Το σημερινό κυριακάτικο σημείωμα του Μητσοτάκη αποτελεί την επιτομή της αντίληψης της κυβέρνησης για την πολιτική και τους θεσμούς. Αναφερόμενος στη λήξη της απεργίας πείνας του Πάνου Ρούτσι, ο πρωθυπουργός εκφράζει την ικανοποίησή του: «Η Δικαιοσύνη βρίσκει, τελικά, τις λύσεις. Και η Δημοκρατία έχει τη δύναμη να ξεπερνά κάθε εμπόδιο. Έτσι, η διαμαρτυρία του Πάνου Ρούτσι έληξε, με τα αιτήματά του να γίνονται δεκτά. Ενώ, ταυτόχρονα, ξεκινά και η δίκη για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, αφήνοντας εκτεθειμένους όσους προσπάθησαν να εκτρέψουν την υπόθεση σε φτηνό κομματικό πανηγύρι», αναφέρει.
Ο Μητσοτάκης δηλώνει ικανοποιημένος λοιπόν με την κατάληξη της απεργίας πείνας, παρόλο που η κυβέρνησή του έδωσε μάχη για να μην υπάρξει αυτή η κατάληξη και να ηττηθεί ο αγώνας του Ρούτσι.
Δηλώνει ικανοποιημένος, παρόλο που χρειάστηκε ο τραγικός πατέρας να κάνει 23 μέρες απεργία πείνας για να γίνει αυτό που η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών θεωρούσε λογικό και δίκαιο, αλλά η κυβέρνηση και η ηγεσία της δικαιοσύνης υποστήριζαν ότι δεν γίνεται με τίποτα.
Δηλώνει ικανοποιημένος για το ότι θα γίνει η εκταφή και θα διενεργηθούν όλα τα τεστ, παρόλο που η ηγεσία της δικαιοσύνης και η κυβέρνηση μάς διαβεβαίωναν ότι η εκταφή δεν μπορούσε να γίνει γιατί θα καθυστερούσε η δίκη.
Δηλώνει ικανοποιημένος που « η Δικαιοσύνη βρίσκει, τελικά, τις λύσεις», παρόλο που η δουλειά της Δικαιοσύνης δεν (θα έπρεπε να) είναι να βρίσκει νομικές πατέντες υπό την πίεση της λαϊκής κατακραυγής, αλλά να φέρνει στο φως την αλήθεια και να αποδίδει με αμεροληψία ευθύνες εκεί που υπάρχουν.
Ο πρωθυπουργός δεν αισθάνεται την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις για όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες. Όλα καλά!
Το μόνο που τον δυσαρέστησε είναι ότι «ένα ιστορικό μνημείο όπως του Αγνώστου Στρατιώτη να γίνεται πεδίο εκδηλώσεων άσχετων με την αποστολή του». Γι’ αυτό αποφάσισε να αναθέσει την αποκλειστική ευθύνη Αγνώστου Στρατιώτη στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Δηλαδή η μόνη κίνηση που θα κάνει η κυβέρνηση μετά την απεργία πείνας του Ρούτσι είναι να περιορίσει την ορατότητα των διαμαρτυριών των οικογενειών των Τεμπών.
Μια κυβέρνηση που μπορεί με πολύ μεγάλη ευκολία να πει το οτιδήποτε αλλά και το αντίθετο του, μια κυβέρνηση που εργαλειοποιεί τους θεσμούς, μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τις οικογένειες των Τεμπών ως πολιτικούς αντιπάλους.
