Οταν επρόκειτο να έρθει το 13ωρο σαν ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο των εργασιακών δικαιωμάτων στην Ελλάδα, η «Εφ.Συν.» ζήτησε τη γνώμη της Κομισιόν. «Παιδιά, τι ετοιμάζει η κυβέρνηση στην Ελλάδα; Συμβαδίζει με το ευρωπαϊκό Δίκαιο; Θα κάνετε κάτι που όλη η Ευρώπη πάει προς την άλλη κατεύθυνση και η Ελλάδα χώρια;», είχαμε ρωτήσει επίσημα την αρμόδια υπηρεσία Τύπου.
Ηταν λογική η ερώτηση, σε μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή που έχει ορίσει ελάχιστα πρότυπα για τον χρόνο εργασίας, που περιλαμβάνουν τη μέγιστη εβδομαδιαία εργασία που είναι 48 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών, την ελάχιστη ημερήσια και εβδομαδιαία ανάπαυση, δηλαδή 11 συνεχόμενες ώρες την ημέρα και 24 συνεχόμενες ώρες ανά εβδομαδιαία περίοδο, καθώς και τα διαλείμματα.
Αρα η Επιτροπή θα είχε πολλά να πει, αν ήθελε να μιλήσει. Η απάντηση τότε ήταν ότι το νομοσχέδιο δεν είχε ψηφιστεί -ήταν αρχή Σεπτεμβρίου- και πως πρέπει πρώτα να ψηφιστεί για να έχει άποψη η Κομισιόν. Και είναι αλήθεια ότι αυτή είναι πάγια τακτική.
Στις 16 Οκτωβρίου, το νομοσχέδιο τελικά ψηφίστηκε. Η «Εφ.Συν.» επανήλθε με τις ίδιες ερωτήσεις, καθώς και άλλες, που απορρέουν από το τελικό κείμενο του νόμου. Στην αρχή, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ενημερώσει ότι είχε ψηφιστεί. Τελικά ενημέρωσε, στις 4 Νοεμβρίου. Κι έκτοτε, η Κομισιόν… αναλύει τον νόμο! Αλλά συμπέρασμα δεν έχει βγάλει -δεν έχει φτάσει τουλάχιστον ως απάντηση στην «Εφ.Συν.» και ενδεχομένως και σε άλλους ανταποκριτές που έχουν ρωτήσει…
Και λες, εντάξει, η Ε.Ε. δεν είναι παρούσα στα μεγάλα γεωπολιτικά παιχνίδια, δεν κινεί νήματα και καταστάσεις ακόμα και σε θέματα του άμεσου ενδιαφέροντός της. Ελέω Τραμπ, παρά λίγο να βρεθεί εκτός διαπραγματεύσεων για την Ουκρανία και, προηγουμένως, δεν όρθωσε ανάστημα στα αποτρόπαια εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα, έχει δε περιορισμένο ρόλο, τύπου soft power, και στο κλίμα πλέον.
Αλλά υποτίθεται ότι είναι δίπλα στους πολίτες της. Οτι επιδιώκει να αντισταθμίσει τις αδικίες σε εθνικό επίπεδο, ότι ελέγχει την εκτελεστική εξουσία των κρατών-μελών. Οταν και σε αυτά τα ζητήματα εξασκεί την… αφωνία της, τότε πώς θέλουμε οι πολίτες να τη στηρίξουν; Οι φτωχοποιημένοι Ευρωπαίοι την (απο)χαιρετούν…
