Πολλή κουβέντα έχει γίνει και θα ξαναφουντώσει για τους “αιώνιους” φοιτητές και τις επικέιμενες διαγραφές τους τον προσεχή Σεπτέμβριο με βάση τον νόμο Κεραμέως (4957/2022). Πριν τοποθετηθούμε υπέρ ή κατά της διαγραφής θα πρέπει να ξέρουμε τα εξής:
1. Υπάρχουν πολλές χώρες στην Ευρώπη που δεν διαγράφουν τους φοιτητές παρά την παρέλευση εύλογου χρονικού διαστήματος μετά το πέρας του ελάχιστου χρόνου σπουδών (π.χ. 4, 5 ή 6), μεταξύ αυτών και η πανίσχυρη ακαδημαϊκά και “αυστηρή” Γερμανία, αλλά και σκανδιναβικές χώρες.
2. Γιατί πολλοί φοιτητές εγκαταλείπουν τις σπουδές τους ή αργούν να τις ολοκληρώσουν πέρα των 7 χρόνων; Οι λόγοι πολλοί και σίγουρα οι πιο αυτονόητοι είναι η ανάγκη για εργασία παράλληλα με τις σπουδές και η ατυχής επιλογή της σχολής από τους φοιτητές λόγω και του συστήματος εισαγωγής και της αδυναμίας κινητικότητας εντός της ανώτατης εκπαίδευσης. Το σημαντικό όμως εδώ είναι να ειπωθεί ότι σε πανεπιστήμια του εξωτερικού οι υπηρεσίες αυτών και το αντίστοιχο υπουργείο ή διεύθυνση ανώτατης εκπαίδευσης αναζητούν τις αιτίες και προσπαθούν να βοηθήσουν τους φοιτητές που καθυστερούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Έχετε εσείς ακούσει κάποια ανάλογη προσπάθεια του Υπουργείου να αναζητήσει τις αιτίες για τη λεγόμενη λιμνάζουσα φοίτηση και να συμβάλει στην κατεύθυνση επίλυσης αυτού του διαχρονικού προβλήματος; Έχετε ακούσει για υπηρεσίες εντός των πανεπιστημίων που ασχολούνται με το θέμα; Πώς να ακούσετε αφού το διοικητικό προσωπικό των πανεπιστήμιων δεν επαρκεί ούτε για την στοιχειώδη στελέχωση των γραμματειώ
3. Στην Ελλάδα ένας επίσης σημαντικός λόγος καθυστέρησης ολοκλήρωσης των σπουδών των φοιτητών είναι η αδυναμία των πανεπιστημίων να υποστηρίξουν τις σπουδές τους με 100% διαθεσιμότητα ανθρώπινων και υλικών πόρων. Σε πολλά τμήματα ΑΕΙ της χώρας τα παιδιά παρακολουθούν τα εργαστήρια στη λογική προσφοράς και ζήτησης και όταν καλυφθούν οι θέσεις οι εναπομείναντες αναγκάζονται να περιμένουν τη σειρά τους σε επόμενο εξάμηνο. Επίσης σε πολλά τμήματα που έχουν κακή αναλογιά φοιτητών/διδασκόντων, οι φοιτητές δυσκολεύονται να βρουν καθηγητή να επιβλέψει τη διπλωματική τους εργασία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα φοιτητών στο τμήμα που υπηρετώ που καθυστερούν πάνω από έναν χρόνο για να βρουν θέμα διπλωματικής εργασίας λόγω του ότι έχουμε 300 εισακτέους και 30 μέλη ΔΕΠ προσωπικό. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται από κάθε καθηγητή να αναλαμβάνει τουλάχιστον 10 φοιτητές ετησίως σε θέματα διπλωματικών εργασιών που διαρκούν κατ’ ελάχιστο ένα εξάμηνο για να μπορέσει να υπάρξει φυσιολογική ροή αποφοίτησης. Προφανώς, κάποιοι από εμάς αναλαμβάνουμε πολύ περισσότερους για να βοηθήσουμε, αλλά δυστυχώς αυτή η ανάγκη για εκπόνηση 300 διπλωματικών ετησίως δεν μπορεί να καλυφθεί στοιχειωδώς με το υπάρχον προσωπικό. Συνεπώς πώς ζητάμε σε έναν φοιτητή να ολοκληρώσει το πολύ σε 6 χρόνια τις σπουδές του, όταν δεν έχει απρόσκοπτη πρόσβαση στις εκπαδευτικές υπηρεσίες των τμημάτων;
Τέλος, όλοι γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο που άργησε να ολοκληρώσει το πανεπιστήμιο πέρα από το όριο που θέσπισε η Κεραμέως. Εγώ προσωπικά γνωρίζω και πολύ σημαντικούς επιστήμονες που δεν ολοκλήρωσαν πριν τα 6 έτη τις σπουδές τους. Για φανταστείτε που θα ήταν αυτοί οι άνθρωποι αν ο νόμος Κεραμέως ίσχυε όταν σπούδαζαν;Αντώνης Μπόγρης
