Η συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, που η νέα ηγεσία του απέφευγε συστηματικά, δεν αποτέλεσε την αρχή της εξόδου του κόμματος από την κρίση. Αντίθετα, υπήρξε μια φωτογραφία της δύσκολης κατάστασής του και το πιο σημαντικό είναι ότι εισήγαγε μια περίοδο με δύσκολους σταθμούς.
Περιβάλλον ρευστότητας
Τίποτε, ασφαλώς, δεν είναι απλό και σαφές και για τις δυο πλευρές που τείνουν να διαμορφωθούν στην ηγεσία όπως, εξάλλου, και στο κόμμα. Ο νέος πρόεδρος, ενώ με την εισήγησή του προσπάθησε να «μαζέψει» κάποιες ακρότητες που στελέχη της πλευράς του εξαπέλυσαν τις προηγούμενες μέρες ή θέλησε να διασκεδάσει αβεβαιότητες για την ταυτότητα του κόμματος, δεν μπόρεσε να πείσει. Η σχετική πλειοψηφία που απέσπασε, ισχνή αυτή καθ’ εαυτή, ήταν, ως προς την πολιτική που εκπέμπει και την τακτική που ακολουθεί έως τώρα, μειοψηφική. Ως προς τους αριθμούς, αυτό είναι καθαρό. Απέσπασε 20 «ναι» έναντι 10 «κατά», 8 λευκών και 3 αποχών. Ως προς την ουσία, και οι 21 έχουν ασκήσει αυστηρή κριτική στη νέα ηγεσία, σε διαφορετικές φάσεις. Ταυτόχρονα, στο «ναι» υπήρξαν στελέχη, όπως Όλγα Γεροβασίλη, Κώστας Ζαχαριάδης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, που είχαν υποστηρίξει την Έφη Αχτσιόγλου, ενώ ασκούν και κριτική. Είναι, σαφής, λοιπόν η μειοψηφική στήριξη της πολιτικής της νέας ηγεσίας, που αριθμητικά δεν ξεπερνά τα 20 στα 43 μέλη της Π.Γ.
Η πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο, έχει κι αυτή τις δυσκολίες της. Είναι επιτυχία της ότι έδειξε, στην αφετηριακή εξελίξεων και κρίσιμη συνεδρίαση της Π.Γ., μια ενιαία, εν πολλοίς, επιχειρηματολογία στην ιδεολογική και πολιτική κριτική της προς τη νέα ηγεσία. Ήταν ένα σημαντικό βήμα αυτό. Όμως, με τις διαφορετικές της ψήφους φάνηκε ότι απέχει ακόμη αρκετά από μια ενιαία στάση και τακτική. Αυτό είναι να φανεί το επόμενο διάστημα, ιδίως στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που ορίστηκε για τις 11 – 12 Νοεμβρίου. Σ’ αυτή θα αποφασιστεί, τελειωτικά, πότε θα γίνει το συνέδριο που καταρχάς η Π.Γ. αποφάσισε να γίνει 23, 24, 25 Φεβρουαρίου. Στη συνεδρίαση της ΠΓ η μεν πλευρά της «Ομπρέλας» πρότεινα να γίνει τον Νοέμβριο, δηλαδή στον ομόφωνα αποφασισμένο χρόνο πριν τη διαδικασία εκλογής προέδρου. Η δε πλευρά των 6+6, με πρόταση του Νάσου Ηλιόπουλου, πρότεινε να διεξαχθεί τον Γενάρη και όχι τέλη Φεβρουαρίου. Είναι προφανές ότι η πλειοψηφία θέλει να μεταφέρει, όσο γίνεται, το συνέδριο, ελπίζοντας ότι έτσι θα έχει διαμορφώσει ευνοϊκότερους συσχετισμούς.
Καταλυτική κριτική
Η κριτική που ασκήθηκε στις έως τώρα κινήσεις της νέας ηγεσίας υπήρξε καταλυτική και από ευρύ φάσμα. Είτε με το κείμενο συνολικής κριτικής που κατέθεσε η «Ομπρέλα», είτε με τις προτάσεις Ηλιόπουλου, είτε με τοποθετήσεις στελεχών όπως Έφης Αχτσιόγλου, Γιάννη Ραγκούση, Διονύση Τεμπονέρα, Στέφανου Τζουμάκα και άλλων ασκήθηκε οξεία κριτική σε κρίσιμα θέματα, όπως στα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, τη στάση για τα γεγονότα της Γάζας, την ομιλία Κασσελάκη στον ΣΕΒ κ.ά. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι και από την πλευρά της πλειοψηφίας δεν υπήρξαν υπερασπιστικές φωνές της πολιτικής Κασσελάκη.
Οι τοποθετήσεις στελεχών της ηγεσίας αμέσως μετά την αντιπαραθετική συνεδρίαση της ΠΓ επιχειρούν να δημιουργήσουν κλίμα «ότι τώρα εργαζόμαστε, σχεδιάζουμε την εξωστρέφεια του κόμματος, την επαφή με την κοινωνία». Προφανώς, επιλέγουν τη φυγή προς τα εμπρός για ευνόητους λόγους. Παράλληλα, με την απόφαση ότι θα διεξαχθούν τα 13 περιφερειακά συνέδρια και διάφορες θεματικές, επίσης, θέλουν να περάσει το μήνυμα ότι το κόμμα ανασυντάσσεται και δρα παρά τη στάση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που καλείται να αποδεχθεί την απόφαση της πλειοψηφίας του κόμματος, όπως αποτυπώθηκε στην εκλογή προέδρου.
Ηγετικό «σήμα» προς πόρτα εξόδου
Ωστόσο, πάλι από το περιβάλλον της ηγετικής ομάδας έχουμε να εκπορεύονται αντίθετα μηνύματα. Μετά τον ναύαρχο Αποστολάκη, έχουμε τώρα τη βουλεύτρια Έλενα Ακρίτα να μην αποκλείει «να οδηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε διάσπαση». Μάλιστα είπε «αν η διάσπαση πρέπει να γίνει, καλύτερα να γίνει τώρα». Και εντάξει για τη βουλεύτρια, αλλά όταν πρόκειται για την εκπρόσωπο του κόμματος Δώρα Αυγέρη τα πράγματα είναι σοβαρά. Στο ΟΡΕΝ, στο ερώτημα για τη μελλοντική στάση των διαφόρων ρευμάτων στο κόμμα απάντησε πως «όποιος αισθάνεται πως τα νέα αυτά παπούτσια του είναι… μεγάλα και δυσφορεί, είναι ελεύθερος»! «Στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες», υπογράμμισε και πρόσθεσε: «Τέρμα η ελίτ στον ΣΥΡΙΖΑ».
Στο Action 24, επεξήγησε τη αναφορά της σε ελίτ και τη συνέδεσε με τα περί «αδιαμεσολάβητου κόμματος», όρος εισαχθείς πρόσφατα στην ιδεολογική σκευή της ηγεσίας. Είχε τεθεί και στην Π.Γ. «να μας εξηγήσει τι σημαίνει “αδιαμεσολάβητα”. Σημαίνει κατάργηση οργάνων», ρώτησε η Αννέτα Καββαδία. Η Δ. Αυγέρη απάντησε ως εξής: «Με την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη εγκαινιάζεται μία νέα σχέση με τη βάση –υπάρχουν άλλωστε και χιλιάδες νέα μέλη που εντάχθηκαν στη διαδικασία. Αυτή η αδιαμεσολάβητη σχέση δεν σημαίνει ότι καταλύονται τα κομματικά όργανα, έτσι όπως τα γνωρίζαμε παραδοσιακά. Αυτό που, ενδεχομένως, αλλάζει είναι μία αντίληψη για μια ελιτίστικη προσέγγιση στην κομματική λειτουργία, στον βαθμό που υπήρχε». Έτσι χτίζεται, λοιπόν, το αρχηγικό κόμμα…
Πού βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα; Δανειζόμαστε μια διατύπωση του Αριστείδη Μπαλτά: «Μέσα στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, υπάρχουν κίνδυνοι για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω τι μορφή θα πάρει. Ήδη φεύγουν αρκετοί, είναι κοινό μυστικό. Κάποιοι με ανακοινώσεις συγκεκριμένες, κάποιοι σιωπηλά, αλλά κάπου ο ΣΥΡΙΖΑ διαρρέει, η δύναμή του μειώνεται, η απήχησή του στην κοινωνία μειώνεται και άρα δεν πάμε καθόλου καλά».
Άρης Καραντινός
