Η Δεξιά, στην Ελλάδα και παγκοσμίως, φαίνεται ότι δεν μπορεί να πολιτευτεί χωρίς να επιστρατεύει κάποιο φόβο με τον οποίο συνήθως επιχειρεί να “τρομάξει” την κοινωνία.
Είναι, θα έλεγε κανείς, εγγενές χαρακτηριστικό της η καλλιέργεια του “αντί”. Αντικομμουνισμός, για παράδειγμα, στα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο και μέχρι τη Μεταπολίτευση (σ’ αυτό το “αντί” χτίστηκε και η χούντα των Συνταγματαρχών) σε ότι αφορά τα καθ’ ημάς. Αντικομμουνισμός και στις ΗΠΑ, ωμός μάλιστα, τη δεκαετία του 50 όταν ο γερουσιαστής Μακάρθι επιδόθηκε σ’ ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών στην αμερικανική επικράτεια.
Στις μέρες ο εχθρός έχει άλλο όνομα. Είναι το woke κίνημα και η woke κουλτούρα που υποτίθεται ότι στοχεύουν στην αλλοίωση των ηθών και στη διάλυση της οικογένειας όπως την ξέραμε (όπως και οι άθεοι κομμουνιστές δηλαδή).
Το ιδεολόγημα δείχνει να πουλάει, ο Ντόναλντ Τραμπ το είχε πολύ ψηλά στην προεκλογική του ατζέντα. Και επειδή “έπιασε” (έφερε, δηλαδή, ψηφαλάκια, κυρίως από την εργατική τάξη) στην Ελλάδα αποφάσισαν να τον μιμηθούν ακόμα και φιλελεύθεροι, κατ’ όνομα, πολιτική. Ο Πρωθυπουργός, που καμώνετα το φιλεύθερο, έσπευσε να μιλήσει για την “τυραννία των μειοψηφιών“.
Προσπαθήσουν να πείσουν για το εξής: Οι ζωές σας δεν γίνονται καλύτερες επειδή ο υπερβολικός δικαιωματισμός και η επίδειξη της διαφορετικότητας που διαπνέει-υποτίθεται-τη woke ατζέντα προκαλούν ανισορροπία στις κοινωνίες και αναστάτωση στους νέους ανθρώπους. Με την επιστροφή στην παράδοση, όλα αίφνης θα γίνουν καλύτερα.
Πασιφανές το ψέμα. Αλλά πιστευτό παρ’ όλα αυτά.Για τη φτώχεια μας ευθύνεται ο άκρατος δικαιωματισμός των gay και όχι, ας πούμε, τα αδιέξοδα που παράγει το ίδιο το σύστημα. Το ρεύμα ακριβαίνει επειδή έχουμε σταματήσει να είμαστε πιστοί στις “θεμελιώδεις αξίες” του έθνους και όχι διότι καθιερώθηκε το χρηματιστήριο ενέργειας το οποίο αποσάρθρωσε μία έτσι και αλλιώς καρτελοποιημένη αγορά όπως η ελληνική.
Ομοίως στις ΗΠΑ το “make America great again” θα γίνει πραγματικότητα, όχι με την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους, όχι από την προστασία του πληθυσμού από τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, όχι με την ενδυνάμωση των συνδικάτων, αλλά με τον περιορισμό του δικαιώματος στην…άμβλωση για παράδειγμα. Και την προστασία της οικογένειας όπως την έχουν στο μυαλό τους τύποι σαν τον Τραμπ.
Πουλούν φόβο, αυτό που έκαναν πάντα δηλαδή, επειδή προφανώς δεν επιθυμούν να θίξει κανείς τα ιερά και τα όσια του συστήματος. Να μην μιλά τη γλώσσα της αλήθειας αλλά να εκμεταλλεύεται τα ταπεινότερα των ενστίκτων της μεγάλης μάζας, ακριβώς για να μην αλλάξει τίποτα στους μηχανισμούς που διαιωνίζουν την αδικία και τις τεράστιες, πια, ανισότητες.
Και το άκρον άωτον του θράσους; Βαφτίζουν εαυτούς ως…αντισυστημικούς. Αυτοί οι βαθιά συστημικοί που με τις πολιτικές τους ανακυκλώνουν τη φτώχεια για να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τον έτσι και αλλιώς γιγαντιαίο πλούτο τους.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση που ψήφισε μόνο με τη βοήθεια της αντιπολίτευσης το νόμο για το γαμό των ομοφυλοφίλων, βρήκε το timing να σηκώσει σημαία ευκαιρίας και να φέρει την αντι-woke ατζέντα στο προσκήνιο. Αγνοούν, ή προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν ότι αυτό που πραγματικά διακυβεύεται είναι το δικαίωμα των ανθρώπων να αγαπούν ελεύθερα και να περνούν τη ζωή τους με τον άνθρωπο που ερωτεύονται ανεξάρτητα από το φύλο του.
Ο υποφαινόμενος παρακολούθησε πρόσφατα ένα ντοκιμαντέρ στο Ertiflix, τo “Ροζ Τρίγωνο”, που έχει ως θέμα την τύχη των ομοφυλόφιλων στα εδάφη του τρίτου ράιχ κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και πιο πριν. Μία από τις μαρτυρίες είναι συγκλονιστική: “Με έκλεισαν για χρόνια σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μόνο και μόνο επειδή ήμουν άντρας που μου άρεσαν οι άνδρες. Σε τι τους πείραξε αυτό;”
Αφιερώστε 54 λεπτά από τις ζωές σας για να κατανοήσετε πλήρως ότι για την ακρίβεια στο ρεύμα και στα είδη πρώτης ανάγκης δεν ευθύνεται το…woke κίνημα.
To woke κίνημα είναι απαραίτητο για την πρόοδο της κοινωνίας. Η ένδεια επιχειρημάτων της Δεξιάς, σε μία εποχή μάλιστα στην οποία κυριαρχεί και πολιτισμικά, προκαλεί απελπισία.
Οι άνθρωποι επειδή παραδοσιακά δεν μπορούν να οικοδομήσουν ένα θετικό αφήγημα της προκοπής, πέρασαν πολύ εύκολα από τον αντικομμουνισμό στην αντι woke ρητορική. Τόσοι είναι, έτσι και αλλιώς.
Νίκος Γιαννόπουλος
