Νίκος Ξυδάκης

Παρατηρώ το χτίσιμο: πέτρες δεμένες με πλίνθους και κουρασάνι. Ρωμαϊκό, βυζαντινό. Αγκαλιάζω την χαρίεσσα φόρμα.…

Η αιφνίδια εκδημία του 47χρονου ζωγράφου Στέλιου Φαϊτάκη δεν σήμανε απολύτως τίποτε για τη ναρκωμένη…

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, επισκέφθηκε την Αθήνα και την Άγκυρα σε μια…

Nail spa, salon de beauté, hairdressing salon, barber shop, café, Αrt tatoo studio ――― Στις…

Η εκλογή Λούλα ολοκληρώνει έναν εκλογικό κύκλο σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Σε όλες σχεδόν…

Ποιος ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου; Κάποιος που έζησε τα χρόνια του μεσουρανήματός του, εύκολα θα…

O Μητσοτάκης τελειώνει. Η Δεξιά όχι. Μέσα σε μια τριετία η νεο-ΕΡΕ κατόρθωσε να γκρεμίσει…

Ολη η παρούσα διακυβέρνηση χαρακτηρίζεται από αλαζονεία και μισανθρωπία, περιφρόνηση προς τις πνευματικές παραδόσεις και την πολιτιστική κληρονομιά, περιφρόνηση προς τις βιοτικές ανάγκες των πολιτών και την ισοπολιτεία. Με φροντίδα μόνο να κλείσουν ντιλ και να φορτωθούν ημέτεροι στο καταχρεωμένο δημόσιο ταμείο, μετακλητοί κρυμμένοι απ’ τη Διαύγεια, με μόνη φροντίδα τη διαιώνιση του πλιάτσικου. Ολα τα σκέπει πηχτή προπαγάνδα και αποπλάνηση, τα συνέχει η μηντιοκρατία των ενσωματωμένων αυλοκολάκων και οι επιχειρήσεις αντιπερισπασμού, distraction games από εγχειρίδιο κατακυρίευσης νεοπληβείων: άλλοτε με τα Instagram politics κι άλλοτε με την τεστοστερόνη της αστυνομικής βίας. Η διακυβέρνηση εξελίσσεται σαν μπίζνες στην Αβάνα του Μπατίστα: οι μαφιόζοι Λάκι Λουτσιάνο και Μέγιερ Λάνσκι χορεύουν μάμπο στα καζίνο τους και οι ιθαγενείς σερβίρουν μοχίτο και ντάκιρι. Στα μούτρα των κορόιδων, των θυμάτων της κρίσης που έγινε ευκαιρία για τους κλεπτοκράτες. Ετσι αποσβολωμένοι οι Ελληνες υπήκοοι του 2020 παρακολουθούν πατουλιάδες και μενδωνιάδες να περιοδεύουν μπίζνες κλας, ξενηστικωμένοι πληβείοι φθονούν τα ντιζαϊνάτα της πρώτης κυρίας που περιγράφουν λιγωμένα οι Λούμπεν Τάιμς, εξουθενωμένοι ακούν για βουντού επενδύσεις και φιλάνθρωπους εργοδότες, έντρομοι βλέπουν τα παιδιά τους να καλούνται να υπερασπίσουν στο Αιγαίο τα τσέστερφιλντ της λουμπενοελίτ. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Ποτέ δεν ήταν. Τώρα πια όμως εξελίσσεται ραγδαία· πέρα από πολιτική και κοινωνική, είναι υπαρξιακή, εθνική. Η άρχουσα λουμπενοελίτ, η λοιδορούμενη από Financial Times και Economist, μόνιμη παραγωγός εθνικών κρίσεων και εσωτερικής αποικιοκρατίας, παρήγαγε μια ακόμη ιστορική κρίση και αναδύθηκε μέσα απ΄αυτήν στερωμένη και ακόμη πιο αρπακτική, παρασιτική, απενοχοποιημένη, ξεδιάντροπη. Επί των κοινωνικών ερειπίων και επί μιας εσωτερικευμένης υποταγής, πάνω στην ήττα της κοινωνίας, παράγει μιαν ακόμη εθνική συρρίκνωση.