Στα μπλόκα δεν βλέπουμε μόνο την υπαρκτή απόγνωση· βλέπουμε μια βουλιαγμένη χώρα, βλέπουμε τη διαχείριση από ανίκανους κοινωνιοπαθείς, μια πολιτεία που δεν ενδιαφέρεται για την κοινωνική αναπαραγωγή.::::
Δεν χρειάζεται να δεις τηλεόραση για να μάθεις τι γίνεται (και πότε χρειαζόταν;). Αρκεί να παρακολουθείς κανάλια και shorts στο Youtube, reels στο Facebook και Tik-Tok. Εκεί, αν δεν το έχεις ήδη νιώσει στο πετσί σου, βλέπεις σε πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις την κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα, την εξόντωση ελευθεροεπαγγελματιών και καταστηματαρχών, ακούς τη φονική ειρωνεία για τις αλυσίδες σκανδάλων και διαφθοράς, για τις μαγικές εικόνες ανάπτυξης, για το ξεπούλημα γης, υποδομών και φυσικών πόρων.
[ Ναι, στο τάιμλαϊν εξαφανίστηκαν οι κωμικοί, τα μπάσκετ και τα γατάκια, και πλημμύρισε κοινωνικό πυρετό ]
ΚΑΠΟΤΕ ΥΠΗΡΧΕ ΥΠΑΙΘΡΟΣ
Το ξέσπασμα των κτηνοτρόφων και αγροτών είναι εν πολλοίς ακατανόητο στους κατοίκους των πόλεων. Για πολλούς λόγους. Κυρίως διότι έχουμε αποκοπεί από τον κύκλο της πρωτογενούς παραγωγής, έχουμε ξεχάσει τον μόχθο και την αγωνία του αγρότη παραγωγού, κι ας είμαστε όλοι σχεδόν απόγονοι αγροτοποιμένων. (Μοχθήσαμε άλλωστε για να αποβάλλουμε τη σβουνιά της καταγωγής, να γίνουμε «αστοί».)
Μαζί με το καταγωγικό ίχνος έχει χαθεί και η γνώση των τόπων καταγωγής: Δεν έχουμε αντιληφθεί τους βαθείς και ταχείς μετασχηματισμούς της δημογραφίας, της ανθρωπολογίας και της οικονομίας της υπαίθρου, δηλαδή του μαρασμού τους, από τα εντελώς έρημα ορεινά έως τις φθίνουσες κωμοπόλεις, χωρίς σχολεία, χωρίς κέντρα υγείας, χωρίς τράπεζα, χωρίς ταχυδρομείο, μόνο με νέτφλιξ να βλέπει ο τσομπάνης το Yellowstone, με Viber να μιλάει στα εγγόνια-μετανάστες, και πλατφόρμες ψηφιακής γραφειοκρατίας να εκδίδει ο σέμπρος ηλεκτρονικό δελτίο για είκοσι δοχεία λάδι από το λιοτρίβι στο σπίτι του.
ΝΑΡΚΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΝΕΤΦΛΙΞ
Για τους ναρκωμένους του νέτφλιξ κατοίκους των πόλεων, τους «αστούς», η επαρχία είναι τόπος διακοπών ― μάλλον ήταν, τώρα ούτε αυτό είναι, πάνε οι διακοπές, τα νησιά είναι για πλούσιους και επενδυτές, τα νησιά είναι οικόπεδα για υπόσκαφες βίλες, τα νησιά είναι real estate για στρατηγικούς επενδυτές εκτός οποιουδήποτε εθνικού κανονιστικού πλαισίου, τα νησιά είναι τα ιδανικά πλυντήρια για το μαύρο χρήμα των καρτέλ όπλων, νάρκος, τράφικινγκ.
Για τους ναρκωμένους του νέτφλιξ τα τρόφιμα, η φέτα, τα μακαρόνια, τα λάχανα, οι ντομάτες, εμφανίζονται μαγικά στα ράφια του σούπερ μάρκετ, δεν παράγονται από ανθρώπους, δεν υπάρχει μόχθος, ιδρώτας, τεχνογνωσία, υπάρχει μόνο ντελίβερι μέσω app και πληρωμή με app από το κινητό, το φαΐ είναι ένα παραπροϊόν διαφόρων app, που καταναλώνεται ανηδονικά μπροστά σε μια οθόνη.
ΓΙΑΤΙ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ;
Δεν κατανοούμε πια τι είναι παραγωγή, έχουμε ξεχάσει, έχουμε ξεχάσει τι είναι δικαιώματα του παραγωγού και του εργαζόμενου, αγνοούμε πώς συνδέονται οι τύχες παραγωγών και καταναλωτών, αγνοούμε ότι το άστυ συντηρείται από την παραγωγή της υπαίθρου, ότι ζούμε σε έναν χώρο αμοιβαιότητας, αλληλοεξαρτώμενοι, εξαρτώμενοι από φυσικούς πόρους και φυσικά φαινόμενα ― αυτή η άγνοια οδηγεί στην υποταγή, την υποδούλωση, τον κοινωνικό κατακερματισμό και συχνά στον κοινωνικό αυτοματισμό.
«Γιατί κλείνουν τους δρόμους;», «Γιατί κάνουν απεργία;», «Γιατί να ταλαιπωρούμαι;» Οι απαντήσεις στα ερωτήματα των ναρκωμένων του νέτφλιξ είναι όλο και πιο προφανείς, ωμές, άγριες. Οι απαντήσεις είναι: Τέμπη, Predator, ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι η αριστεία της μίζας, των απευθείας αναθέσεων, της συμβολικής Φερράρι, της καταλήστευσης.
Η κυβερνώσα ελίτ έχει τόσο βουλιάξει στη διαφθορά, έχει τόσο στρεβλώσει κάθε μηχανισμό δικαίου, έχει τόσο στομώσει από την απληστία, που δεν είναι ικανή πια να κυβερνήσει. Η χώρα δεν είναι κυβερνήσιμη.
Στα μπλόκα δεν βλέπουμε μόνο την υπαρκτή απόγνωση των αγροτών, των κατεστραμμένων κτηνοτρόφων· βλέπουμε μια βουλιαγμένη χώρα, βλέπουμε τη διαχείριση από ανίκανους κοινωνιοπαθείς, μια πολιτεία που δεν μεριμνά και δεν ενδιαφέρεται για την κοινωνική αναπαραγωγή, ούτε καν για εθνική ασφάλεια.
Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙΚ-ΤΟΚ
Δεν τους ενδιαφέρει αν θα μαραζώσει η ύπαιθρος, αρκεί να μη γίνει θόρυβος, μηντιακός θόρυβος. Γι’ αυτό κινητοποιούνται στρατιές πρόθυμων ντελάληδων στα κανάλια. Η τόση προπαγάνδα όμως έχει τα όριά της. Δεκάδες μικροκάναλα ενημέρωσης, εκατοντάδες reels και βίντεο στα σόσιαλ μήντια συγκροτούν πια μια ροή ενημέρωσης, ένα αυτόνομο οικοσύστημα που προωθεί τις δικές του αλήθειες, μάλιστα φορτισμένες με στοιχεία, συναίσθημα και δράση, είναι η αλήθεια του κινητού που σηκώνεται πάνω από γκλομπ και δακρυγόνα και βιντεογραφεί λάιβ.
Ο κόσμος που τώρα ψυχορραγεί προσπέρασε το μέγα σκάνδαλο Novartis, προσπέρασε το υπερμέγα σκάνδαλο του Predator, προσπέρασε τα δισεκατομμύρια των απευθείας αναθέσεων. Δεν προσπέρασε τα Τέμπη. Δεν προσπέρασε τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Η βιοπολιτική, η θανατοπολιτική, η καταστολή φαίνεται ότι συναντούν κάποια όρια.
εικόνα: Jean-François Millet, Βοσκός με το κοπάδι του, περ. 1860.
