επιτρέπεται ο οποιασδήποτε όμιλος να “αφαιρεί” τα βασικά αγαθά από το τραπέζι ή από το σπίτι των νοικοκυριών. Αυτό δεν είναι ελεύθερη οικονομία, αυτό είναι άναρχη οικονομία. Τα βασικά αγαθά και δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να είναι προσβάσιμα από εργαζόμενους και ανέργους και σε αυτό το θέμα δεν τίθεται άρνηση. Αυτά που κερδήθηκαν μέσα από κοινωνικούς αγώνες δεν μπορεί να τα ακυρώνει κανένας όμιλος και καμία πολιτική. Σημείωση για τις δημόσιες ψηφιακές υπηρεσίες, αυτή τη στιγμή με τον τρόπο που έχουν αναπτυχθεί, έχει αποκλειστεί η ανθρώπινη επαφή πολίτη – δημοσίου και δεν μπορεί κανείς να βρει το δίκιο του.
Δημοκρατία – Η Ελλάδα καταδικάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου και Δημοκρατίας, για δικαιοσύνη, ΜΜΕ και μειονότητες. Από προσωπική εμπειρία, δικαιώματα μειονοτήτων, μέσα σε αυτές δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους μετανάστες του 90 οι οποίοι είναι πάρα πολλοί, έχουν περάσει 30 χρόνια και είναι σαν να ήρθαν χθες, αν και τα παιδιά τους έχουν δικαιώματα, οι γονείς βρίσκονται στον αέρα. Παιδί μεταναστών είμαι και εγώ και δεν ξέρω τι θα τους ξημερώσει αύριο. Μετανάστες με διαμονή 30 ετών και βάλε έχουν λιγότερα δικαιώματα από έναν Έλληνα 17 ετών.
Με λίγα λόγια, είμαστε Ευρωπαϊκή χώρα με τίποτα Ευρωπαϊκό στην πολιτική, στο κράτος, και στην κοινωνία.
Για να κλείσω…
Αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλο πολιτικό κενό, στην νέα αρχή αυτή, κανείς δεν πρέπει να λείπει και όλοι χρειάζονται αλλά, δεν μπορούμε να πάμε με τα ίδια πρόσωπα, την ίδια στρατηγική, τις ίδιες πρακτικές και τα ίδια κείμενα στην πρώτη γραμμή, αυτά ήταν και στο ΣΥΡΙΖΑ και δεν μπορούμε να κάνουμε το ΣΥΡΙΖΑ #2, δεν μπορούμε να μεταφέρουμε το πρόβλημα από τον χώρο Α στον χώρο Β, γι’ αυτό τον λόγο ελπίζω και εύχομαι το πρόσωπο που θα ηγηθεί στην πρώτη γραμμή να είναι ο Γαβριήλ Σακελαρίδης, ο οποίος μπορεί να φέρει την φρεσκάδα την οποία έχουμε ανάγκη, και το σημαντικότερο όλων ο συνδετικός κρίκος για τις μελλοντικές κινηματικές, κοινωνικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές συμμαχίες.
Εύχομαι καλή αρχή, ενωτικά και συντροφικά όσο περισσότερο γίνεται, και πάνω από όλα Ριζοσπαστικά Αριστερά, για την κοινωνία.
Συντροφικά,
Δημήτρης Μπράτσε
02-03-2024.
