Την Παρασκευή δικάστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας η υπόθεση της “πανεπιστημιακής αστυνομίας” με δύο αιτήσεις ακύρωσης, τη μια που υπέβαλλαν μια ομάδα πανεπιστημιακών δασκάλων και την άλλη σωματεία εργαζομένων σε ΑΕΙ.
Η πρώτη ομάδα εκπροσωπήθηκε από τους δικηγόρους Βαγγέλη Μάλλιο, Βασίλης Τσιγαρίδας και Ανδρέα Τάκη & η δεύτερη από τον Xenofon Contiades
Η δικαστική αυτή μάχη έπρεπε να δοθεί και δόθηκε από την παραπάνω ομάδα με τον αρτιότερο τρόπο.
Ένας δικαστικός αγώνας που δίνεται για ένα τόσο κρίσιμο πολιτικό ζήτημα διατρέχει δύο κινδύνους: ο πρώτος αφορά εμάς και είναι η «συνταγματοποιήση» κάθε πολιτικής διαφοράς. Επειδή δηλαδή δεν θέλουμε την Ελ. ΑΣ. στα πανεπιστήμια να λέμε ότι η εγκατάστασή της είναι και αντισυνταγματική. Άλλο το ένα ωστόσο, κι άλλο τ’άλλο.
Ο δεύτερος κίνδυνος αφορά το Δικαστήριο. Ακριβώς επειδή οι δικαστές αντιλαμβάνονται ότι η εγκατάσταση της ΕΛ. ΑΣ. στο πανεπιστήμιο έχει καταστεί αιχμή του δόρατος της πολιτικής στρατηγικής της κυβέρνησης σήμερα, είναι πιθανό να διστάσουν να κρίνουν με την νομική ορθοκρισία που επιβάλλει το επιδίκο σε μια προσπάθεια πολιτικού κατευνασμού της εκτελεστικής εξουσίας. ΤΟ ΣτΕ δεν δικάζει σε πολιτικό κενό και προσέχει. Λογικό είναι. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι τυχόν απόφαση του ΣτΕ για αντισυνταγματικότητα του μέτρου θα είναι κόλαφος για την κυβέρνηση.
Πιστεύω ότι η δική μας πλευρά, θεμελίωσε με σαφήνεια γιατί η εγκατάσταση της ΕΛ.ΑΣ. στα πανεπιστήμια είναι αντισυνταγματική, όχι απλώς πολιτικά αθέμιτη.
Ο πρώτος κίνδυνος που επεσήμανα θεωρώ ότι αντιμετωπίστηκε επαρκώς. Μένει να δούμε αν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί και ο άλλος.
Η νομοθέτηση της εγκατάστασης ειδικών φρουρών στα ΑΕΙ μου θυμίζει τον αυταρχικό, αλαζονικό μεγαλοϊδεατισμό που είχε η απόφαση να κλείσει η ΕΡΤ πριν μερικά χρόνια. Πολιτικά πρόκειται περι κολοσσιαιού σφάλματος και δεν βλέπω πώς μπορεί πολιτικά να μακροημερεύσει.
Σε λίγους μήνες θα ξέρουμε αν το ΣτΕ θα καταφέρει να μας απαλλάξει από περαιτέρω αναμονή.
Δημήτρης Χριστόπουλος
Ανάρτησή του στο Facebook
