Η Αθήνα έπαψε πλέον να είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα χωρίς ισλαμικό τέμενος για την κάλυψη των θρησκευτικών αναγκών των μουσουλμάνων που διαμένουν στη χώρα μας. Ο Μαροκινός ιμάμης Μοχάμεντ Ζακί πραγματοποίησε την πρώτη προσευχή στον Βοτανικό την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω πανδημίας, με μέτρα προστασίας και μικρή συμμετοχή πιστών.
Πρόκειται, πάντως, για το άνοιγμα μιας νέας σελίδας στη διεθνή υποχρέωση της χώρας και μια καλή αρχή ώστε να καλυφθεί ένα απόλυτα κατοχυρωμένο θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, δεδομένου ότι στην Αττική κατοικούν χιλιάδες μουσουλμάνοι, οι οποίοι γίνονται ακόμα περισσότεροι τους θερινούς μήνες λόγω τουρισμού.
Μέχρι τώρα οι μουσουλμάνοι της Αθήνας ήταν υποχρεωμένοι να προσεύχονται συνήθως σε αυτοσχέδια τζαμιά, σε υπόγεια και διαμερίσματα, εικόνα που εξέθετε τη χώρα διεθνώς για έλλειψη σεβασμού στη θρησκευτική ελευθερία και τη διαφορετικότητα. Η έναρξη λειτουργίας του –μετά και την ιστορική απόφαση για την εγκληματική οργάνωση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής– είναι ένα ακόμα μήνυμα που εκπέμπεται κατά του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας. Μην ξεχνάμε ότι η εγκληματική οργάνωση είχε στοχοποιήσει τη μουσουλμανική κοινότητα με κηρύγματα του μίσους αλλά και συνεχείς επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων. Σε μια περίπτωση, μάλιστα, το 2010, το τάγμα εφόδου του Αγ. Παντελεήμονα έφτασε στο σημείο να επιχειρήσει να κάψει δεκάδες ανθρώπους ζωντανούς.
Το τέμενος είναι έκτασης 850 τ.μ. και χωρητικότητας 300 ανδρών και 50 γυναικών και κατασκευάστηκε με έξοδα του ελληνικού δημοσίου σε έκταση 17 στρεμμάτων στο παλαιό συνεργείο αυτοκινήτων του Πολεμικού Ναυτικού στην περιοχή του Ναυτικού Οχυρού Βοτανικού. Επί της ουσίας, μετασκευάστηκε υφιστάμενο κτίριο που υπήρχε εκεί.
Δεν λείπουν και οι αρνητικές κριτικές για το γεγονός ότι το τέμενος βρίσκεται εντός ενός βιομηχανικού χώρου, κρυμμένο ανάμεσα σε κτίρια, χωρίς μιναρέ και με τη φωνή του ιμάμη να ακούγεται μονάχα όταν βρεθείς πολύ κοντά στο κτίριό του, το οποίο φυλάσσεται από την αστυνομία. Αρνητικά σχολιάστηκε και η αρχιτεκτονική του τετράγωνου «αποστειρωμένου» κτιρίου που δεν θυμίζει τζαμί, αλλά και η τεράστια επιγραφή στην πρόσοψή του: «Ελληνική δημοκρατία. Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Ισλαμικό τέμενος Αθηνών».
Η λειτουργία του τζαμιού του Βοτανικού είναι η επιτυχής συνέχεια έπειτα από ένα «γαϊτανάκι» 14 ετών που περιελάμβανε εκκλησιαστικές και ρατσιστικές αντιδράσεις, δικαστικές διαμάχες, αναθεωρήσεις νόμων και απουσία πολιτικής βούλησης.
Το 1983 το Δημόσιο παραχώρησε έκταση στο Μαρούσι. Τέσσερα χρόνια μετά αποφάσισε πως δεν είναι κατάλληλη. Άλλα τέσσερα χρόνια μετά προτάθηκε ο Άλιμος, για να «παγώσει» το σχέδιο μετά από αντιδράσεις των κατοίκων. Τέσσερα χρόνια μετά επελέγη το Κορωπί. Κατόπιν, το 1998 το υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε ότι το τζαμί δεν θα χτιστεί εκεί, αλλά στην Παιανία. Το 2006, εντέλει, επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου, ψηφίστηκε νόμος για να ανεγερθεί τέμενος στον Βοτανικό από το ελληνικό Δημόσιο. Ρατσιστικές φωνές έσπευσαν να θέσουν εμπόδια, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει το παιχνίδι των προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το 2011 ήταν ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, εννέα φυσικά πρόσωπα και ο «Εξωραϊστικός Φυσιολατρικός Πολιτιστικός Σύλλογος “Η Αθηνά”». Το ΣτΕ απέρριψε την προσφυγή το 2014. Αργότερα, περισσότερα από 100 φυσικά πρόσωπα προσέφυγαν στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο. Το ΣτΕ απέρριψε και αυτές τις αιτιάσεις το 2016.
Μια συντομευμένη αποτύπωση του χρονικού της ανέγερσης έκανε ο τότε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης, σε ομιλία του στη Βουλή στις το 2016 για τη σχετική ρύθμιση. «Όλοι οι πρωθυπουργοί από το 1894, όταν έγινε η πρώτη συζήτηση για τέμενος στην Αθήνα, ήταν θετικοί για την κατασκευή του. Ακόμα και ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το υποσχέθηκε στους Άραβες, αναλαμβάνοντας διεθνή δέσμευση για τη χώρα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου έπραξε το ίδιο, οι συζητήσεις τότε αφορούσαν μια έκταση στο Μαρούσι. Επί Κώστα Σημίτη ψηφίστηκε ο πρώτος νόμος για την κατασκευή του στην Παιανία. Επί Κώστα Καραμανλή δόθηκε η πλέον σωστή λύση, αυτή που ακολουθούμε και σήμερα, με τον ν.3512/2006 που υποστήριξε η Μαριέττα Γιαννάκου. Και με την ευκαιρία αυτή, της οφείλουμε ένα ευχαριστώ. Επί Γιώργου Παπανδρέου ψηφίστηκε η πρώτη τροποποίηση του ν. 3512 ώστε να επιλυθεί σειρά γραφειοκρατικών ζητημάτων. Επί δικής μας κυβερνήσεως, ο Π. Λαφαζάνης και ο Αρ. Μπαλτάς έφεραν τη δεύτερη τροποποίηση και εμείς την τρίτη», ανέφερε.
Μαρία Λυκούρα
Πηγή: Η Εποχή
