Macro

Πέτη Πέρκα: Στη Γάζα κρίνεται το μέλλον της ανθρωπότητας

Η επιστροφή μου στη χώρα, από ένα υπέροχο ταξίδι ανθρωπιάς και αλληλεγγύης μαζί με διεθνείς ακτιβιστές και στόχο το σπάσιμο του παράνομου αποκλεισμού και τη μεταφορά ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, συνοδεύεται από μια εμπειρία που αποκάλυψε με τον πιο ωμό τρόπο τη σύγκρουση ανάμεσα στη δύναμη του ισχυρού και το δίκαιο.

Οδηγηθήκαμε σε φυλακές του Ισραήλ, χωρίς καμία νομική υποστήριξη, χωρίς πρόσβαση σε διπλωματική προστασία, χωρίς καν την αναγνώριση ότι ήμασταν θύματα μιας διεθνούς παρανομίας, μιας πειρατείας.

Το κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ παραβίασε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, ναυτικού δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων – και το έκανε χωρίς καμία συνέπεια, χωρίς καμία αντίδραση από τους διεθνείς θεσμούς που ορκίζονται στην προστασία αυτών των αρχών.

Γίναμε μάρτυρες μιας ιστορικής στιγμής: μιας στιγμής όπου η ισχύς υπερνικά το δίκαιο, η βαρβαρότητα επισκιάζει τον ανθρωπισμό και η σιωπή των κρατών προδίδει τις αρχές του πολιτισμού μας.

Είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος για το μέλλον της ανθρωπότητας. Το σκοτάδι που σήμερα απλώνεται στη Γάζα αφορά την ευρύτερη περιοχή και εν τέλει όλη την ανθρωπότητα.

Η κατάλυση όλων των κανόνων, του διεθνούς δικαίου και αξιακού συστήματος ακόμα και των αρχών του Διαφωτισμού και του ανθρωπισμού που θεωρούνται δεδομένες, γίνονται στο όνομα του εθνικού συμφέροντος.

Κάθε φορά που τίθεται θέμα αξιών, οι κυβερνήσεις –με προεξάρχουσα την ελληνική– απαντούν με το «εθνικό συμφέρον». Επομένως, δεν πρέπει να αντιδράμε, να διαμαρτυρόμαστε, αλλά να συμφωνούμε με ό,τι κάνει το Ισραήλ. Βεβαίως μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί πειστική απάντηση στο ερώτημα: Πώς εξυπηρετείται το εθνικό συμφέρον όταν υποστηρίζεις αυτόν που καταλύει το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο συνεχώς επικαλείσαι για να επιλυθούν τα εθνικά θέματα; Και ποιο είναι αυτό το συμφέρον που δικαιολογεί τη δολοφονία παιδιών; Γιατί στη Γάζα δεν γίνεται πόλεμος, αλλά γενοκτονία.

Η επίκληση του «εθνικού συμφέροντος» δεν μπορεί να είναι άλλοθι για τη σιωπή. Όσοι το επιχειρούν, θα κριθούν αυστηρά όχι μόνο από την ιστορία, αλλά και από τη συνείδηση των λαών.

Η ΕΠΟΧΗ