Ελευθερία του Τύπου, λογοκρισία του χρήματος
Οι όμιλοι επικοινωνίας δεν είναι, άραγε, όλο και περισσότερο εξίσου «παγκοσμιοποιημένες επιχειρήσεις» που ζουν «κάτω από την αυτοκρατορία των αγορών»; Κάθε μέρα που περνά, η δημοσιογραφία είναι ουραγός στις δυνάμεις τις οποίες θα έπρεπε να ελέγχει. Σε έναν αυξανόμενο αριθμό χωρών, όποιος κατέχει τα μέσα ενημέρωσης σέρνει το κράτος και την πολιτική από τη μύτη. Τη μετατροπή αυτή, οι δημοσιογράφοι την ονόμασαν «τέλος της Ιστορίας» και αποθέωση της «ελευθερίας του Τύπου».
Αλλά η νίκη αυτή δεν αποτελούσε γι' αυτούς παρά μόνο μια φάση στον δρόμο της ενισχυμένης εξάρτησης. Οι τοίχοι της κρατικής λογοκρισίας που έπεσαν αντικαταστάθηκαν από άλλους, λιγότερο ορατούς. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να επιβάλουν παρουσιαστές με στολή, όπως τους γνώρισαμε μέσα από τις δικτατορίες, όταν η αληθινή εξουσία μπορεί να διαθέτει δημοσιογράφους, οι οποίοι, χωρίς φανερές αλυσίδες, μιλούν τη γλώσσα των ενστόλων; Οι στολές στις μέρες μας φέρουν το λογότυπο των αγορών.
