“Στην πόλη μου δεν θα τραγουδάτε τέτοια τραγούδια” δήλωσε ο αστυνομικός διοικητικής μιας κουρδόφωνης πόλης στην νοτιοανατολική Τουρκία όταν σε ένα γλέντι ο κόσμος έπιασε τα τραγούδια στη γλώσσα του πριν λίγα χρόνια.
Το ίδιο ακριβώς δήλωσε και ο Δήμαρχος Φλώρινας προχθές.
Διαβάζω ακόμη και σε αναρτήσεις ή κείμενα καταδίκης της άγριας λογοκρισίας που άσκησε ο δήμαρχος Φλώρινας σε βάρος της ορχήστρας Banda Entopica οτι αυτό έγινε επειδή τραγουδούσαν στη “σλάβικη γλώσσα” ή ακόμη και στη “σλάβικη διάλεκτο”.
Πέραν της αυτονόητης καταδίκης του σκοταδισμού που αναβιώνει στην περιοχή κάποια στιγμή πρέπει και εμείς οι υπόλοιποι που στηλιτεύουμε τέτοιες πρακτικές να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Δεν υπάρχει μια “σλαβική γλώσσα”. Η σλαβική είναι γλωσσική οικογένεια που περιλαμβάνει όλες τις σλαβικές γλώσσες: τα ρώσικα, τα πολωνικά, τα τσέχικα, τα σερβοκροάτικα, τα βουλγάρικα και ναι, τα μακεδόνικα που γειτνιάζουν γλωσσικά με τα σέρβικα και τα βουλγάρικα.
Το να λέμε “σλαβική γλώσσα” είναι σαν να λέμε αντί για γαλλικά ή ισπανικά ή πορτογαλέζικα “λατινική γλώσσα” διότι στη λατινική οικογένεια ανήκουν αυτές οι γλώσσες ή “γερμανική γλώσσα” αντί για ολλανδικά διότι στη γερμανική οικογένεια (germanic και όχι german) ανήκουν τα ολλανδικά.
Ακόμη περισσότερο: το να κάνουμε λόγο για “σλάβική διάλεκτο” και όχι γλώσσα είναι διπλά προβληματικό διότι απαξιώνει σε τέτοιο βαθμό την γλώσσα μη θεωρώντας την καν τέτοια αλλά “διάλεκτο”. Αλήθεια, “διάλεκτο” ποιας γλώσσας Με τον ίδιο τρόπο παλιότερα στην περιοχή κάνανε λόγο για “ιδίωμα” υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την γλώσσα των ανθρώπων αυτών. Για “τρισκατάρατο ιδίωμα” έκαναν λόγο οι πολιτικοί πρόγονοι του δημάρχου.
Το ελάχιστο που οφείλει κάθε Έλληνας δημοκράτης σήμερα δεν είναι απλώς να καταδικάσει τον σκοταδισμό του Δημάρχου Φλώρινας. Είναι – επιτέλους – να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
Δεν γίνεται στη χώρα μας το 2025 να απαγορεύεται άνθρωποι να τραγουδήσουν ένα τραγούδι που είναι γραμμένο για μια Σόφκα, δηλαδή μια “Σοφία” επειδή ένας δήμαρχος δεν γουστάρει τη γλώσσα του τραγουδιού.
Αν αυτές οι πρακτικές περάσουν αναπάντητες, τότε η ΄χώρα θα βυθίζεται κάθε χρόνο που περνάει όλο και περισσότερο στο σκοτάδι του αυταρχισμού και του φόβου.
Η περιοχή της Φλώρινας ξέρει και από τα δύο. Η αναβίωση της εθνικοφροσύνης στην ελληνική Μακεδονία σήμερα βρίσκει πάτημα στο ότι η κεντρική διοίκηση – η ελληνική κυβέρνηση δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας – αν όχι την υποστηρίζει μέσω του βαθέως κράτους αλλά σίγουρα την υποθάλπει και την ανέχεται.
Να απαντήσουμε ότι θα τραγουδάμε ό,τι τραγούδια θέλουμε. Αυτό δεν αφορά μόνο τα γούστα μας.
Αφορά τη δημοκρατία μας.
