“Μιλώντας στην Α’ Ανάγνωση του νομοσχεδίου για το νομικό πλαίσιο λειτουργίας της ΕΡΤ και την ενσωμάτωση Κανονισμού για την ελευθερία του Τύπου, τόνισα: Τα όσα επικοινωνιακά διαδίδει η κυβέρνηση ότι με αυτό η Ελλάδα πρωτοπορεί στην προστασία της ελευθερίας της δημοσιογραφικής έκφρασης και ενισχύεται ο δημόσιος χαρακτήρας της ΕΡΤ βρίσκονται στον αντίποδα της πραγματικότητας. Συγκεκριμένα:
Τροποποιώντας το νόμο του 2015 με τον οποίο ξανάνοιξε η ΕΡΤ, και όχι, όπως ψευδώς αναγράφει στο νομοσχέδιο, το νόμο του 2013 της Κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που την έκλεισε, η κυβέρνηση διατηρεί τη διττή φυσιογνωμία του φορέα, ως Ανώνυμης Εταιρείας και φορέα της Γενικής Κυβέρνησης και οξύνει τα λειτουργικά, εργασιακά και διοικητικά της προβλήματα:
• Μη εφαρμογή συλλογικών συμβάσεων εργασίας για το προσωπικό (το 90% εργάζεται επί χρόνια με συμβάσεις έργου και Ορισμένου Χρόνου, ενώ καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες).
• Μη καταβολή επιδομάτων επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας σε αποδεδειγμένα δικαιούχους
• Ελάχιστες νέες προσλήψεις βάσει του προγραμματισμού του Δημόσιου τομέα.
• Μη αναγνώριση προϋπηρεσίας εργαζομένων που προέρχονται από τη ΝΕΡΙΤ και είχαν προσληφθεί με απαιτούμενο προσόν την προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα.
• Μη συμβολή του φορέα-εργοδότη στη δημιουργία Ταμείου Αλληλοβοήθειας.
• Απαίτηση υποβολής αίτησης για άσκηση παράλληλου έργου από τους καλλιτέχνες των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ έναν ολόκληρο μήνα πριν την έναρξη του έργου
• Αύξηση του αριθμού των μελών του ΔΣ σε 9 από 7, με ανατροπή της αναλογίας 5 ορισμένοι από την κυβέρνηση/2 εκλεγμένους εκπροσώπους εργαζομένων σε 7:2
• Απαγόρευση να προέρχονται οι δύο εκπρόσωποι του Δ.Σ. από συνδικαλιστές
• Συνέχιση της εκλογής των δύο εκπροσώπων από κοινή κάλπη, κάτι που δυναμιτίζει την εκπροσώπηση από ένα δημοσιογράφο και έναν από άλλη ειδικότητα.
• Προσχηματική εφαρμογή του νόμου περί αξιολόγησης υποψηφιοτήτων για διοικητικές θέσεις στο Δημόσιο, ενώ στην πραγματικότητα και τα 7 μη εκλεγόμενα μέλη του Δ.Σ. της ΕΡΤ επιλέγονται από την κυβέρνηση.
• Μη συμπερίληψη εκπροσώπου των εργαζομένων στην Ομάδα προώθησης της καινοτομίας και των σύγχρονων τεχνολογιών, ούτε στην Επιτροπή εισήγησης του κινήτρου απόδοσης
• Ειδικότερα, το κίνητρο απόδοσης (bonus) δίνεται με τελείως στρεβλά κριτήρια, και συνδέεται μονοσήμαντα με την κερδοφορία της εταιρείας.
• Κατάργηση των Συμβουλίων Κοινωνικού Ελέγχου, δηλαδή των οργάνων της κοινωνίας των πολιτών και αντικατάσταση με έρευνες από ανεξάρτητους ιδιωτικούς φορείς. Νέο πεδίον λαμπρόν για απευθείας αναθέσεις στις οποίες μας έχει συνηθίσει η ΝΔ.
• Καμία πρόβλεψη για έλεγχο του Διοικητικού Συμβουλίου για την υλοποίηση ή μη του 4ετούς στρατηγικού και επιχειρησιακού σχεδίου.
Όσον αφορά την ενσωμάτωση του Κανονισμού της ΕΕ για την Ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης ως πυλώνα της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου, αυτή γίνεται με τρόπο άκρως προσχηματικό, «ξεδοντιάζοντας» στην πραγματικότητα τον Κανονισμό. Εισάγει μερικά μόνον από τα άρθρα του (παρόλο που είναι υποχρεωτικός νόμος για τα κράτη-μέλη και όχι Οδηγία) και νοθεύει τη στόχευσή του, όπως έκανε και με την Οδηγία για κάλυψη τουλάχιστον του 80% των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις. Τα άρθρα που λείπουν αφορούν την Εθνική Βάση Δεδομένων παρόχων υπηρεσιών Μέσων Ενημέρωσης και εξαιρετικά σημαντικό την αξιολόγηση της συγκέντρωσης της ιδιοκτησίας των Μέσων Ενημέρωσης που στη χώρα μας εξακολουθεί να ασκείται από το ΕΣΡ ενώ αδυνατεί να τη φέρει σε πέρας.
Τέλος, το νομοσχέδιο δεν διασφαλίζει την ελευθερία των συντακτών στα ΜΜΕ, κομβικό σημείο για την ελευθερία στον Τύπο. Κάνει κάτι γελοίο: Προτρέπει τους εργοδότες και ιδιοκτήτες των Μέσων να διασφαλίσουν την ανεξαρτησία των συντακτών – εργαζόμενών τους. Δηλαδή βάζει το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Ενώ κωφεύει στην πρόταση που είχε καταθέσει η ΠΟΕΣΥ στη δημόσια διαβούλευση να θεσπιστεί η υποχρέωση κάθε Μέσου για κατάρτιση εσωτερικού κανονισμού εξασφάλισης της ανεξαρτησίας των συντακτών μέσα από συγκεκριμένες και ελέγξιμες διαδικασίες.
Και κατέληξα: Υπάρχει μια πραγματικότητα σήμερα στη χώρα μας για την «μπλε» ΕΡΤ και την ελευθερία του Τύπου: καθημερινή προώθηση της κυβερνητικής προπαγάνδας, ελλιπής και μονομερής ενημέρωση για τα παγκόσμια και ελληνικά γεγονότα, μονομερής και ελλιπής παραγωγή εκπομπών για την Παιδεία, τον Πολιτισμό και τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα, μονοφωνία αντί της πολυφωνίας σε όλα τα θέματα. Το νομοσχέδιο ενισχύει αυτή την εικόνα. Γι αυτό η Νέα Αριστερά δεν θα το στηρίξει επί της αρχής.”
