Θοδωρής Δρίτσας

06
10

Θοδωρής Δρίτσας: Η συμφωνία με την Γαλλία δεν έχει επί των κρίσιμων ζητημάτων στοιχείο αμοιβαιότητας

Έχουμε κούρσα εξοπλισμών. Θα τα συζητήσουμε όταν έρθουν αυτές οι προτάσεις, αλλά έχουμε έναρξη κούρσας εξοπλισμών, χωρίς τις διαδικασίες που προβλέπονται για να λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις από τα Επιτελεία και από όλη τη διαδικασία, χωρίς εγγυήσεις ότι αυτά μπορούν να εξασφαλίσουν την επαρκή άμυνα της χώρας. Από αυτή την άποψη, καθόλου δεν μας καθησυχάζουν όλες αυτές οι αποφάσεις, αντίθετα, μας ανησυχούν πάρα πολύ και δημιουργούν σε όλη την ελληνική κοινωνία αίσθημα ανασφάλειας, παρά τις τεχνητές προσπάθειες και τις προσπάθειες των media που σας στηρίζουν, να δημιουργήσουν ένα αίσθημα ευφορίας και ασφάλειας. Μπορούμε αυτά λεπτομερώς να τα περιγράψουμε, διότι αυτή η Συμφωνία δεν έχει επί των κρίσιμων ζητημάτων στοιχείο αμοιβαιότητας.
Περισσότερα »
03
10

Θοδωρής Δρίτσας: Πόλεμος και Ειρήνη

Πενταετής και τελικά «αορίστου χρόνου» Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις, μετατροπή του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης σε άτυπη αμερικάνικη βάση, σκανδαλώδης συμφωνία με το Ισραήλ για το Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο Καλαμάτας, Patriot στη Σαουδική Αραβία αλλά και δώδεκα συν έξι αεροσκάφη Rafale από την Γαλλία. Και δεν είναι μόνο αυτά. Τώρα ο Μητσοτάκης με καθυστέρηση δύο ετών παίρνει τις γαλλικές φρεγάτες, παίρνει και έξι ακόμα Rafale και μάλλον συμφώνησε και για τέσσερις γαλλικές κορβέτες. Αυτά και άλλα, δείχνουν καθαρά ότι κινείται πλέον στην τροχιά προσαρμογής στη λογική της «κούρσας εξοπλισμών». (...) Η Συμφωνία Μακρόν-Μητσοτάκη για την αμυντική συνεργασία, γεννά πολλές ανησυχίες, προβληματισμούς και ερωτηματικά. Πολύ χαρακτηριστικό δείγμα, είναι η παράγραφος (ι) του άρθρου 18 στην οποία προβλέπεται «Συμμετοχή σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Σαχέλ»! Δηλαδή, η Ελλάδα δεσμεύεται να συμμετάσχει με στρατεύματα σε πολεμικές επιχειρήσεις της Γαλλίας στις αποικίες της. Είναι δυνατόν κάποιος σοβαρός άνθρωπος να δεχθεί ότι τα ζητήματα  αμοιβαιότητας στις διεθνείς σχέσεις μεταξύ χωρών με μεγάλη διαφορά ισχύος, είναι τόσο απλά; Είναι τόσο αφελής ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ώστε οι σκοπιμότητες εσωτερικής κατανάλωσης να τον κάνουν να θεωρεί τον ελληνικό λαό αφελή; Αυτή η συμφωνία δεν πρέπει να εγκριθεί από την ελληνική βουλή, εάν δεν αλλάξει τουλάχιστον σε κρίσιμα σημεία. Το πιο σοβαρό όμως ζήτημα απ’ όλα τα παραπάνω, είναι το τι πραγματικά επιδιώκει ο κ. Μητσοτάκης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο κυπριακό. Η θεωρία που λέει ότι «αν θέλεις την ειρήνη πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο» είναι επικίνδυνη για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, για την αμυντική θωράκιση της χώρας, για την κατοχύρωση της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας και βέβαια για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Αντίθετα, εάν θέλουμε την ειρήνη πρέπει να εργαστούμε ενεργητικά γι’ αυτήν, με σταθερή πολιτική βασισμένη στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και με βάση αυτούς τους κανόνες, την επίλυση των διαφορών. Η ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος εάν δεν υπαχθεί σε αυτό το πλαίσιο, τότε εύκολα μπορεί να ξεφύγει σε καταστρεπτικές επιλογές. Γι’ αυτό είναι αδιανόητο για κάθε ελληνική κυβέρνηση ικανή να δει και να διαβάσει τη γύρω μας πραγματικότητα, να μην επιδιώκει συστηματικά διεθνείς συμμαχίες με κύριο στόχο τη δέσμευση των συμμάχων για την εξάντληση κάθε δυνατότητας επιρροής τους προς την Τουρκία, για την άρση τους casus belli για τη σύναψη συνυποσχετικού προσφυγής στη Χάγη και για τη διατήρηση της Κύπρου ως ενιαίου κράτους με επίλυση του κυπριακού σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Ταυτόχρονα και με τους ίδιους στόχους, διατήρηση όλων των διαύλων επικοινωνίας και διαλόγου της Ελλάδας με την Τουρκία. Δυστυχώς ο κ. Μητσοτάκης μετά από ένα μικρό διάστημα «αναλαμπής» φαίνεται να έχει ξεχάσει τη Χάγη εδώ και αρκετό καιρό και δεν την προβάλει σθεναρά ως διεκδίκηση, επιλογή που θα ενθάρρυνε τα φιλειρηνικά αισθήματα της ελληνικής κοινωνίας.   Η συζήτησε άρχισε ήδη. Η Αριστερά δεν μπορεί και δεν πρέπει να πολωθεί στο αν πρέπει ή όχι να πάρουμε καμία, μία ή τρεις φρεγάτες. Η ενεργός πολυδιάστατη φιλειρηνική πολιτική είναι μία πολύ δύσκολη επιλογή και ταυτόχρονα απολύτως αναγκαία.  Σε αυτήν την  κατεύθυνση πρέπει να εμπνεύσουμε και να πείσουμε την ελληνική κοινωνία, ότι η ειρήνη είναι η πιο πατριωτική επιλογή.
Περισσότερα »
26
08

Θοδωρής Δρίτσας: Να συνυπάρξουν οι δύο γειτονικοί λαοί εν ειρήνη, γιατί εν ειρήνη είναι η ισχύς (βίντεο)

Ο Ερντογάν της πρώτης περιόδου με τα διαπιστευτήρια του δημοκρατικού, του φιλελεύθερου και του φιλοευρωπαϊστή, κατάφερε να ανεβάσει την Τουρκία. Ο Ερντογάν του εθνικισμού γεννάει συνεχώς προβλήματα για τη χώρα του στο όνομα το ότι είναι πατριώτης ο Ερντογάν, ο εθνικιστής Ερντογάν, ο επικίνδυνος Ερντογάν, για τον οποίο, πράγματι, πρέπει να έχουμε αντιμετωπίσει. Στο όνομα της ανάγκης, όμως, να συνυπάρξουν οι δύο γειτονικοί λαοί εν ειρήνη, γιατί εν ειρήνη είναι η ισχύς. Και αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα που πρέπει να δώσεις και από τη Συμφωνία με την Αίγυπτο, αν έχεις στρατηγική. Αν δεν έχεις, κολυμπάς ανάλογα με τις τακτικισμούς για το πώς θα ικανοποιήσεις σε ένα ακροδεξιό ακροατήριο από δω, ένα πιο φιλελεύθερο από εκεί και διάφορα άλλα.  Αυτή η Κυβέρνηση δεν μπορεί να το κάνει. Και ό,τι θετικό μπορεί να έχει η Συμφωνία της Αιγύπτου δεν μπορεί να το αξιοποιήσει αυτή η Κυβέρνηση. Τουλάχιστον, οργανώστε τη συζήτηση στο Συμβούλιο των κομμάτων, στο Συμβούλιο Αρχηγών, μπας και βγει ένα πλαίσιο ικανό. Κάθε κίνηση που γίνεται, στις πολύ κρίσιμες και ευαίσθητες στιγμές, να μπορεί να έχει και επόμενο βήμα, την επόμενη μέρα. Αλλιώς, θα είμαστε ανάμεσα στη συζήτηση για το αν η ειρήνη προετοιμάζεται με πόλεμο ή το αν η ειρήνη προετοιμάζεται με ειρήνη. Και θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και τον ελληνικό λαό. Σε αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, οφείλει η Κυβέρνηση να παραδεχθεί ότι δεν έχει στρατηγική και να αναζητήσει τις προτάσεις που της δίνει η Αξιωματική Αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει πολύ μεγαλύτερη –παρόλο που δεν έχει κυβερνήσει τη χώρα τόσα χρόνια- πολύ μεγαλύτερη τεχνογνωσία. Γιατί ακριβώς κάθισε και δούλεψε επί θεμάτων αρχών και όχι επί θεμάτων ικανοποίησης των ψηφοθηρικών επιδιώξεων της κάθε κυβέρνησης και του κάθε κόμματος.
Περισσότερα »