Αν αυτός ο νόμος και αν το περιεχόμενό του αποκτούσε τη δημοσιότητα που του αρμόζει και που του αναλογεί, θα αποκαλύπτονταν το χαώδες έλλειμμα αξιοπιστίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη και το εγκληματικό προφίλ ενός ανάλγητου συστήματος εξουσίας που τρώει με δέκα κουτάλες από τη μία και σηκώνει τα μανίκια μόνο όταν είναι να καλύψει τα ίχνη του από την άλλη.
Αυτό ζούμε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Το έγκλημα δεν αφορά μόνο αυτούς που κυβερνούν, αφορά και αυτούς που νομοθετούν.
Γιατί αν ψηφιστεί σήμερα αυτό το νομοσχέδιο, αυτό θα πει ότι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι πριν από δύο χρόνια ψήφιζαν το ακριβώς αντίθετο, ψήφισαν ανοησίες τότε.
Και κατ’ ελάχιστον ο ελληνικός λαός θα χρειαζόταν μια συγγνώμη από τους νομοθέτες του. Διαφορετικά, δεν πρόκειται περί νομοθετών, πρόκειται περί αχυρανθρώπων που θα ψηφίσουν ό,τι τους φέρει ο κύριος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.
Όποιος από τη συμπολίτευση δεν αμφισβητεί τη διαχείριση αυτής της υπόθεσης, είναι συνυπεύθυνος.
Συνυπεύθυνος για το έγκλημα, συνυπεύθυνος και για την εγκληματική διαχείριση που ακολούθησε το έγκλημα. Το σημερινό νομοσχέδιο είναι πράγματι ένα σχέδιο αναδιοργάνωσης που έχει εκπονήσει η κυβέρνηση ύστερα από τις πιέσεις των ευρωπαϊκών θεσμών.
Και είναι η ομολογία ότι ο προηγούμενος του 2022 δεν ήταν αυτό που έλεγε τότε η κυβέρνηση. Το σημερινό νομοσχέδιο είναι ομολογία ενοχής.
Στόχος της χώρας μας πρέπει να είναι η πλήρης ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου. Γιατί ο σιδηρόδρομος είναι το πιο ασφαλές, το πιο οικολογικό, το πιο οικονομικό μέσο μεταφοράς.
Σήμερα δεν υπάρχει τρένο ανάμεσα στη Λάρισα και στο Βόλο. Σήμερα δεν υπάρχει τρένο από την Ξάνθη έως τη Θεσσαλονίκη.
Μπορεί μια χώρα να αποκαλείται ευρωπαϊκή το 2025, όταν οι πόλεις οι οποίες για δεκαετίες ήταν συνδεδεμένες με το σιδηρόδρομο σήμερα βλέπουν τους σταθμούς των τρένων να μετατρέπονται σε φαντάσματα;
Εμείς το λέμε καθαρά. Εθνικός στόχος πρέπει να είναι τρένο παντού. Και για να τον πετύχουμε αυτό τον στόχο χρειαζόμαστε έναν αμιγώς δημόσιο σιδηρόδρομο.
Να αντιστραφεί η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της αποθέωσης της αγοράς.
Στην πράξη, όχι στα χαρτιά. Όχι με τεχνητές συγκολλήσεις, όχι με γονατογραφήματα.
Με ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, του δικτύου, του εξοπλισμού, του ανθρώπινου δυναμικού, με στήριξη, με χρηματοδότηση με προσλήψεις για καλυφθούν τα τεράστια κενά τα οποία υπάρχουν.
Όλα αυτά είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ασφάλεια των μεταφορών, αλλά και για ένα αναπτυξιακό κράτος.
Εμείς επιμένουμε για ένα αναπτυξιακό κράτος που χρησιμοποιεί τις υποδομές του στρατηγικά για την ανάπτυξη, για τη δίκαιη πράσινη μετάβαση, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Και καλούμε όλα τα κόμματα της αριστερής και προοδευτικής αντιπολίτευσης σε αυτόν τον στόχο να πορευθούμε μαζί. Για ενιαίο πραγματικά δημόσιο σιδηρόδρομο στη χώρα μας.
Είναι ένα στοίχημα το οποίο πρέπει να το κερδίσουμε. Είναι ένα στοίχημα το οποίο προφανώς δεν αφορά την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Δεξιάς, είναι ένα στοίχημα το οποίο όμως αφορά την ελληνική κοινωνία. Και για αυτό πρέπει να αγωνιστούμε.
Οι ρυθμίσεις της πολυδιαφημισμένης τροπολογίας για τις τράπεζες δεν είναι για πανηγυρισμούς ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Αυτά που λέμε εμείς στη Νέα Αριστερά, το επιβεβαιώνει απόλυτα η κοινωνία.
Στην ανακοίνωσή της η ΕΚΠΟΙΖΩ μιλάει για «όψιμη απαγόρευση» χρεώσεων χαμηλού ύψους σε περιορισμένη έκταση.
Για ανέγγιχτη πρακτική πλήθους αδικαιολόγητων και καταχρηστικών χρεώσεων και για διατήρηση των υπέρογκων χρεώσεων σε μη ηλεκτρονικές διατραπεζικές συναλλαγές.
Και κυρίως για το απαράδεκτο, ληστρικό χάσμα μεταξύ επιτοκίου καταθέσεων και επιτοκίου δανεισμού.
Άνθρακες ο θησαυρός του κ. Μητσοτάκη.
Στάχτη στα μάτια των πολιτών, που ακούνε για 100 εκατομμύρια, μπροστά στα 12 δισεκατομμύρια που είναι τα κέρδη των τραπεζών την τελευταία τριετία και μόνο, στον Φορέα από τον οποίο θα νοικιάζει ο κόσμος τα σπίτια του που χάνει στους πλειστηριασμούς για 12 χρόνια.
Η ομιλία του Αλέξη Χαρίτση στη Βουλή για το νομοσχέδιο – ομολογία ενοχής της κυβέρνησης για τον σιδηρόδρομο
