Μπορούμε, όντως, να υποστηρίξουμε ότι η Πέμπτη 21 του Ιουνίου είναι μια ιστορική ημέρα, ή σωστότερα μια τομή στη διαδρομή των οχτώ μνημονιακών χρόνων. Η χώρα κατάφερε να συνάψει μια συμφωνία με τους δανειστές της καλύτερη απ΄ αυτή που προβλεπόταν πριν λίγους μήνες και η οποία διαμορφώνει ένα πλαίσιο, με σοβαρούς περιορισμούς βέβαια, αλλά πάντως που της επιτρέπει να ασκήσει, πλέον, μια πολιτική που θα μειώνει βαθμιαία τη λιτότητα και θα θεμελιώνει, παρά το εμπόδιο των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, τη σταθερή ανάπτυξη. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει αν αναλυθούν τα μέτρα — «μέτρα εξαιρετικά σημαντικά» μάς είπε με τη γνώριμη μετρημένη γλώσσα του ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος— που συμφωνήθηκαν, όπως και το καθεστώς εποπτείας που ορίστηκε για το μεταμνημονιακό διάστημα.
Ικανοποίηση και ευθύνη
Μιλώντας στο Ζάππειο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, τόνισε ότι «το καθεστώς άρσης κυριαρχίας που επιβλήθηκε στη χώρα από το 2010 και μετά, ο γνωστός σε όλους μας μνημονιακός καταναγκασμός, ο μηχανισμός που επιβάλλει μέτρα για εκταμιεύσεις δανείων έλαβε τέλος, έκλεισε τον κύκλο του οριστικά». Πρόσθεσε, επίσης, ότι «η Ελλάδα γίνεται ξανά μια χώρα κανονική. Ανακτά την πολιτική και οικονομική της κυριαρχία. Ξαναγράφεται στον παγκόσμιο χάρτη. Στηρίζεται ξανά στα πόδια της». «Μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια καταφέραμε να επιλύσουμε το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Ενός χρέους που δεν δημιουργήσαμε εμείς. Ενός χρέους που κληρονομήσαμε από τις δυνάμεις του παλιού καθεστώτος», υπογράμμισε. «Αναλάβαμε το δύσκολο, αλλά αναγκαίο καθήκον του μετασχηματισμού της χώρας», είπε, τονίζοντας ότι «σε αυτή την προσπάθεια συγκρουστήκαμε σφοδρά, συμβιβαστήκαμε επώδυνα, δουλέψαμε σκληρά, αλλά δεν δειλιάσαμε. Δεν διστάσαμε μπροστά στις δυσκολίες και τα εμπόδια».
Στο ίδιο μήκος κύματος θα κινηθεί και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. «Πρέπει να πω ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη με αυτή τη συμφωνία, θεωρούμε βιώσιμο το χρέος και μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις αγορές», σημείωσε. Έσπευσε, όμως, να προσθέσει αυτό που είναι και το νέο συμβόλαιο που συνάπτει η κυβέρνηση με το λαό. «Αυτή η κυβέρνηση δεν θα ξεχάσει ποτέ τι πέρασε ο λαός αυτά τα 8 χρόνια. Για να αξίζει τον κόπο θα πρέπει αυτός ο λαός να δει πολύ γρήγορα πρακτικά αποτελέσματα. Πρέπει να αισθανθεί ότι η περηφάνια επιστρέφει, αλλά πρέπει να το δει και στην τσέπη του ότι αυτή η ανάπτυξη δεν θα είναι για τους λίγους, αλλά θα μετέχουν όλοι και όλες. Αυτήν την υπόσχεση δίνει η ελληνική κυβέρνηση».
Ανεπαρκής αντιπολίτευση
Είναι μια εξέλιξη όμως που διαμορφώνει και ένα νέο πλαίσιο για διάλογο άλλης ποιότητας απ΄ ότι ως σήμερα στο πολιτικό σύστημα «η ατζέντα αλλάζει και το πολιτικό σύστημα πρέπει, νομίζω, να αλλάξει για να συζητήσει και το περιεχόμενο του αναπτυξιακού σχεδίου αλλά και το περιεχόμενο του δημοσιονομικού χώρου», τόνισε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, για να γίνει εποικοδομητική συζήτηση για τα μέτρα ελάφρυνσης που πρέπει να εξειδικευθούν.
Αυταπάτες; Όχι ακριβώς. αυτό πρέπει να λέγεται σε κάθε ξεχωριστή στιγμή όπως αυτή όταν συντελούνται σοβαρά γεγονότα για την χώρα όχι απλώς για την υπάρχουσα κυβέρνηση. Ωστόσο, λίγα πράγματα πρόκειται ν΄ αλλάξουν σ΄ αυτό το σημείο. Η πρώτη τοποθέτηση της ΝΔ ήταν αρνητική, απορριπτική για τη συμφωνία και ο πρόεδρός της ζήτησε άμεσα συζήτηση για την οικονομία στη Βουλή, κάτι βέβαια που έγινε αμέσως δεκτό. Η αξιωματική αντιπολίτευση οικοδομεί μια άκρως επιθετική —απορριπτική τακτική σε δυο κρίσιμες εξελίξεις της τελευταίας περιόδου όπως είναι η συμφωνία για το Μακεδονικό και η συμφωνία με τους δανειστές για το χρέος.
Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς μια τέτοια γραμμή που καλεί τους πολίτες να μην δουν την πραγματικότητα, ανεξάρτητα αν δεν πείθονται από το συνολικό έργο της κυβέρνησης και παραμένουν επιφυλακτικοί ή και απορριπτικοί. Μέσα σε μια εβδομάδα είναι το δεύτερο σοβαρό θέμα που η ΝΔ έρχεται σε διάσταση και με παραδοσιακούς φιλικούς θεσμούς στην Ευρώπη, καθώς αρνείται το θετικό μέρος βημάτων που επαινέθηκε σχεδόν σ΄ ολόκληρο τον διεθνή Τύπο. Στο ίδιο μήκος κύματος, περίπου κινήθηκε και η κ. Γεννηματά. Σε ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ υποστηρίζεται ότι υπάρχει πλέον «τέταρτο μνημόνιο», αλλά «δεν υπάρχει καθαρή έξοδος». Για το χρέος υποστηρίζεται ότι «τα ανεπαρκή μέτρα για την ελάφρυνση που συντηρούν την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια για το μέλλον. Η οριστική επίλυση της βιωσιμότητας του χρέους μετατέθηκε για μετά το 2030. Ο κ. Τσίπρας φρόντισε πάλι να διασφαλίσει κατά προτεραιότητα τα συμφέροντα των δανειστών. Συμπέρασμα, η θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων παραμένει. Η ελπίδα περιμένει…» Πιο ευέλικτος ο κ. Βενιζέλος θα υποστηρίξει ότι «το Γιούρογκρουπ επέστρεψε στις δεσμεύσεις του 2012.»
Παύλος Κλαυδιανός
Πηγή: Η Εποχή
