«Μπροστά, σταθερά, τολμηρά» έταζε ο Κ. Μητσοτάκης έναν χρόνο πριν, στις εκλογές του 2023. Υποσχέθηκε «ασφάλεια» στου πολίτες, απέναντι σε εξωτερικούς εχθρούς, απέναντι σε δυστυχισμένους ανθρώπους που περνάνε τα σύνορα μαζί με τις οικογένειές τους, απέναντι σε διαδηλωτές.
Δεν είχε κανένα πρόβλημα να δαπανά αλόγιστα δισεκατομμύρια για F-35, για φρεγάτες, για φράχτες και πανάκριβα συστήματα επιτήρησης των συνόρων μήπως περάσει κανένας «σκουρόχρωμος» και για πανεπιστημιακή αστυνομία. Όπως ακριβώς δεν είχε κανένα πρόβλημα να δαπανά δισεκατομμύρια για να επιδοτεί τα κέρδη των εταιριών ενέργειας και των σούπερ-μάρκετ, να στηρίζει τις τράπεζες που κάνουν ρεκόρ κερδών στο πρώτο εξάμηνο του 2024 λόγω της διαφοράς επιτοκίων δανεισμούς και καταθέσεων, να επιδοτεί τα ιδιωτικά νοσοκομεία και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και να μοιράζει λεφτά στις μεγάλες εταιρίες συμβούλων για μελέτες-φασόν δια πάσα νόσο.
Όχι για την πολιτική προστασία, όχι για την δασοπροστασία, όχι για την κλιματική αλλαγή (εκτός αν βαφτιζόταν έτσι, για να αυξήσει τα κέρδη των παραπάνω), όχι για την δημόσια υγεία, όχι για την δημόσια παιδεία, όχι για την στέγαση, όχι για το κοινωνικό κράτος.
5 χρόνια τώρα, και ο έλεγχος της ζωής χάνεται από τα χέρια των πολιτών. Η «κοινωνία της διακινδύνευσης» -που λένε και οι κοινωνιολόγοι- έχει γίνει καθεστώς, όμως χωρίς προστατευτικό δίχτυ από κάτω, όπως φρόντιζαν να έχουν όλες οι κοινωνίες από τα μέσα του 20ου αιώνα. Όποιος πέφτει, η επιβίωση του επαφίεται αποκλειστικά στην «ατομική ευθύνη», στις «δεξιότητες» και στην «προσαρμοστικότητα» του στις νέες συνθήκες.
Ζούμε στην εποχή που μία πυρκαγιά φτάνει από τον Βαρνάβα στο Χαλάνδρι και θεωρείται αποτέλεσμα εξωγενών συνθηκών για πολλοστή φορά. Μετά από τις τόσες φορές όμως, οι εξωγενείς συνθήκες θα έπρεπε να θεωρούνται πλέον βασική μεταβλητή του συστήματος. Οι πυρκαγιές, όπως και η κλιματική κρίση, θα είναι πανταχού παρούσες για όλο και μεγαλύτερα διαστήματα μέσα σε ένα έτος.
Η εμμονική συστολή στις δαπάνες πυροπροστασίας και δασοπροστασίας, την στιγμή που σπαταλούνται τεράστια ποσά σε άλλους τομείς, καθιστά τον Κ. Μητσοτάκη βαθιά υπόλογο απέναντι στον ελληνικό λαό. Η υποκρισία, οι δικαιολογίες, τα επικοινωνιακά τερτίπια καθιστούν την κυβερνητική πολιτική ανήθικη και εξοργιστική.
Η ασφάλεια των πολιτών δεν είναι ένα επικοινωνιακό πασπαρτού για να μαζεύει ο Κ. Μητσοτάκης συντηρητικές ψήφους κατασκευάζοντας σκιάχτρα. Είναι βαθιά ανάγκη των πολιτών και κρατική υποχρέωση.
Γαβριήλ Σακελλαρίδης
