Macro

Δεν ξεχνάμε

Ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν ήδη φύγει από την Ουκρανία και είναι πρόσφυγες και προσφύγισσες.

Η αλληλεγγύη μας σε όσους και όσες φεύγουν από την φρίκη του πολέμου είναι προφανής και δεδομένη. Και θα τους υποδεχτούμε όπως υποδεχόμαστε πάντα τους κατατρεγμένους από όπου και αν προέρχονται.

Προφανής και δεδομένη όμως είναι και η μνήμη μας.

Και δεν ξεχνάμε ότι οι ίδιοι που κάνουν καριέρα πάνω στον ηθικό πανικό του «η ΕE δεν χωράει ούτε έναν άλλο ξένο», που έγιναν επίτροποι, βουλευτές, περιφερειάρχες και δήμαρχοι τώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δεχτούν εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες.

Δεν ξεχνάμε λοιπόν ότι ο λόγος που γίνονται Pushbacks, που η frontex και -πλέον- και οι ελληνικές αρχές πνίγουν ανθρώπους δεν είναι ότι «η ΕE δεν χωράει ούτε έναν άλλο ξένο» αλλά οι καριέρες αυτών των απάνθρωπων ακροδεξιών.

Και άρα δεν ξεχνάμε ότι ο λόγος που ξεβράζονται πτώματα στις ακτές της Λέσβου δεν είναι ότι «η ΕE δεν χωράει ούτε έναν άλλο ξένο» αλλά οι καριέρες αυτών των απάνθρωπων ακροδεξιών.

Και δεν ξεχνάμε ότι ο λόγος που χτίζονται φυλακές στα δάση της Λέσβου δεν είναι ότι «η ΕE δεν χωράει ούτε έναν άλλο ξένο» αλλά οι καριέρες αυτών των απάνθρωπων ακροδεξιών και η … αξιοποίηση κάποιων κονδυλίων.

Και δεν ξεχνάμε ότι ο Μηταράκης μίλησε για «κανονικούς» πρόσφυγες την μέρα που στο νησί μου ξεβράζονταν πτώματα κάποιων -μη κανονικών(;)- γιατί αυτή τη κυβέρνηση δεν την νοιάζουν ούτε οι ζωές των ανθρώπων ούτε τα νησιά. Μόνο οι καριέρες και τα κονδύλια.

Και όλα αυτά δεν αρκεί να μην τα ξεχνάμε, αλλά πρέπει να τα λέμε συνεχώς και παντού. Ασταμάτητα.

Γιατί αποδεικνύεται ότι το “πόσοι χωράνε” δεν είναι αντικειμενικό γεγονός, αλλά εξαρτάται από τις εκάστοτε πολιτικές σκοπιμότητες.

Και όταν το δίλημμα είναι πολιτικές σκοπιμότητές ή ζωές για μας η απάντηση είναι προφανής. Και δεν θα κουραστούμε ποτέ να την φωνάζουμε.

Αντώνης Παπαζαχαρίου

Ανάρτησή του στο Facebook