Το φθινόπωρο του 1971 ο John Lennon κυκλοφορεί το σινγκλ “Imagine”, ένα εμβληματικό τραγούδι με υπέροχη μελωδία και εξαιρετικούς στίχους.
Το τραγούδι είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη χειραφέτηση.
Οι στίχοι του τραγουδιού αυτού μας προτρέπουν να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς σύνορα, και άρα χωρίς σκοτωμούς, έναν κόσμο χωρίς παράδεισο και κόλαση, και άρα μόνο τη ζωή μας εδώ στη γη, χωρίς ιδιοκτησία και απληστία για την απόκτηση της, και άρα χωρίς φτώχεια και τις αιτίες που τη γεννούν.
Να φανταστούμε έναν κόσμο που τα κοινά μας θα είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Να φανταστούμε έναν κόσμο όπου το χρώμα, η εθνικότητα, το φύλο, δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο στις σχέσεις των ανθρώπων, και θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε σαν μία παγκόσμια ανθρώπινη αδελφότητα.
Πολύς κόσμος, αλλά και το σύνολο των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, θυμάται αυτό το τραγούδι τις μέρες των Χριστουγέννων. Ίσως γιατί η μελωδία του ταιριάζει με τις μέρες, ίσως γιατί ο ίδιος ο συνθέτης δολοφονήθηκε άγρια στις 8 Δεκέμβρη του 1980 έξω από το σπίτι του.
Άγνωστο.
Είμαι σίγουρος, όμως, πως πολλοί και πολλές αγνοούν τους στίχους, αλλά και το πως φανταζόταν τον κόσμο ο ίδιος ο Lennon τραγουδώντας αυτούς τους στίχους.
Φευ!
Είμαστε πολύ, πάρα πολύ, μακριά από αυτό.
Δε θα μπορούσα ποτέ να γράψω κάτι τόσο υπέροχο στιχουργικά και μουσικά, κυρίως δε το δεύτερο, αφού είμαι παντελώς άσχετος με τη μουσική και τη σύνθεση της.
Όμως, καθώς πλησιάζουμε στο τέλος μιας ακόμα χρονιάς, θα ήθελα κι εγώ να φανταστώ μερικά πράγματα που πρέπει και μπορούν ν’ αλλάξουν.
Ξεκινάμε!
Φαντάσου έναν κόσμο όπου οι κωφοί άνθρωποι, όταν θα χρειαζόταν να επισκεφτούν τις δημόσιες δομές υγείας, θα μπορούσαν να συνεννοηθούν με τους θεράποντες ιατρούς μέσω διερμηνέων νοηματικής χωρίς να χάνεται πολύτιμος χρόνος που μπορεί να τους κόστιζε τη ζωή.
Φαντάσου έναν κόσμο όπου οι τυφλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν μία ταινία στον κινηματογράφο, γιατί θα υπήρχε η υποδομή για κάτι τέτοιο.
Φαντάσου μια πόλη που δε θα απαγόρευε στους παραπληγικούς να έχουν πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες και σε όλα τα αγαθά που είναι προσβάσιμα σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Φαντάσου ένα σχολείο που δε θα οδηγούσε στην απομόνωση και τη θλίψη τους έφηβους, όταν αυτοί θα ανακάλυπταν τις διαφορετικές ερωτικές τους επιλογές. Φαντάσου ότι αυτά τα παιδιά δε θα έτρεμαν στην ιδέα να το αντιμετωπίσουν και να το δηλώσουν ανοιχτά, γιατί η απόρριψη και η κοροϊδία θα καταρράκωνε την αξιοπρέπεια και την αυτοπεποίθηση τους.
Φαντάσου ένα σχολείο όπου όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως χρώματος, εθνότητας ή θρησκείας, θα έχουν ισότιμη πρόσβαση στη γνώση.
Φαντάσου ένα σχολείο που δε θα μοιάζει με προπονητήριο αποστήθισης, αλλά θα λειτουργεί σ’ ένα πλαίσιο αλληλεγγύης, απουσίας ανταγωνισμού και χαράς.
Φαντάσου έναν κόσμο που γυναίκες δε θα ξυλοφορτώνονταν από τους νταήδες άντρες τους ούτε θα δολοφονούνταν από αυτούς.
Φαντάσου έναν κόσμο που ο Ζακ Κωστόπουλος θα ζούσε γιατί δε θα υπήρχαν ρατσιστές δολοφόνοι.
Φαντάσου έναν κόσμο που οι ΛΟΑΤΚΙ άνθρωποι δε θα χρειαζόταν να κρύβουν τις επιλογές τους, δε θα χλευάζονταν δημόσια, και θα μπορούσαν να ζήσουν ευτυχισμένοι με τις οικογένειες που αυτοί θα επέλεγαν να δημιουργήσουν.
Φαντάσου έναν κόσμο όπου οι τρανς άνθρωποι θα μπορούσαν να δουλέψουν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και τις δυνατότητες τους, θα είχαν οικογένειες, και δε θα υπήρχε ρατσισμός, τρανσφοβία και δολοφονίες τρανς ανθρώπων.
Φαντάσου έναν κόσμο όπου οι πιτσιρικάδες δε θα χάνουν τη ζωή τους από τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις αστυνομικών όπλων.
Φαντάσου έναν κόσμο όπου η Ηριάννα και ο Περικλής δε θα μένουν άδικα έγκλειστοι στη φυλακή για μήνες και χρόνια, επειδή έτσι επιθυμεί η εξουσία που ονομάζει τον εαυτό της δικαιοσύνη.
Φαντάσου έναν κόσμο όπου οι θάλασσες, τα βουνά, τα ποτάμια και η ζωή που υπάρχει σε αυτά, θα είχαν την ίδια σημασία με την ανθρώπινη ζωή, πράγμα που θα σήμαινε την αέναη προσπάθεια για την προστασία και τη διατήρηση της.
Φαντάσου έναν κόσμο όπου δεν θα έμενε απαθής μπροστά στο δράμα των προσφύγων και δε θα ύψωνε συρματοπλέγματα για να τους αποτρέψει την είσοδο.
Φαντάσου έναν κόσμο όπου δεν θα υπήρχε το σκοτάδι της αμορφωσιάς και όλοι οι άνθρωποι θα αποδεχόντουσαν τους πάντες ως ανθρώπους, και όχι ως “λαθρομετανάστες”, “τουρκόγυφτους” και “σκοπιανούς”.
Φαντάσου, τέλος, πως δε θα υπήρχαν άνθρωποι που, ενώ είναι πιστοί σε θρησκείες που διατυμπανίζουν την αγάπη και την συναδέλφωση, θα είχαν τέτοιο απροκάλυπτο και αβυσσαλέο μίσος για συνανθρώπους τους.
Σίγουρα στους αιώνες που πέρασαν πολλά άλλαξαν και πολλά από αυτά που φαντάστηκαν οι άνθρωποι έγιναν πραγματικότητα. Καθώς όμως ο δυτικός κόσμος, ο πολιτισμένος όπως αυτάρεσκα δηλώνουμε, προχωρά σε νέες ανακαλύψεις και απαντά σε αρκετά επιστημονικά ερωτήματα, η Γη και όσα περιλαμβάνει αυτή φαίνεται να αγκομαχά από την απληστία, τους πολέμους, τη μόλυνση, την καταπάτηση των δικαιωμάτων ανθρώπων και ζώων.
Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, και κυρίως προς το χειρότερο, οι δικές μας λαθεμένες πράξεις ή, ακόμα χειρότερα, η δική μας απραξία ίσως να δίνει περιθώριο σε συντηρητικές και ακροδεξιές δυνάμεις να αναπτυχθούν, οδηγώντας μας πίσω στο παρελθόν.
Φαντάσου, λοιπόν, αλλά μη μένεις μόνο σε αυτό.
Ο Χρήστος Καραγιαννίδης είναι μέλος ΚΠΕ ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: Η Αυγή
