Ο χρόνος περνάει γρήγορα και έχει την τάση να σβήνει το συναίσθημα, να μετατρέπει τα γεγονότα σε περιστατικά, τις ημέρες μνήμης σε τελετουργίες.
Πρέπει να κρατάμε την μνήμη των συναισθημάτων ζωντανή για να έχει το σύνθημα “ποτέ ξανά” πραγματική δύναμη και κυριολεκτική σημασία.
Το συναίσθημα του “φόβου”: Να μην ξεχνάμε ότι φοβόμασταν τους φασίστες. Και φοβόμασταν με πραγματικούς όρους. Για την ζωή μας, την σωματική μας ακεραιότητα. Όταν όταν φεύγαμε από πορείες κοιτούσαμε πίσω από την πλάτη μας, όταν οργανώναμε εκδηλώσεις είχαμε περιφρουρήσεις, όταν περνούσαμε από κάποιες γειτονιές αγριευόμασταν, όταν χτύπαγε το τηλέφωνο αργά αναρωτιόμασταν αν έγινε κάτι. Αυτό το συναίσθημα του φόβου, που περιορίζει την ελευθερία και στο οποίο βαζίζεται ο φασισμός, δεν πρέπει να ξεχαστεί. Σε αυτό πρέπει να πούμε “ποτέ ξανά” και ότι δεν θα επιτρέψουμε να γυρίσουμε ποτέ σε εκείνες τις μέρες του φόβου.
Το συναίσθημα της “δύναμης της συντροφικότητας”: Να μην ξεχνάμε ότι ο φόβος έσπαγε όταν βρισκόμασταν όλοι και όλες μαζί, δίπλα-δίπλα. Σε πορείες, εκδηλώσεις και συνελεύσεις. Αδιαφορώντας εκείνες τις στιγμές τί πιστεύει ο διπλανός και η διπλανή μας για τον καπιταλισμό, την Ευρωζώνη, την επανάσταση ή την μεταρρύθμιση. Η συντροφικότητα που αναπτύχθηκε απέναντι στον φόβο που γεννούσε ο φασισμός, γεννούσε πολλαπλάσια δύναμη και ελπίδα. Και την ισχυρή πεποίθηση ότι η συλλογικότητα και η οργάνωση είναι η πηγή αυτής της ισχύος.
Το συναίσθημα της “οργής”: Οργή για αυτούς που στήριζαν τους φασίστες απροκάλυπτα, που διαστρέβλωναν την αλήθεια, που τους προστάτευαν με φυσικό τρόπο και εξομοίωναν για πολιτική σπέκουλα. Τα ΜΜΕ, η αστυνομία και οι δημοσιολόγοι σε επιφυλλίδες που έβαλαν πλάτη στον φασισμό στην χώρα μας δεν πρέπει να ξεχνιούνται. Γιατί όταν κάποιοι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στους φασίστες και την Αριστερά, η επιλογή τους είναι εύκολη (όπως και για τον Μακρόν στην Γαλλία).
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι μέρα μνήμης. Μας θυμίζει το πως νιώθαμε τότε. Πως νιώσαμε όταν δολοφονήθηκε. Πως ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί. Και επειδή πραγματικά δεν πρέπει να γυρίσουμε ποτε ξανά σε εκείνο το σκοτάδι, οφείλουμε να κρατάμε την μνήμη ζωντανή.
Γαβριήλ Σακελλαρίδης
