«Έλληνες, Ελληνίδες,
Ένα νέο έγκλημα διαπράχθηκε από όργανα του Ράλλη, τους τρομερούς τσολιάδες, ενάντια στο μεγαλύτερο Εθνικό μας Κεφάλαιο, τους ήρωες της Αλβανίας. Οι άκαπνοι και φυγοπόλεμοι, όλα τα καθάρματα της κοινωνίας, αυτοί που λέγονται τσολιάδες του Ράλλη χτυπούν και σκοτώνουν δολοφονικά και άνανδρα αυτούς που άφησαν τα πόδια και τα χέρια τους στην Αλβανία για τη λευτεριά του λαού μας, τους ηρωικούς μας ανάπηρους».
Το απόσπασμα είναι από τρικάκι που πέταξαν την επομένη του «Μπλόκου των Νοσοκομείων» μέλη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού σε γειτονιές της Αθήνας, καλώντας την ελληνική κοινωνία να σταθεί στο πλευρό του. Αντίγραφο από το τρικάκι μοιράστηκε εν είδει αναμνηστικού στην εκδήλωση «Η αντιστασιακή δράση των αναπήρων στα χρόνια της Κατοχής» που διοργανώθηκε την περασμένη Τετάρτη από την «Ανοιχτή Πόλη» σε συνεργασία με την «Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων: Μηδενική Ανοχή».
«Έως τώρα γνωρίζαμε ότι οι ανάπηροι πολέμου είχαν στοχοποιηθεί από την ελληνική δοσιλογική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα τη δίωξη και την εκτέλεση πολλών από αυτούς από τις Γερμανικές αρχές Κατοχής. Αυτό που προέκυψε σχετικά πρόσφατα από την έρευνα είναι πως η δίωξη αφορούσε ειδικότερα τους ανάπηρους πολέμου που είχαν ενταχθεί στο ΕΑΜ και γινόταν με απόλυτη πρωτοβουλία, όχι των Γερμανικών, αλλά των Ελληνικών αρχών, και συγκεκριμένα της Ειδικής Ασφάλειας της Βασιλικής Χωροφυλακής. Μάλιστα οι δύο πρώτες εκτελέσεις αναπήρων γίνονται αποκλειστικά και μόνο από τις Ελληνικές Αρχές», λέει στο tvxs.gr ο βασικός ομιλητής της εκδήλωσης και διακεκριμένος ιστορικός, Μενέλαος Χαραλαμπίδης.
1.500 ήρωες πολέμου υπό δίωξη
Ποιοί ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πώς έφτασαν από ήρωες της πατρίδας να εκδιωχθούν και αρκετοί να εκτελεστούν ως εχθροί της; «Μετά την κατάρρευση του αλβανικού μετώπου, αυτοί οι ανάπηροι βρέθηκαν να νοσηλεύονται στα νοσοκομεία της Αθήνας. Πρέπει να πούμε ότι πάρα πολλοί ακρωτηριασμοί έγιναν αναγκαστικά μετά από κρυοπαγήματα, γεγονός που μαρτυρά τον ελλειπέστατο εξοπλισμό των στρατιωτών, αντίθετα με το επίσημο αφήγημα που παρουσιάζει τον ‘κυβερνήτη’ Μεταξά να έχει προετοιμάσει επαρκώς το στράτευμα πριν πει το ‘ΟΧΙ’», σημειώνει ο ιστορικός.
«Η έλευση των κατακτητών τους βρήκε λοιπόν στα περίπου 15 αναπηρικά νοσοκομεία ή αναπηρικές πτέρυγες που είχαν δημιουργηθεί επί τούτου στην πρωτεύουσα. Στα χρόνια της Κατοχής πολλοί από αυτούς οργανώθηκαν στο ΕΑΜ και ίδρυσαν τον Εθνικό Σύνδεσμο Αναπήρων Πολέμου 1940-41. Είναι αλήθεια ότι μέσα στα νοσοκομεία γινόταν διακίνηση παράνομου Τύπου, φυλάσσονταν όπλα και πραγματοποιούνταν έρανοι για την συγκέντρωση χρημάτων. Παράλληλα πρωτοστατούσαν στις αντιστασιακές ενέργειες που είχαν γίνει στο κέντρο της πόλης. Άνθρωποι με κομμένα χέρια ή δάχτυλα, με ελάχιστη όραση ή ακόμα και σε καροτσάκια κατέβαιναν στον δρόμο και διεκδικούσαν», προσθέτει.
Το πολιτικό πρόβλημα της δωσιλογικής κυβέρνησης Ι.Ράλλη
Η συμμετοχή των αναπήρων στους λαϊκούς αγώνες στα χρόνια της Κατοχής ήταν ουσιαστική αλλά φαίνεται ότι προβλημάτισε τις δωσιλογικές κυβερνήσεις κυρίως με όρους, όπως θα λέγαμε σήμερα, πολιτικής επικοινωνίας.
«Με την παρουσία τους στον δρόμο, οι ανάπηροι του αλβανικού μετώπου έδειχναν στους Αθηναίους ότι συνέχιζαν να πολεμούν, την ώρα που οι περισσότεροι διοικητές των μεγάλων μονάδων του στρατεύματος είχαν μπει σε υπουργεία. Ο πατριωτισμός τους ήταν αναμφισβήτητος αλλά πλέον ανήκαν στο ΚΚΕ, που σύμφωνα με την προπολεμική προπαγάνδα ήταν κόμμα αντεθνικό. Αυτό συνιστούσε τεράστιο πρόβλημα για τις ελληνικές δωσιλογικές κυβερνήσεις. Γι’ αυτόν τον λόγο η κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη παίρνει την απόφαση να χτυπήσει τις οργανώσεις των αναπήρων», εξηγεί ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης.
Το Μπλόκο των Νοσοκομείων και οι εκτελέσεις
Πριν την τελική επιχείρηση που έχει μείνει γνωστή ως «το Μπλόκο των Νοσοκομείων», ο Ιωάννης Ράλλης είχε φροντίσει να προετοιμάσει την ελληνική κοινωνία. «Μέσα από τις ελεγχόμενες προφανώς εφημερίδες και το ραδιόφωνο, διέδιδε ότι τα νοσοκομεία είχαν γίνει μικρά σοβιέτ, άνδρα ακολασίας όπου γινόταν χρήση χασίς ή άλλων ναρκωτικών και τα βράδια οι ανάπηροι καλούσαν γυναίκες ελευθερίων ηθών. Σύμφωνα με την προπαγάνδα της δωσιλογικής κυβέρνησης, πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς δεν ήταν πραγματικοί ανάπηροι ή άλλοι αυτοτραυματίστηκαν για να αποφύγουν τη μάχη», λέει ο ιστορικός.
Έτσι φτάσαμε στο Μπλόκο των Νοσοκομείων, στις 30 Νοεμβρίου 1940. «Άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας, χωροφύλακες της Ειδικής Ασφάλειας και αστυφύλακες του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Πόλεων – γνωστοί ως ‘μπουραντάδες’ από το όνομα του επικεφαλής τους Νικόλαου Μπουραντά – έκαναν συντονισμένη επιχείρηση σε όλα τα νοσοκομεία της Αθήνας συλλαμβάνοντας περίπου 1.500 ανάπηρους του αλβανικού μετώπου. Τους οδήγησαν στις φυλακές Χατζηκώστα επί της οδού Πειραιώς», μεταφέρει ο συνομιλητής μας.
«Τις επόμενες ημέρες έγιναν οι δύο ομαδικές εκτελέσεις, η πρώτη από τα Τάγματα Ασφαλείας και η άλλη από άνδρες της Χωροφυλακής. Είχε προηγηθεί λίγες ημέρες νωρίτερα η εκτέλεση στου Γουδή τριών μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΕΣΑΠ 1940-41, των αναπήρων πολέμου και στελεχών του ΚΚΕ Διονυσίου Γονατά, Ηλία Τζαμουράνη και Στέφανου Συλιβού», εξιστορεί ο κ. Χαραλαμπίδης.
Από τους συλληφθέντες που δεν εκτελέστηκαν, αρκετοί μεταφέρθηκαν σε διάφορα άλλα μέρη κράτησης και τελικά 250-300 παραδόθηκαν από τις ελληνικές αρχές στα Ες Ες, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου. Όλο αυτό είχε γίνει με πρωτοβουλία της δωσιλογικής κυβέρνησης του Ιωάννη Ράλλη, του υπουργού εσωτερικών Αναστασίου Ταβουλάρη και των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας, κυρίως της Χωροφυλακής», σημειώνει ο ιστορικός.
Οι μαζικές συλλήψεις στα νοσοκομεία έγιναν τα ξημερώματα. «Την ίδια ημέρα ο Ιωάννης Ράλλης έδωσε συνέντευξη Τύπου στην οποία είπε ότι ‘εκκαθαρίσαμε τα νοσοκομεία’ από τους κομμουνιστές του ΕΑΜ που τα λυμαίνονταν και πλέον μπορούμε να τα παραδώσουμε στους πραγματικούς ασθενείς της Αθήνας», μεταφέρει ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης
Οι ανάπηροι του καθεστώτος
Η πλειοψηφία των αναπήρων πολέμου αντιστάθηκε, όχι όμως όλοι. «Ήταν τακτική του καθεστώτος η τοποθέτηση δικών τους ανθρώπων στους μαζικούς χώρους, χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, όπου ενδεχομένως είχε επιρροή του ΕΑΜ. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση των αναπήρων. Ανάπηροι που ήταν αντικομμουνιστές, ορισμένοι εργάζονταν για την Ειδική Ασφάλεια της Χωροφυλακής, συγκέντρωναν πληροφορίες για την δράση των αντιστασιακών αναπήρων. Από ένα σημείο κι ύστερα αυτό γινόταν φανερά, με αποτέλεσμα για παράδειγμα εντός του 3ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου να υπάρχει επίσημα δύναμη της Ειδικής Ασφάλειας», εξηγεί.
«Οι ανάπηροι αυτοί, βεβαίως μειοψηφία στο σύνολο των αναπήρων πολέμου, αργότερα ανταμείφθηκαν με διάφορους τρόπους, μεταξύ των οποίων κάποιες άδειες για περίπτερα στο κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά», επισημαίνει ο ίδιος.
Ακόμα το ελληνικό Κράτος δυσκολεύει την έρευνα
Κωνσταντίνος Λάππας
