Συνέβη αυτό που ο κάθε σώφρων άνθρωπος στον κόσμο ήλπιζε ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί. Φαινόταν όμως αναμενόμενο, μια αυτεκπληρούμενη προφητεία: η Ρωσία εισέβαλλε στρατιωτικά στην Ουκρανία. Αυτή τη στιγμή, το κρίσιμο είναι η πάνδημη καταδίκη της πολεμικής επίθεσης. Χωρίς αστερίσκους και συμψηφισμούς. Χωρίς υποσημειώσεις και “αλλά”.
Όπως ακριβώς κάναμε όταν στο παρελθόν οι ΗΠΑ πραγματοποιούσαν στρατιωτικές επεμβάσεις στο έδαφος άλλων χωρών.
Ο επιθετικός πόλεμος πάντα βρίσκει δικαιολογίες στην ιστορία και ερείσματα στο παρελθόν ενώ πάντα υπάρχουν λόγοι που εξηγούν την επιθετική συμπεριφορά των κρατών. Δεν τη συγχωρούν όμως, ούτε την συμψηφίζουν με το ανυπέρθετο κακό του πολέμου.
Η Ρωσία έχει λόγους να ανησυχεί απο την εδαφική της περικύκλωσή από το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ έχουν τεράστιες ευθύνες διότι από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου υπονόμευσαν τις εύλογες μέριμνες της Μόσχας για μια ενιαία αρχιτεκτονική ευρωπαϊκής ασφάλειας. Το ΝΑΤΟ μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου έπρεπε να διαλυθεί, όχι να επεκταθεί. Όσο όμως ισχύει αυτό, άλλο τόσο ισχύει ότι η επιθετική συμπεριφορά της Ρωσίας σπρώχνει όλες τις κυβερνήσεις της Ευρώπης μακριά της και στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ.
Την παρούσα στιγμή ωστόσο, ο τίτλος της ιστορίας μας δεν είναι αυτός. Ο τίτλος είναι ότι η Ρωσία απειλεί ανθρώπινες ζωές, διαλύει την οποιαδήποτε έννοια διεθνούς νομιμότητας εισβάλλοντας στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους.
Αν αυτή η συμπεριφορά επιβραβευθεί ή περάσει αδιάφορη, τότε ο κόσμος μας θα γίνει ακόμη πιο ζούγκλα από αυτό που είναι.
Χειρότερο από τον πόλεμο, δεν υπάρχει. Και πρώτος υπεύθυνος για τον πόλεμο είναι ο φυσικός του αυτουργός.
Δημήτρης Χριστόπουλος
Ανάρτησή του στο Facebook
