Στα καθ’ ημάς λοιπόν, με την πανδημία του Covid – 19, η ελληνική πραγματικότητα ήρθε ακόμα πιο έντονα στην επιφάνεια, καθώς αναδείχθηκαν και επιταχύνθηκαν με τον πλέον τραγικό και εκρηκτικό τρόπο οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις που επικρατούν εντός του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού. Η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να μετατρέψει μια (υγειονομική) κρίση σε (οικονομική) ευκαιρία καθώς η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά ηγετική της ομάδα είναι αποφασισμένη να μετασχηματίσει τη χώρα, διαμορφώνοντας, με τη βοήθεια του αστικού μπλοκ εξουσίας και μιας βίαιης και στοχευμένης προπαγάνδας, ένα πλαίσιο όπου οι ελάχιστοι ευημερούν και η συντριπτική πλειοψηφία ζει έναν βίο αβίωτο.
Από τη μια οι απευθείας αναθέσεις και διαδικασίες χωρίς διαφάνεια, ο απόλυτος έλεγχος των Μ.Μ.Ε και η λίστα Πέτσα, η απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, η ιδιωτικοποίηση της Δ.Ε.Η, η διάλυση του ΕΦΚΑ και του ΟΑΕΔ, το ζήτημα της (μη) στέγασης, η αδράνεια αντιμετώπισης φαινομένων όπως η ακρίβεια, η ενεργειακή κρίση, καθώς και η καμία απολύτως μέριμνα για τη συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία ως προς το σκέλος της υγείας. Και από την άλλη, ο αυταρχισμός, η στοχοποίηση της νέας γενιάς, η αστυνομική αυθαιρεσία, η πατριδοκαπηλία, η εμμέσως πλην σαφώς εμπλοκή της χώρας σε πολεμική σύγκρουση, το κυνήγι δημοσιογράφων, η υποβάθμιση της τριτοβάθμιας, η ενίσχυση συντηρητικών αντανακλαστικών καθώς και η επένδυση στον κοινωνικό αυτοματισμό. Αυτά είναι μόνο ορισμένα από τα κομμάτια που συμπληρώνουν το πάζλ της σκληρής πραγματικότητας που βιώνουμε υπό την διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όποιος αγνοεί ή αδυνατεί να διαπιστώσει αυτή την επιχείρηση του πίσω ολοταχώς που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας το κυβερνών κόμμα έχει αποφασίσει και εθελοτυφλεί.
Σε μια τέτοια συνθήκη, το πολιτικό σχέδιο που θα επιχειρήσει να δώσει διέξοδο, οφείλει, αναγκαία, να συμπεριλάβει ένα συγκεκριμένο συνολικό πρόγραμμα για τη βελτίωση του σήμερα και ένα όραμα για την κατεύθυνση του αύριο. Το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταβάλει τη μέγιστη προσπάθεια για να πείσει την κοινωνική πλειοψηφία ότι «ξέρει» και «μπορεί» να κυβερνήσει. Σε μια τέτοια κρισιακή κατάσταση όμως, με έναν αντίπαλο ο οποίος ασκεί δεξιά ριζοσπαστική πολιτική, προχωρώντας σε βαθιές ιδεολογικές τομές για το Κράτος και τους επιμέρους τομείς του (Παιδεία, Υγεία, Εργασία, ασφάλεια), η εναλλακτική στην κυρίαρχη πρόταση, οφείλει να συμπυκνώσει τόσο σε συμβολικό όσο και πρακτικό επίπεδο την ανάγκη για μια κοινωνική και πολιτική τομή.
Η Νέα Γενιά και το Αντεστραμμένο «Δόγμα του Σοκ»
Για να θέσουμε ευθέως: O ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σχεδιάσει ένα άμεσα υλοποιήσιμο πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση των ονείρων και των σχεδίων της νέας γενιάς. Ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν μπορεί να μην προβλέψει συγκεκριμένα 1. Πώς θα αντιμετωπίσει την ανεργία των νέων στην οποία η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι πρωταθλήτρια στην Ευρώπη. 2. Πώς θα αντιμετωπίσει το στεγαστικό ζήτημα έτσι ώστε η νέα γενιά να είναι σε θέση να ανοίξει τα φτερά της και απεγκλωβιστεί από το παιδικό δωμάτιο. 3. Τι κίνητρα θα δοθούν ώστε, τα νέα ζευγάρια να σχεδιάσουν και να δημιουργήσουν τη ζωή τους όπως την ονειρεύονται. 4. Τι κίνητρα θα δοθούν ώστε να επιστρέψουν, εφόσον έτσι επιθυμούν, όσοι και όσες, επιστημονικό προσωπικό και μη, άφησαν τη χώρα τουλάχιστον τα προηγούμενα 10 χρόνια της κρίσης. Μόνο έτσι ο νέος άνθρωπος θα δει τον εαυτό του στην πολιτική και θα μπορέσει να επανανοηματοδοτήσει τη σχέση του με αυτήν.
Η Δεύτερη φορά να είναι αλλιώς
Για να είναι αλλιώς όμως πρέπει να προηγηθεί ένα παραγωγικό και προωθητικό συνέδριο, στο οποίο θα αποτυπωθούν ξεκάθαρα οι ιδεολογικές θέσεις, ο τρόπος που θα επιχειρήσει το κόμμα να δομήσει την κοινωνία που ονειρεύεται, η οργανωτική αναβάθμιση του κόμματος καθώς, και οι προγραμματικές του δεσμεύσεις οι οποίες θα αποτελούν το σχέδιο πάνω στις οποίες θα βασιστεί, σε περίπτωση που εκλεγεί, η κυβερνητική διαχείριση.
Η οργανωτική ανασυγκρότηση ενός φορέα αποτελεί αναγκαία αλλά όχι ικανοποιητική συνθήκη για να απαντηθούν τα πολιτικά ζητήματα. Επειδή όμως το οργανωτικό είναι σε τελική ανάλυση πολιτικό, αισθανόμαστε την ανάγκη να σταθούμε επιγραμματικά στην πρόταση καταστατικού και στην πρόταση του σ. Τσίπρα που μέχρι πρόσφατα είχε μονοπωλήσει την συζήτηση. Κατά την άποψή μας, προκειμένου να αποφευχθούν δίκες προθέσεων και ανεδαφικά συμπεράσματα, προϋπόθεση της πολιτικής ανάλυσης, είναι η σε πρώτο χρόνο κατανόηση της πραγματικότητας. Υπό αυτό το πρίσμα, η πρόταση του Τσίπρα δεν κατέβηκε από τον ουρανό. Η υφιστάμενη κομματική κατάσταση δεν είναι αυτή που θα επιθυμούσε κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό διότι η συμμετοχή στις Οργανώσεις Μελών δεν υπερβαίνει το 30% και ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων υπερβαίνει το 50ο έτος της ηλικίας. Αυτά είναι στοιχεία τα οποία αφορούν μια γενικότερη συζήτηση γύρω από το κομματικό φαινόμενο στις μέρες μας, υπερβαίνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως μια υπόθεση εργασίας αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να παραβλεφθούν.
Υπό το πρίσμα αυτό, θεωρούμε απαραίτητο να υπάρξουν δικλείδες ασφαλείας προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξουν πιθανές παθογένειες και δυσλειτουργίες που αφορούν τη λειτουργία της Κεντρικής Επιτροπής την επόμενη ημέρα. Είναι σίγουρα σε θετική κατεύθυνση η νέα πρόταση για ποσόστωση των προερχόμενων από την περιφέρεια για την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής. Στο ίδιο πνεύμα θα μπορούσε να προβλεφθεί ένα ποσοστό 20% συμμετοχής βουλευτών και υπουργών στην Κεντρική Επιτροπή, και τέλος, ποσόστωση για την ενίσχυση της συμμετοχής συντρόφων και συντροφισσών που είναι ενεργοί σε συνδικαλιστικά οχήματα αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Σήμερα, αναγκαίες είναι μορφές ταύτισης τέτοιες που θα κάνουν όσους και όσες βιώνουν μια ‘’ζωή πρεκάρια’’ να δουν τον εαυτό σου σε ένα συλλογικό υποκείμενο, σε μια εποχή μάλιστα που βρίσκεται βαθιά στην επικράτεια του ατομικισμού. Για αυτό το κόμμα που θέλουμε είναι παράλληλα το κόμμα που έχουμε ανάγκη, ένα κόμμα το οποίο δεν αποτελεί μια απλή δεξαμενή πολιτικού προσωπικού για αλλαγή στην κυβερνητική εξουσία αλλά ένα κόμμα το οποίο όχι μόνο θα εκφράσει την κοινωνία αλλά και θα την αλλάξει, θα τη μετασχηματίσει. Θέλουμε και έχουμε ανάγκη, ένα κόμμα το οποίο δεν κάνει απλά καλή διαχείριση αλλά ένα κόμμα το οποίο θα βελτιώσει σε χρόνο ενεστώτα, στο σήμερα, την καθημερινότητα των ανθρώπων με γνώμονα τον στρατηγικό του στόχο, τον κοινωνικό μετασχηματισμό.
Γλέζος Βασίλης, μέλος Κεντρικού Συμβουλίου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Κοτζάι Αντιλιάν, μέλος κεντρικού Συμβουλίου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Μπαϊράμογλου Γιώργος, μέλος κεντρικού Συμβουλίου Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Τ. Γιάννης, μέλος Ο.Μ Κυψέλης Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
