Ο κύριος Άρης Χατζής διδάσκει στο πολιτικό της Νομικής και στον ελεύθερο του χρόνο έχει αποφασίσει να αποδομήσει τον ορθό λόγο για να ιντριγκάρει εμάς και τους φοιτητές του με κάτι σαν τεστ πολλαπλών επιλογών σχετικά με το πώς έληξε ο εμφύλιος στην Ελλάδα: δηλαδή με το «ποιος νίκησε».
Ο κύριος καθηγητής λοιπόν μετά από τα επιστημονικά του τεστ προς τους φοιτητές διατείνεται πως τον εμφύλιο τον κέρδισαν οι κομμουνιστές. Και σίγουρα οι νεκροί κι οι εκτελεσμένοι κομμουνιστές από τα στρατοδικεία και την τρομοκρατία που επικράτησε με το τέλος του εμφυλίου είναι συνομωσία των ίδιων των κομμουνιστών. Η εκτέλεση του Μπελογιάννη, η δολοφονία του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, η εφτάχρονη χούντα, ήταν όλα αυτά σκηνοθετημένα από τους κομμουνιστές και τα αποκαλύπτει με επιστημονικό τρόπο τώρα ο κύριος καθηγητής.
Στο κείμενο του ο κύριος καθηγητής επιχειρεί να τονίσει εμμέσως πως ο κομμουνισμός δεν έχει μεγάλο βαθμό ελευθερίας και κάποιες σκοτεινές δυνάμεις κυβερνούν ενώ στον δυτικό κι ελεύθερο οικονομικά κόσμο όλοι οι άνθρωποι ζουν και βασιλεύουν ελέω της ελευθερίας που τους παρέχει ο καπιταλισμός. Θεωρούσα, κακώς, πως οι χοντροκομμένες προπαγάνδες της δεκαετίας του ’50 είχαν εκλείψει λόγω και των παρωχημένων δίπολων που προσπαθούσαν να συγκρίνουν όμως ο κύριος καθηγητής μοιάζει να έχει βγει από το χρονοκάψουλα ως ο πρωτοξάδερφος του Έντγκαρ Χούβερ και να κυνηγά μάγισσες τον 21ο αιώνα.
Ας δούμε τώρα και τα δεδομένα των γραφημάτων που χρησιμοποιούνται στο άρθρο. Τα στοιχεία τους είναι μονοσήμαντα, καθώς προέρχονται μόνο από μία πηγή, το τιτλοφορούμενο index of Economic Freedom. Το συγκεκριμένο index καταρτίζεται και εκδίδεται ετησίως από το The Heritage Foundation, (Washington’s no1 think tank, όπως αυτοπροσδιορίζεται). Το εν λόγω index έχει σαφή νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό, ενώ το ίδρυμα που το εκδίδει «έλαβε ηγετικό ρόλο στο συντηρητικό κίνημα κατά τη διάρκεια της προεδρίας Ρέιγκαν…», όπως μπορεί κανείς να δει με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο.
Είναι σαφές ότι, όταν κανείς μετέρχεται πηγές τόσο μεροληπτικές – και παρωχημένες- όσο οι προαναφερθείσες, το παραγόμενο αποτέλεσμα δε στέκεται ούτε στην πιο ήπια κριτική. Πέραν αυτών, οι ανιστόρητες γενικεύσεις και η ισοπέδωση όσων θεωρήθηκαν από τον καθηγητή «ψιλά γράμματα» κυριαρχούν στο κείμενο. Η «οικονομική ελευθερία», προφανώς ορίζεται από το …σύγχρονο αμερικάνικο think tank. Δε διασαφηνίζεται τι συνιστά «κομμουνιστική χώρα», ποια είναι τα χαρακτηριστικά της δηλαδή, και αν τα διαθέτει η Ελλάδα. Το Κόσοβο, από την άλλη μεριά, κακώς συμπεριλήφθηκε σε γράφημα συγκρινόμενο με βαλκανικά κράτη, καθώς δεν είναι κράτος. Από πότε σε μια «κομμουνιστική χώρα», όπως διατείνεται ο συγγραφέας, ότι είναι η Ελλάδα, θα είχε σημασία ο ορθόδοξός της χαρακτήρας (προφανώς εννοεί ορθόδοξος στο θρήσκευμα, αλλά εδώ οι διευκρινίσεις περιττεύουν, μία είναι η ορθοδοξία άλλωστε και βεβαίως και έχει χώρο σε μια οικονομολογική κατά τα άλλα ανάλυση), οπότε συμπεριλαμβάνει και τη Γεωργία με αυτό το κριτήριο; Και τέλος, γιατί η Σκανδιναβία, με το μεγαλύτερο κοινωνικό κράτος πανευρωπαϊκά και την αντίστοιχη μεγάλη και ανταποδοτική φορολογία, να χαρακτηρίζεται άντρο του νεοφιλελευθερισμού;
Όλα τα παραπάνω είναι δυστυχώς ενδεικτικά όχι μόνο της ιδεολογικής συγκρότησης του συντάκτη τους αλλά και του ακαδημαϊκού του επιπέδου. Μοιραία λοιπόν προκύπτει και το αίτημα της αξιολόγησης της επιστημονικής αρτιότητας όσων επιδιώκουν να διδάσκουν στα παιδιά μας, όπως επίσης και η γνωστοποίηση της ποσότητας και της ποιότητας του ακαδημαϊκού output που έχουν αυτοί που γράφουν τέτοια βαθυστόχαστα και αντιεπιστημονικά κείμενα.
Για να κλείσω όπως άρχισα, η ιστορία είναι προς μελέτη, δεν είναι προς χρήση, και μάλιστα με τέτοιο εξόφθαλμο τρόπο. Τα επίδικα του Εμφυλίου μένουν να αναλυθούν και κυρίως, να εμπεδωθούν, και άλλο, με βάση πρωτότυπες εργασίες και πρωτογενείς πηγές. Εφόσον, το πιο προοδευτικό και προοδευμένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που επέλεξε τότε να συστρατευθεί με την αριστερά και οι συνέπειες για την κοινωνική εξέλιξη της Ελλάδας έκτοτε δεν αφορούν το συγκεκριμένο ακαδημαϊκό δάσκαλο, ας αφήσει τη διδασκαλία τους σε άλλους πιο καταρτισμένους και διατεθειμένους, και ο ίδιος ας εντρυφήσει ανενόχλητος στο νεοφιλελευθερισμό της Σκανδιναβίας.
Ο Μάρκος Καρολίδης-Εγγελίδης είναι φανταστικό πρόσωπο αλλά ασπάζεται τας κομμουνιστικάς ιδέας και δηλώνει δύο επώνυμα δια να μπερδέψει τας αρχάς και τον Μπογδάνον
