Σαράντα νεκροί, 3.000 τραυματίες. Ο διήμερος απολογισμός ενός τρόπου μαζικής εξόντωσης που δύσκολα θα φαντάζονταν και οι πιο κυνικοί παρατηρητές της σύγκρουσης Ισραήλ – Χαμάς – Χεζμπολάχ. Ταυτόχρονες εκρήξεις βομβητών που κατείχαν άνδρες της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Συρία, μέσω εκρηκτικών που είχαν τοποθετηθεί πριν την παραλαβή τους από τα μέλη της οργάνωσης και ενεργοποιήθηκαν μαζικά. Οι συσκευές, προϊόντα ταϊβανέζικης εταιρείας, είχαν κατασκευαστεί σε εργοστάσιο της Βουδαπέστης και αγοραστεί στις αρχές του χρόνου από τη Χεζμπολάχ για την ασφαλέστερη, μη ανιχνεύσιμη ενδοεπικοινωνία των μελών της. Την Τρίτη, οι συσκευές εξερράγησαν σε σπίτια, στον δρόμο, σε αυτοκίνητα. Οι εκρήξεις σκότωσαν και τραυμάτισαν στελέχη της Χεζμπολάχ, μέλη των οικογενειών τους, ανυποψίαστους διερχόμενους, μικρά παιδιά, οποιονδήποτε βρέθηκε κοντά. Το πρωτοφανές επαναλήφθηκε την επομένη, Τετάρτη, αυξάνοντας τον αριθμό των θυμάτων. Ανάμεσα στους τραυματίες, ο πρέσβης της Τεχεράνης στον Λίβανο. Φυσικά επικράτησε χάος και πανικός στη Βηρυτό, την κοιλάδα Μπεκάα και όλη τη χώρα. Σχολεία, πανεπιστήμια, υπηρεσίες έκλεισαν.
Τις μέρες που ακολούθησαν, αν και δεν υπήρξε επίσημη ανάληψη ευθύνης των ενεργειών, το παγκόσμιο χωριό έμαθε τι θα πει κυβερνητοπόλεμος και πως αρχιτέκτονας των επιθέσεων ήταν ο Μπένζαμιν Νετανιάχου, οι συνεργάτες του στο πολεμικό συμβούλιο και μια ειδική μονάδα του στρατού, η «μονάδα 8200», στελεχωμένη από νέους 18-20 ετών, που παίζουν στα δάχτυλα τις ψηφιακές τεχνολογίες, σπάνε κώδικες και προγράμματα υπολογιστών. Δουλειά τους η συλλογή πληροφοριών, οι κυβερνοεπιθέσεις και η άμυνα στον κυβερνοχώρο. Δεν συναντούν τον αντίπαλο, δεν βλέπουν τα θύματα, δεν λερώνουν τα χέρια τους. Απλώς φτιάχνουν και καταστρέφουν αλγόριθμους. Αργότερα, ανοίγουν εταιρείες υψηλής τεχνολογίας.
Πίσω στο παραδοσιακό σφαγείο, ο ισραηλινός στρατός μετακινείται από τη Γάζα στα σύνορα με τον νότιο Λίβανο, υποστηριζόμενος από αεροπορικές επιθέσεις κατά πολλαπλών. Η Χεζμπολάχ, αποδιοργανωμένη και με βαριά πλήγματα όχι μόνο στις τάξεις της, αλλά και στο γόητρο της –εφόσον ο αντίπαλος κατέδειξε την ευαλωτότητα της– προανήγγειλε εκδίκηση και «δίκαιη τιμωρία» για τις εκρήξεις. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο ηγέτης της οργάνωσης Χασάν Νασράλα διαμήνυσε πως η άνευ προηγουμένου σφαγή και οι εκρήξεις ισοδυναμούν με κήρυξη πολέμου και πως δεν θα σταματήσουν τα χτυπήματα της Χεζμπολάχ όσο αυτός διαρκεί. Χιλιάδες ρουκέτες εκτοξεύτηκαν ήδη προς τα ισραηλινά εδάφη. Η ιρανική ηγεσία προειδοποιεί πως το Ισραήλ θα δεχτεί σαρωτική απάντηση.
Ο πόλεμος των λέξεων δεν φαίνεται να απασχολεί τον ισραηλινό πρωθυπουργό. Προφανώς θεωρεί τις κυβερνοεπιθέσεις ως ανάκτηση κυριαρχίας μετά τον αιφνιδιασμό της 7ης Οκτωβρίου και ταπείνωση του βασικού του αντιπάλου. Οπαδός του δόγματος σοκ και δέος, στοχεύει στην πλήρη εξάρθρωση της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, τη Συρία και το ίδιο το Ιράν. Οι προσπάθειες του λιβανέζου πρωθυπουργού, Ναζίμπ Μικράτι, να στριμώξει στην ίδια δήλωση τον αποτροπιασμό για το «συλλογικό έγκλημα» και την υπενθύμιση «δεν θέλουμε η χώρα να συρθεί σε πόλεμο», μοιάζουν με αποτυχημένο αστείο, την ώρα που οι άλλοι μετέχοντες του δράματος επιμένουν στις υποτονικές τους αντιδράσεις.
Οι ΗΠΑ αρνούνται κάθε σαφή γνώση και ανάμειξη στην επιχείρηση, γνωρίζουν όμως ότι αυτή επισπεύθηκε πριν η Χεζμπολάχ υποπτευθεί δολιοφθορά στους βομβητές της. Η γερουσιαστής Αλεξάντρια Κορτέζ ζητά να διερευνηθεί κατά πόσον η χώρα της εμπλέκεται στην ανάπτυξη τέτοιων τεχνολογιών. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, μετά τη διπλωματική κινητικότητα Ιράν – Λιβάνου, ώστε να αναλάβει τις ευθύνες του, κατόπιν αιτήματος της Αλγερίας, συνεδριάζει εκτάκτως από χθες στις 10.00 μμ (ώρα Ελλάδας). Την Τετάρτη, με ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης στηριζόμενο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, απαίτησε με 124 ψήφους υπέρ, 14 κατά και 43 αποχές, να λήξει η παράνομη παρουσία του Ισραήλ στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη της Γάζας και της Δυτικής όχθης. Ήδη, όμως, η κατάσταση βρισκόταν σε άλλο επίπεδο. Ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Ζοσέπ Μπορέλ προειδοποιεί για επέκταση του πολέμου προς την Ερυθρά Θάλασσα και τους κινδύνους για τη ναυσιπλοΐα. Μόνο που η ΕΕ δεν έκανε τίποτα επί ένα χρόνο για ειρήνευση στην περιοχή.
Σε αυτό το πλαίσιο, η συζήτηση για διαπραγματεύσεις στερείται περιεχομένου. Εξ άλλου, οι όροι Νετανιάχου έγιναν σκληρότεροι. Απαιτείται άμεση ασφαλής επιστροφή των δεκάδων χιλιάδων ισραηλινών πολιτών που εκκένωσαν τα σπίτια τους στα βόρεια της χώρας και απελευθέρωση όλων των ομήρων, με αντάλλαγμα την «ασφαλή εξορία» της ηγεσίας της Χαμάς από τη Γάζα.
Εντός και εκτός συνόρων, ο Νετανιάχου επιδιώκει να επιβάλει τη λογική της ισορροπίας τρόμου, ως τη μόνη αποδεκτή πραγματικότητα. Στο μεταξύ, τρόμος συνοδεύει τη σκέψη ότι καθένας, οπουδήποτε στον κόσμο, οποτεδήποτε, μπορεί να πέσει θύμα μιας νέας μορφής εξόντωσης, χωρίς να μάθει καν γιατί.
Όλγα Αθανίτη
