Macro

Περισσότερο φως

Η γνώση είναι απελευθερωτική διαδικασία, σε βγάζει από το μαύρο και το γκρι της αμορφωσιάς και του μίσους που αυτή γεννά.  Στο μαύρο του μίσους  κινούνται οι φασίστες και οι ναζί και στο γκρι της αμορφωσιάς  κινούνται οι θρησκόληπτοι ακροδεξιοί.

Εκεί έξω όμως η ζωή είναι πολύχρωμη σαν το ουράνιο τόξο, έχει και κόκκινο και μπλε, κίτρινο και πράσινο, μώβ και ροζ. Η ζωή έξω έχει τη Μαρίνα και την Άννα που παλεύουν για την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα τους. Την Στέλλα και την Κωνσταντίνα που μεγαλώνουν τα παιδιά τους και αγωνιούν γι’ αυτά. Θέλουν να έχουν τη δυνατότητα της αναγνώρισης από την πολιτεία ως οικογένεια με παιδιά. Τον Ανδρέα και τη Μάγδα που μεγαλώνουν τρανς παιδί μέσα σε μια κοινωνία που έχει διαπαιδαγωγηθεί να μισεί ότι δε συμβαδίζει με την αγία οικογένεια και τα συντηρητικά της πρότυπα.  Τη Ρηνιώ που μεγαλώνει ιντερσεξ παιδί και η πολιτεία αλλά και η κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια δε μπορεί να κατανοήσει τις αδιανόητες δυσκολίες  που αντιμετωπίζει.

Οι τρανς άνθρωποι  θέλουν να ζήσουν, να εργαστούν, να διασκεδάσουν, να ξοδευτούν, να ερωτευτούν, να ποθήσουν, να κάνουν οικογένειες να νιώσουν και να είναι εντέλει μέρος ενός κοινωνικού συνόλου κι όχι αποσυνάγωγοι κι επαίτες δικαιωμάτων.

Η υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου ανοίγει τον ορίζοντα ορατότητας αυτών των ανθρώπων και βάζει σε μεγάλο βαθμό τέλος στην κραυγαλέα καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων. Υπάρχουν, φυσικά,  εκκρεμότητες κι ενστάσεις που μπορούμε να συζητήσουμε και να διορθώσουμε, όμως το πρώτο και ριζοσπαστικό βήμα έχει γίνει.

Το δυστυχές είναι ότι δε θα σταματήσει το μίσος και η απαξία αυτών των ανθρώπων από συγκεκριμένες θρησκευτικές και πολιτικές ομάδες που ξεκινούν από εντελώς διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και συναντιούνται στο τερματισμό κερδίζοντας επάξια το βραβείο του ρατσιστή. Από τις κραυγές των θρησκόληπτων ακροδεξιών μέχρι τους λάτρες της ποινικής αντιμετώπισης των μη συμβατών, κατά τη σταλινική θεωρία, το σκοτάδι είναι ενιαίο κι αδιαίρετο.

Περισσότερο ενδιαφέρουσα είναι η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το  επίμαχο νομοσχέδιο. Στην πρώτη συνεδρίαση της επιτροπής η φοβική της στάση ήταν συνυφασμένη – υποτίθεται- με την καταρχάς θετική αντιμετώπιση του νομοσχεδίου μιας και ήταν πολύ κοντά χρονικά η δέσμευση του κ. Μητσοτάκη προς το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών. Δε μπορούσαν να φανούν τόσο αναντίστοιχοι των δεσμεύσεων τους. Ο εισηγητής τους, βέβαια, υπονοούσε ότι είναι απαραίτητη η παρέμβαση και άλλων επιστημόνων πέραν του δικαστή για την διόρθωση καταχώρισης της ταυτότητας φύλου, χωρίς όμως να τολμά να το ξεκαθαρίσει. Όταν έληξε η εσωκομματική διαμάχη με νικητές τους ακροδεξιούς,  η ΝΔ στη βουλή κατέθεσε νομοθετική πρόταση που ουσιαστικά καθιστούσε αδύνατη την οποιαδήποτε διόρθωση των εγγράφων που ορίζουν την ταυτότητα φύλου των ενδιαφερόμενων.

Μια από τις πιο ουσιαστικές διαφορές μας με τη ΝΔ είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί τους τρανς ανθρώπους ασθενείς, γι’ αυτό κι ζητά την ιατρική τεκμηρίωση για οποιοδήποτε αίτημα διόρθωσης ταυτότητας φύλου στη δική της νομοθετική πρόταση. Ο κύριος Κυριαζίδης το είπε πιο ωμά, “αν δεν έχει πιστοποιημένη δυσφορία γένους και δεν πάσχει από τρανσεξουαλισμό, για ποιο λόγο να γίνει η αλλαγή του φύλου;” , έτσι ώστε να καλύψει και τους ναζί του κοινοβουλίου και να ανάψει μια λαμπάδα ίσα με το μπόι του στο ιερό βωμό του ρατσισμού.  Και, φυσικά, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη δική του ομιλία στιγμάτισε ως ψυχικά άρρωστη την κοινότητα των τρανς με το καταπληκτικό επιχείρημα του για τον εξωγήινο του Υμηττού. Καμία ευρωπαϊκή διάσταση, κανένας διαφωτισμός, καμία ελπίδα για το κόμμα των Βορίδη, Γεωργιάδη.

Παρά ταύτα, το νομοσχέδιο ψηφίστηκε. Θα υπάρξει μια άλλη θεσμική πραγματικότητα,  χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως η ζωή των τρανς ανθρώπων θα γίνει ευκολότερη την επόμενη μέρα. Η σκληρότητα των στερεοτύπων και η όποιου είδους κακοποίηση των ανθρώπων που δε συμβαδίζουν με το πρότυπο της πατροπαράδοτης χριστιανικής οικογένειας,  θα συνεχίσει να υπάρχει. Πέρα, λοιπόν από την από χθες θεσμισμένη πτυχή για το ζήτημα,  έχουμε να κάνουμε δουλειά στη θεσμίζουσα διάσταση, να αλλάξουμε το κοινωνικό φαντασιακό.

Τέτοιες μεγάλες αλλαγές ας ξεκινούν πρώτα μέσα από το δικό μας χώρο,  μιας και δεν είναι λίγοι-ες αυτοί-ες που αρνούνται πεισματικά να δουν όλα τα χρώματα του κόσμου ή ίσως και να μετρούν τις εκλογικές απώλειες περισσότερο από τα ανθρώπινα δικαιώματα.