Η Αφρική, μια ήπειρος σε μόνιμη αναταραχή, σπαραγμένη από πολέμους, εμφύλιους και μη, με συνεχή πραξικοπήματα, εκτεθειμένη στα γεωπολιτικά παιχνίδια των ισχυρών της γης, πλούσια σε κοιτάσματα, μα πάμφτωχη η ίδια, δεν ξέφυγε και από τη δίνη της πανδημίας.
Στο θέμα των εμβολιασμών, η Αφρική είναι τελευταία από τον υπόλοιπο κόσμο, παρότι κάποιες από τις χώρες της είναι σε καλύτερη μοίρα από άλλες. Συνολικά, μόνο όμως 24% των Αφρικανών έχει εμβολιαστεί έστω με την πρώτη δόση. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους: στη μεγάλη έλλειψη εμβολίων που υπάρχουν στις διεθνείς αγορές ή έχουν χαριστεί από το πρόγραμμα Covax του ΟΗΕ, στις δυσκολίες των διαφόρων κρατών να αποθηκεύσουν σωστά τα εμβόλια, αλλά συχνά και στις αντιφατικές οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Ας μην ξεχνάμε και την καθυστέρηση που υπήρξε χάρη στην άρνηση του Μάριο Ντράγκι να δοθούν 13 εκατομμύρια εμβόλια στην Αφρική στις αρχές Μαρτίου, όταν ο Μακρόν και η Μέρκελ πρότειναν να σταλεί εκεί ένα μέρος από τις δόσεις που είχε αγοράσει η ΕΕ.
Μέχρι σήμερα, 47 αφρικανικές χώρες από τις 55 έχουν λάβει 19 εκατομμύρια φιαλίδια από τα 66 εκατομμύρια που έχει υποσχεθεί του πρόγραμμα Covax. Συνολικά, τα εμβόλια που έχουν παραδοθεί στην Αφρική είναι 48,6 εκατομμύρια, από τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί τα 31,4. Πολλές χώρες, όπως η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Μποτσουάνα, η Σουαζιλάνδη, η Λιβύη, το Λεσότο, το Μαρόκο, η Ρουάντα, το Τόγκο και η Τυνησία δεν έχουν πλέον εμβόλια.
Δηλητηριώδη κατάλοιπα
Ίσως όμως για κάποιους Αφρικανούς να μην είναι η πανδημία το κυριότερό τους πρόβλημα, όπως, για παράδειγμα, στη Μπουρκίνα Φάσο, όπου, πριν λίγες μέρες, 160 άνθρωποι, γυναίκες, άνδρες και παιδιά δολοφονήθηκαν άγρια στο χωριό Σολχάν από μια ομάδα τζιχαντιστών, ενώ πυρπολήθηκαν όλα τα σπίτια και η αγορά.
Ένα από τα δηλητηριώδη κατάλοιπα της αποικιοκρατίας είναι ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ γαλλόφωνων (80% του πληθυσμού) και της αγγλόφωνης μειονότητας στο Καμερούν, που ξέσπασε το 2016 και συνεχίζεται, εξαιτίας του ξεσηκωμού των αγγλόφωνων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η γλώσσα τους δεν διδάσκεται αρκετά στα σχολεία, ενώ η κυβέρνηση και οι κρατικές υπηρεσίες είναι επίσης γαλλόφωνες.
Στο Μάλι η κατάσταση είναι χαρακτηριστική της πολιτικής αστάθειας ολόκληρης της περιοχής του Σαχέλ. Πραξικόπημα μέσα στο πραξικόπημα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν δύο εβδομάδες περίπου, όταν ο συνταγματάρχης Ασίμι Γκόιτα συνέλαβε τον πρόεδρο, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Άμυνας. Ο Γκόιτα, τον προηγούμενο Αύγουστο είχε πραγματοποιήσει το πρώτο πραξικόπημα, υποσχόμενος ότι θα οδηγήσει τη χώρα προς τη δημοκρατική ομαλότητα και είχε παραχωρήσει το αξίωμα του προέδρου στον συλληφθέντα στη συνέχεια Μπαχ Ντάου.
Κύκλος βίας χωρίς τέλος
Στην Αιθιοπία, στην επαναστατημένη περιφέρεια Τιγκράι, ο βιασμός είναι ένα άλλο όπλο στον πόλεμο. Η ανθρωπιστική κρίση έχει επιδεινωθεί σε βαθμό ώστε ο Μακ Λόουκοκ, υπεύθυνος για την ανθρωπιστική βοήθεια του ΟΗΕ να τονίζει ότι «σε περιοχές με δύσκολη πρόσβαση οι κάτοικοι πεθαίνουν από την πείνα», με το 90% του πληθυσμού να χρειάζεται βοήθεια σε τρόφιμα.
Η Αιθιοπία έχει εμπλακεί σε ένα κύκλο βίας χωρίς τέλος. Στο έγκλημα του Τιγκράι προστίθενται οι συγκρούσεις στα σύνορα με το Σουδάν. Επίσης, η έλλειψη συμφωνίας με την Αίγυπτο και το Σουδάν για το μεγάλο φράγμα στον Νείλο, είναι ένα επιπλέον πρόβλημα που δεν θα λυθεί με τις εκλογές της 21ης Ιουνίου, που η κυβέρνηση εμφανίζει ως πανάκεια.
Στην Αλγερία, εδώ και μήνες, η σκληρή καταστολή δεν κατόρθωσε να σταματήσει τις διαδηλώσεις. Η χώρα βρίσκεται σε μεγάλη κρίση, με ένα μεγάλο αριθμό νεαρού πληθυσμού σε ανεργία και σε αναζήτηση δημοκρατικής αλλαγής.
Τo Σάββατο, 12 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκαν εκλογές στη χώρα και η κυβέρνηση προσπάθησε να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις τις εβδομάδες πριν από τη διεξαγωγή των εκλογών, ψηφίζοντας έναν νέο νόμο που προβλέπει «αίτημα έγκρισης της διαμαρτυρίας, όπου δηλώνεται η έναρξη και η λήξη της, η διαδρομή της πορείας και τα συνθήματα που θα χρησιμοποιηθούν».
Οι διαδηλωτές συνέχισαν, αλλά το ίδιο και η καταστολή, που συμπεριέλαβε γνωστούς ακτιβιστές, πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους, με ξυλοδαρμούς και συλλήψεις.
Εκείνα τα ανθρώπινα δικαιώματα…
Η Αίγυπτος, γνωστή για την αδιαφορία της έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κωφεύει στα αιτήματα των ανθρωπιστικών οργανώσεων για την απελευθέρωση του αιγύπτιου ακτιβιστή μεταπτυχιακού φοιτητή του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, Πάτρικ Τζάκι, που βρίσκεται στη φυλακή για πάνω από ένα χρόνο. Θα μείνει τελικά έγκλειστος για 45 μέρες ακόμη.
Ο αγώνας επιβίωσης σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, οδηγεί κάποιους από τους πρόσφυγες της Αφρικής να προσπαθήσουν να φθάσουν στις ακτές της «πολιτισμένης» Ευρώπης. Αν το καταφέρουν χωρίς να πνιγούν, αφού περάσουν από τα κολαστήρια της Λιβύης ή από τα χίλια κύματα του Αιγαίου, δεν κρίνονται στις περισσότερες περιπτώσεις άξιοι να γίνουν δεκτοί στη γηραιά ήπειρο και στέλνονται πίσω σε ένα ζοφερό μέλλον.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες δέχονται –όταν δέχονται– με το σταγονόμετρο τους αφρικανούς πρόσφυγες στις χώρες τους, ενώ η Ιταλία μπλοκάρει πάλι στα σικελικά λιμάνια με διάφορες δικαιολογίες τα σκάφη των ΜΚΟ που διασώζουν ανθρώπους στη θάλασσα, όπως το Sea-Eye 4, το Sea Watch 4 και το Open Arms.
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι δηλώνει ικανοποιημένος με τη νέα συμφωνία που υπέγραψε με τον Λίβυο πρωθυπουργό, καθώς και από τις διασώσεις στο Λιβυκό Πέλαγος. Χαμογελαστός προσπέρασε τους βασανισμούς, τις θανατώσεις, τους βιασμούς και τους πνιγμούς ακόμη και μικρών παιδιών. Όλα καλά, αρκεί να μη φθάσουν στην Ευρώπη.
Τόνια Τσίτσοβιτς
Πηγή: Η Εποχή
