Από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Εμείς περάσαμε από το σοκ στη δράση. Πρώτα τρομάξαμε, έπειτα βγήκαμε στους δρόμους, ήμασταν μαζί, ήμασταν πολλοί και πολλές. Πήραμε κουράγιο. Ορθώσαμε ανάστημα στην εγκληματική Χρυσή Αυγή, που με την ανοχή της πολιτείας αλώνιζε, εξαπατούσε, κατέστρεφε, τρόμαζε, χτυπούσε, διέλυε, φώναζε, δολοφονούσε. Οργανωθήκαμε, φτιάξαμε ομάδες, συζητήσαμε. Σε προαύλια, σε σπίτια, σε πλατείες. Για κάποιες και κάποιους ήταν το πρώτο χαστούκι, η άγρια αφορμή για πολιτικοποίηση. Πορευόμαστε ακόμη μαζί. Δεν ξεχνάμε.
Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Η πολιτεία αντέδρασε. Με συλλήψεις, με καθυστερήσεις, με έρευνες λειψές, με αβέβαια βήματα. Στο μεταξύ δείχνει να ξεχνά. Είναι μικρή η απόστασή της από τη μνήμη εκείνη στη βολική πολιτική λήθη. Έχουμε μια κυβέρνηση που, κοπιάροντας τις «καλές πρακτικές» από το εξωτερικό, λες και υλοποιεί κάποιο επιδοτούμενο πρότζεκτ, πάει όλο και πιο ακροδεξιά. Δεν διστάζει να διορίσει υπουργούς πρώην και νυν ακροδεξιούς. Κι εκείνοι, από τη σιγουριά του υπουργικού θώκου, δεν διστάζουν να φτύνουν ρατσισμό, μισαλλοδοξία, να αντιγράφουν, να εκτελούν και να επιβραβεύουν φασιστικές πρακτικές. Εμείς πάντως δεν ξεχνάμε.
Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Η δικαιοσύνη δίκασε. Άκουσε, έκρινε, καταδίκασε, φυλάκισε. Δεν ξεχνάμε την ώρα της απόφασης το 2020, τη μεγάλη κραυγή δικαίωσης, τη δική μας και της Μάγδας Φύσσα. Η δίκη είναι στο δεύτερο βαθμό τώρα, στο Eφετείο. Οι νεοναζί μιλούν ακόμη για πολιτικές διώξεις. Εμείς δεν ξεχνάμε ότι τα αποδεικτικά στοιχεία είναι αδιάσειστα. Για όλες τις κατηγορίες.
Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Για να βλέπουμε, για να το λέμε, για να μην ξεχνάμε, φτιάξαμε την πρωτοβουλία για την παρακολούθηση της δίκης, το Golden Dawn Watch. Μπήκαμε στη δικαστική αίθουσα, ακούσαμε, καταγράψαμε, μεταδώσαμε. Γίναμε τα μάτια και τα αφτιά της κοινωνίας στη δίκη. Πηγή ενημέρωσης. Έχουμε όλη την καταγραφή από τα πέντε χρόνια της διαδικασίας. Συνεχίζουμε να καταγράφουμε και να μεταδίδουμε. Δεν ξεχνάμε.
Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Η Μάγδα Φύσσα, με το μαύρο πένθος της και την αδικία να την πνίγει, πήγαινε κάθε μέρα στο δικαστήριο και αντίκριζε καταπρόσωπο τους δολοφόνους του γιου της. Δεν έλειψε στιγμή. Κι έπειτα, μετά τη δικαίωση, συνέχισε. Μαζί με τους φίλους και τις φίλες του Παύλου, δημιούργησαν, έφτιαξαν το Σύλλογο Πολιτισμού «Παύλος Killah P Φύσσας», και έχουν αφιερώσει τους Σεπτέμβρηδες στις αντιφασιστικές εκδηλώσεις. Δεν ξεχνούν.
Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Η Ακροδεξιά αναγνωρίζεται ως κανονική πολιτική δύναμη. Δεν αμφισβητείται. Επελαύνει, από τη Βραζιλία ως το κέντρο της Ευρώπης, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία. Νεοναζί και φασίστες εκφράζονται απροκάλυπτα και παίζουν με την ανασφάλεια και τον τρόμο. Ο κόσμος ξεχνά∙ και τους ψηφίζει. Η κυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ είναι μια μηχανή που παράγει και εξάγει ωμό φασισμό, μίσος, βία και προτροπή σε πολέμους. Η κυβέρνηση Νετανιάχου στο Ισραήλ πραγματοποιεί στυγνά τη βολική γενοκτονία των Παλαιστινίων. Όλοι μιλάνε για πολέμους πολιτισμικούς, ιδεολογικούς, ιερούς. Στην πραγματικότητα, είναι οικονομικοί, ταξικοί, στρατιωτικοί. Φονικοί.
Έχουν περάσει δώδεκα χρόνια. Και κοντά 80 από τον πόλεμο. Και κάθε μέρα που περνάει μετράμε νεκρούς στην Παλαιστίνη. Ναι, να μην ξεχνάμε. Να μένουμε μαζί. Βρισκόμαστε ξανά αντιμέτωποι με φασίστες δολοφόνους. Έχουν την εξουσία, την ισχύ, τα χρήματα, τα όπλα. Να μετρήσουμε τι έχουμε εμείς.
