Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την οικονομική της πολιτική, επαναλαμβάνοντας μέχρι ναυτίας ότι έχει μειώσει 72 φόρους, χωρίς όμως να λέει και ποιους κυρίως έχουν ευνοήσει αυτές οι απαλλαγές.
Γιατί πως μπορεί να έχουν ευνοήσει την εργατική τάξη, να έχουν ευνοήσει τους αυτοαπασχολούμενους, τα μπλοκάκια, τους συνταξιούχους, η μείωση του φόρου στα μερίσματα, η μείωση του φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίου, η μείωση φόρου χρηματοοικονομικών συναλλαγών, ο μηδενισμός φόρου γονικών παροχών για μεταβιβάσεις μέχρι 3,2 εκατομμύρια ευρώ, η απαλλαγή από τον ειδικό φόρο πλοίων, οι φοροαπαλλαγές στους επενδυτικούς αγγέλους;
Τουλάχιστον 20 φοροαπαλλαγές με δήθεν κίνητρο τις επενδύσεις. Κλασική δηλαδή μορφή trickle down οικονομίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που ευνοεί σκανδαλωδώς το κεφάλαιο και τα μεγάλα και υψηλά εισοδήματα.
Την ίδια στιγμή δώρα προς τις ασφαλιστικές εταιρείες, μείωση του ΕΝΦΙΑ εφόσον έχουμε συμβόλαια ασφάλισης με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Υποχρέωση για όλες τις επιχειρήσεις να ασφαλίζουν για να ασφαλίζονται για πυρκαγιά και φυσικές καταστροφές, εφόσον ο τζίρος τους από τα 2 εκατομμύρια που ήταν στις 500.000 απαλλαγεί από φόρο ασφαλιστηρίων συμβολαίων. Προφανώς εδώ είναι κάποιο γραμμάτιο που εξοφλεί η κυβέρνηση προς τις ασφαλιστικές εταιρείες, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό.
Το θέμα είναι τι κρύβεται πίσω από αυτή την αντίληψη. Ας αφήσουμε το κοινωνικό κράτος να καταρρεύσει, ας αφήσουμε τις υποδομές να απαξιωθούν και θα έρθουν οι ασφαλιστικές εταιρείες να δώσουν τη λύση στα προβλήματα τα οποία θα προκύψουν. Εκεί όμως που βρίσκει η κυβέρνηση να επιβάλει φόρο, διότι μπορεί να ισχύει η συγκεκριμένη ρύθμιση εδώ και 30 χρόνια, αλλά δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ, είναι στα φιλοδωρήματα των εργαζομένων.
