Το πόρισμα του Αρείου Πάγου, δυστυχώς για τη Δημοκρατία μας και την ίδια την υπόσταση της Δικαιοσύνης, συνιστά πλέον οργανικό στοιχείο της επί διετία καθεστωτικής αντίληψης για την ενορχήστρωση της συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών.
Το κείμενο του πορίσματος προσομοιάζει σε πολιτικό κείμενο, στα όρια μάλιστα του ύφους της προπαγάνδας. Με ελλειπτικά και αυθαίρετα στοιχεία αρνείται την τεκμηριωμένη από πολλές πλευρές σχέση της ΕΥΠ και άλλων κρατικών υπηρεσιών με την κτήση, τη χρήση και την εμπορία παράνομων λογισμικών.
Εμφανίζονται ως μόνοι ύποπτοι για την τέλεση παράνομων πράξεων οι επιχειρηματίες, χωρίς να γίνεται καν προσπάθεια να τεκμηριωθεί το ποιο ήταν το ίδιον συμφέρον τους και το πώς λειτούργησαν χωρίς κρατικούς και κυβερνητικούς εντολείς. Είναι ακριβώς όμως αυτοί οι επιχειρηματίες για τους οποίους υπήρξε μια συστηματική προσπάθεια επί διετία να μην κληθούν για μαρτυρία και να μείνουν στο σκοτάδι οι επαφές και οι λογαριασμοί τους.
Με τη βούλα πλέον της Δικαιοσύνης υπάρχουν στη χώρα ανέλεγκτες υπηρεσίες και λειτουργοί της Δικαιοσύνης και της διοίκησης. Μπορούν να κινούνται μέσα σε καθεστώς ατιμωρησίας και ασυδοσίας παράγοντες που έχουν ορκιστεί στο Σύνταγμα για να το υπονομεύουν ανενδοίαστα.
Με τη βούλα της Δικαιοσύνης υπάρχει πλέον η αυθαίρετη, καταχρηστική και παράνομη επίκληση του απορρήτου επί παντός επιστητού που εμποδίζει κάθε διερεύνηση ενάντια στην καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων, τόσο από τις αρμόδιες Ανεξάρτητες Αρχές όσο και από τους ίδιους τους πολίτες. Η υπόθεση αυτή εξέθεσε και εκθέτει διεθνώς, πέραν των άλλων, τη χώρα μας. Αποτελεί ένα προφανές πλήγμα σε πολλούς τομείς της ίδιας της λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού. Πρωτίστως όμως αποτελεί πλήγμα για το κράτος δικαίου και τις συνταγματικές πρόνοιες που αναφέρονται στη διασφάλιση των δικαιωμάτων, τον ρόλο των Ανεξάρτητων Αρχών, μέχρι και την ίδια τη σχέση της εκτελεστικής με τη νομοθετική και δικαστική εξουσία.
Το σκάνδαλο και η συγκάλυψή του θέτουν βάσιμα ερωτήματα για τη λειτουργία ευαίσθητων κρατικών υπηρεσιών. Ερχεται στην επιφάνεια μία επικίνδυνη καθεστωτική αντίληψη για τον έλεγχο και την ομηρία βασικών παραγόντων της δημόσιας ζωής, μέσω της καταστρατήγησης του απορρήτου των επικοινωνιών. Παράγοντες που έχουν κρίσιμες αρμοδιότητες στην πολιτική, στις ένοπλες δυνάμεις, στη Δικαιοσύνη αλλά και σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με αντικείμενα οικονομικού ενδιαφέροντος.
Στα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης η συντέλεση και η συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, με προφανή και κατά νόμο ευθύνη του ίδιου του πρωθυπουργού, καταγράφονται ως αρνητική τομή που υπονομεύει την κοινοβουλευτική Δημοκρατία και το Σύνταγμα.
Οι δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης έχουν χρέος να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία, πέραν της προφανούς ευθύνης για να χρησιμοποιήσουν τις διαδικασίες και το βήμα της Βουλής ώστε να ακυρωθεί η μεθόδευση και να αποδοθεί δικαιοσύνη στο όνομα των δικαιωμάτων των πολιτών και της συνταγματικής τάξης της χώρας.
Ο Νίκος Βούτσης είναι τ. πρόεδρος της Βουλής, ήταν μέλος της Διάσκεψης των Προέδρων, της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας και της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για το σκάνδαλο των υποκλοπών
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
