Κάπου ώπα
Όταν είχα αναλάβει εκπρόσωπος τύπου της Νέας Αριστεράς η «Εφημερίδα των Συντακτών» μου είχε ζητήσει ένα σχόλιο για την αγωγή του Γρηγόρη Δημητριάδη σε βάρος της και σε βάρος των πρωτοπόρων δημοσιογράφων που είχαν πρωταγωνιστήσει στην έρευνα και αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών. Όταν ξεφύλλισα τις σελίδες της εφημερίδας, διαπίστωσα κάτι που μου έκανε εντύπωση. Στις ανάλογες δηλώσεις του ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ απέφυγαν να αναφερθούν, ονομαστικά, στον κύριο Δημητριάδη. Εγώ είχα θεωρήσει αυτονόητο ότι εφόσον αυτός ήταν ο ενάγων όφειλα να αναφερθώ στην εμπλοκή του στην υπόθεση. Όταν ρώτησα κάποιον πιο έμπειρο, κατάλαβα τι είχε συμβεί: «κανείς δεν θέλει να μπλέξει. Κάθε αναφορά στον Δημητριάδη μπορεί να σημαίνει μια αγωγή την επόμενη μέρα». Ήταν ένα καλό μάθημα για το πώς λειτουργεί η πολιτική του φόβου και της συγκάλυψης.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά ακούγοντας τις κυβερνητικές αντιδράσεις στην πρόταση της Νέας Αριστεράς. Ο κύριος Μαρινάκης -κυβερνητικός εκπρόσωπος- πριν λίγο αμφισβήτησε ευθέως την ακεραιότητα του κυρίου Ράμμου φανερώνοντας την ενόχληση του Μεγάρου Μαξίμου. Πρόκειται για μια τακτική που παραπέμπει σε οργουελικό μυθιστόρημα. Ένα σύστημα εξουσίας που αποφεύγει τη συζήτηση για την ουσία -το σκάνδαλο των υποκλοπών- και συστηματικά εμφανίζει εκείνους που υπερασπίζονται το κράτος δικαίου είτε ως μαριονέτες σκοτεινών κέντρων, είτε ως υπονομευτές του πολιτεύματος. Αν θεωρείτε ότι υπερβάλλω, ακούστε το σημερινό διάγγελμα του κυρίου Πορτοσάλτε που λίγο-πολύ μας είπε ότι ένα «σύστημα» θέλει να «αποσταθεροποιήσει (!)» τη χώρα μέσα από την πρόταση της Νέας Αριστεράς.
Κάπου ώπα. Αν βρισκόμασταν σε μια Δημοκρατία που τηρούνταν οι κανόνες του παιχνιδιού, τότε η υπόθεση του προσώπου για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα ήταν πιθανά μια τυπική διαδικασία- όπως έχει συμβεί στο παρελθόν. Δεν είμαστε εκεί. Η χώρα μας έχει στιγματιστεί από ένα τεράστιο σκάνδαλο που αποτελεί κηλίδα για τη Δημοκρατία μας. Η σιωπή γύρω από το θέμα εξυπηρετεί μόνο εκείνους και εκείνες που ενορχήστρωσαν τις υποκλοπές και στη συνέχεια επιδόθηκαν σε έναν αγώνα για την συγκάλυψη της υπόθεσης.
Η Νέα Αριστερά έκανε μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση. Πρόταση ουσίας γιατί απαντά στην κοινωνική διαπίστωση ότι η Δημοκρατία στη χώρα μας δεν λειτουργεί καλά. Ότι το κράτος δικαίου έχει τσαλακωθεί. Από τη διαχείριση των μεγάλων υποθέσεων μέχρι την καθημερινότητα των πολιτών που νιώθουν -δικαίως- ότι το γήπεδο γέρνει προς όφελος των κάθε λογής ισχυρών. Πρόταση υψηλού συμβολισμού γιατί είναι δυνάμει ενωτική πάνω στην πολιτική διαπίστωση ότι η αλαζονεία της Δεξιάς πλήττει το κράτος δικαίου και την ανεξαρτησία των θεσμών. Και τέλος, είναι πρόταση βαθιά αξιακή. Για την αναγνώριση του έργου εκείνων των ανθρώπων που απέναντι στον αυταρχισμό και στη λογική του «δεν βαριέσαι» αντιτάσσουν τη συνείδησή τους και την υποχρέωση -με όποιο κόστος- της υπεράσπισης της Δημοκρατίας. Ακούγεται απλό, αλλά είναι κάτι το πολύ σπουδαίο.
Kontra Channel
