Η συνδιάσκεψή μας θα πρέπει να καταλήξει μετά από συνδιαμόρφωση με κείμενα συμβολής σε μια Ιδρυτική Διακήρυξη που να αφήνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ταυτότητας, αριστερής ιδεολογικής τοποθέτησης απέναντι στα προβλήματα των ανθρώπων. θα προτιμούσα και χωρίς καμία αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ιδρύεται κάτι νέο, το οποίο πρέπει να το προστατέψουμε από το να αποπνέει είτε πρόχειρη αυτοκριτική είτε δικαιολόγηση των πεπραγμένων ενός φορέα που πλέον είναι κάτι ξένο για την αριστερά. Εξάλλου η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν αφορά μόνο τους/τις προερχόμενους/ ες από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε πρέπει να αφήνει το αποτύπωμα του ετεροπροσδιορισμού της από αυτόν, σε ένα κείμενο άπαξ, όπως είναι μία ιδρυτική διακήρυξη.
Όσον αφορά το μότο, το δοκιμασμένο και από τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση του 2019-2023, «απέναντι στον Μητσοτάκη», μικραίνουμε τον χώρο, όταν του κατασκευάζουμε στον λόγο μας έναν άνθρωπο για αντίπαλό του. Ο Μητσοτάκης είναι σύμπτωμα των καιρών και των παθογενειών αυτής της χώρας. Στο άπαξ κείμενο μιας ιδρυτικής διακήρυξης ενός αριστερού φορέα πρέπει να γίνεται σαφές ότι είμαστε αντίθετοι/ες στον οικονομικό φιλελευθερισμό της δεξιάς, στον λαϊκισμό της και την υποταγή της στον καπιταλισμό, στην κυνική αναλγησία του νεοφιλελευθερισμού, στον φασισμό, την ακροδεξιά. ..
Στις εσωτερικές μας διεργασίες και στον δρόμο μας για το συνέδριο θα αξιοποιήσουμε βεβαίως τα πικρά μας μαθήματα για να μην τα επαναλάβουμε, αν κάποιες/οι προερχόμαστε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Χρειαζόμαστε ένα καταστατικό αρχών, περιφρούρησης του φορέα μας από την προσωπολατρία, τον αριβισμό, την ιδιοτέλεια, τις δικτυώσεις, το ξεπούλημα των ταυτοτικών χαρακτηριστικών μας σε πολιτικάντικους τακτικισμούς, στον αστισμό, τον ελιτισμό, την παντοδυναμία του νεοφιλελευθερισμού, που δεν πρέπει να αφήνει την οσμή του σε δικές μας επιλογές, στη νέκρωση των οργάνων και την απόδοση σε αυτά ρόλου διακοσμητικού, στην άβουλη πειθάρχηση των κάτω στους πάνω. Και κυρίως, αν είναι κάποιες/οι να προβαίνουν σε πράγματα εκτός των εμπεδωμένων αρχών μας, αξιών και ιδεών, αυτά τα πράγματα να μη γίνονται ποτέ ξανά στο όνομα της Αριστεράς ή με το όνομα της Αριστεράς. Γιατί, όπως έγινε και με τον ΣΥΡΙΖΑ, η αρνητική θεώρηση των δικών μας πεπραγμένων επιδρά στις στάσεις των ανθρώπων για τις ιδέες της Αριστεράς. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα.
Αν αποτελεί η ΝΑ το ανοιχτό σπίτι της Αριστεράς σημαίνει ότι ο καθένας και η καθεμιά, ο κάθε άνθρωπος (εργαζόμενος, μισθωτός, συνταξιούχος, αγρότης, φτωχός, άνεργος, νέος, σπουδαστής), κάθε παιδί και μητέρα και γυναίκα, ο αδικημένος ταξικά άνθρωπος επίσης θα βρίσκει σε αυτό το σπίτι τη λύση της καθημερινότητάς του, τον σύμμαχο φορέα αλλά και πρωτίστως το όραμά του και τη σημαία των αγώνων του. Δε θα πρέπει να υπάρχει κλάδος, κοινωνική ομάδα, ευάλωτη κοινωνική ομάδα, εργασιακό περιβάλλον, κινηματικό και συνδικαλιστικό πεδίο, των οποίων η ΝΑ δε θα γνωρίζει τα προβλήματά του και δε θα έχει αναζητήσει τις απαντήσεις στη λύση τους. Να ξέρουν ότι η ΝΑ δίνει τη μάχη για την ήττα της νοσηρότητας και της παθογένειας που γεννούν οι πρακτικές της δεξιάς στη χώρα μας, ο καπιταλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός.
Αν η στέγη είναι δικαίωμα, γιατί ο πολίτης με ένα σπίτι να πληρώνει ΕΝΦΙΑ για την πρώτη του κατοικία που είναι δικαίωμά του; Γιατί αυτός ο φόρος να μην αφορά τους μεγάλους ιδιοκτήτες πολλών ακινήτων; Επίσης είναι γνωστά τα στατιστικά δεδομένα που αποκαλύπτουν πόσοι πολίτες κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους βρισκόμενοι έρμαια των funds, που διέπονται από σκοτεινούς κανόνες κερδοσκοπίας που υπερδιπλασιάζουν τα χρωστούμενα ποσά. Η ΝΑ πρέπει να απαντήσει φιλολαϊκά και ξεκάθαρα αποκαλύπτοντας πώς σφίγγεται ο βρόχος γύρω από τον λαιμό του αδύναμου πολίτη και πώς μπορεί η θηλιά να λυθεί. Να ξέρει ο πολίτης ότι είμαστε οι συναγωνιστές και οι συναγωνίστριές του ενάντια στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας των λαϊκών οικογενειών.
Γίνεται ο αγώνας μας κατά της ακρίβειας να μην είναι ταυτόχρονα κατά της κερδοσκοπίας; Επομένως και απέναντι στους μεσάζοντες; Η δεξιά αρχίζει πάλι το τροπάρι για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Πρέπει η αριστερά να πάρει και πάλι τη σκυτάλη για την τεκμηρίωση και υποστήριξη της μείωσης του ορίου συνταξιοδότησης. Αν οι οδηγοί ταξί και οι ιδιοκτήτες αδειών ετοιμάζονται να δώσουν μάχη χαρακωμάτων για την επιβίωσή τους απέναντι στην εισβολή της UBER που προετοιμάζει η κυβέρνηση της δεξιάς, πώς θα τους σταθούμε;
Οι οικογένειες διαλύονται, αν ένα μέλος τους αρρωστήσει. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα στήριξης να μείνουν όρθιες. Το δημόσιο σύστημα υγείας αιμορραγεί. Ως και τα κτίρια των δημόσιων νοσοκομείων, όπως αυτό στα Χανιά ή στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας, μοιάζουν ετοιμόρροπα και παρατημένα, ενώ δίπλα τους τα ιδιωτικά νοσοκομεία επεκτείνουν τις πτέρυγές τους. Για μας υγεία και παιδεία είναι κοινωνικά αγαθά που δικαιούνται όλοι κι όλες. Στον δρόμο προς το συνέδριο οφείλουμε να εκπονήσουμε ένα ρεαλιστικό σχέδιο στήριξης και λειτουργίας της δημόσιας υγείας και παιδείας.
Στον κλάδο των εκπαιδευτικών λαμβάνει χώρα μια σιωπηρή αντίσταση: δεκάδες σε κάθε σχολείο υπογράφουν την απεργία αποχή από την ατομική αξιολόγηση που νομοθέτησε η ΝΔ με το μανδύα της αριστείας. Όμως αποβλέπει στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, στη συρρίκνωση και την απαξίωση της δημόσιας παιδείας. Προσπαθούμε οι εκπαιδευτικοί να περισώσουμε την αξιοπρέπειά μας Εκπαιδευτικοί που δεν έχουμε λάβει καμία επιμόρφωση, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν έχει αξιολογηθεί από την πολιτεία σε τίποτα από αυτά, για τα οποία η ίδια έπρεπε να είχε προνοήσει: δεν έχει επιμορφώσει, δεν έχει ελέγξει τα σχολικά κτίρια, δεν έχει εξοπλίσει τα σχολεία υλικοτεχνικά, δεν έχει νοιαστεί για τα «αόρατα παιδιά του τελευταίου θρανίου», δεν έχει τα εργαλεία να βοηθήσει τα παιδιά με τα προβλήματά τους (τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, τα μεταναστόπουλα, τα φτωχά παιδιά). Αντίθετα κρύβει κάτω από το χαλί τις ανισότητες από τη διαφορετική αφετηρία των παιδιών, τα φαινόμενα βίας που ξεσπούν μέσα κι έξω από τα σχολεία από παιδιά όλο και μικρότερων ηλικιών, την απροστάτευτη έκθεσή τους στο άγριο κόσμο του διαδικτύου. Κυρίως δεν αξιολόγησε ποτέ τα αποτελέσματα της υπόταξης του σχολείου στις πανελλαδικές εξετάσεις και δεν έχει αξιολογήσει ποτέ αν τα προγράμματα σπουδών μπορούν όντως να παρακολουθήσουν τους παράλογους ρυθμούς και τις απαιτήσεις αυτών των εξετάσεων .
Όπως και πρέπει να μιλήσουμε για την παιδεία με όραμα. Πώς οι μαθητές/τριές μας να εκπαιδευτούν να ξεχωρίζουν το ψέμα από την αλήθεια στον κόσμο της τεχνητής νοημοσύνης, πώς να ελέγχουν τις πληροφορίες τους, πώς να αντιστέκονται στην προπαγάνδα των ΜΜΕ που ξέρει τόσο καλά να χτίζει τόσο αποτελεσματικά τη συναίνεση; Πώς να αντιστέκονται στις πιο κυνικές συμπεριφορές του καπιταλιστικού προτύπου; Μπορεί να μην φανταστεί και να σχεδιάσει η ΝΑ ένα ανθρωποκεντρικό δημοκρατικό συμπεριληπτικό, πραγματικά δημόσιο σχολείο με ένα πρόγραμμα σπουδών που στόχο θα έχει να διατηρεί ζωντανά όλα τα ιδεώδη του ανθρώπου;
Η ΝΑ πρέπει να νοιαστεί πώς ο/η εκπαιδευτικός θα ανακτήσει την αξιοπρέπεια των σπουδών της/του και να αναδείξει, γιατί η Ελληνίδα, ο Έλληνας εκπαιδευτικός αμείβονται στο μισό από τους/τις συναδέλφους τους στο εξωτερικό. Μαζί με τις προτάσεις μας για την αύξηση των συντάξεων και των μισθών, που στην Ελλάδα είναι χαμηλότεροι εδώ και δεκαετίες από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Η ΝΑ πρέπει να λάβει υπόψη της ότι το Ευρωκοινοβούλιο παίρνει θέση ότι η παρένθετη μητρότητα για αναπαραγωγική εκμετάλλευση συγκαταλέγεται στα εγκλήματα εμπορίας ανθρώπων, προκειμένου να μην κλείνει το μάτι στην παρενθεσία.
Είναι εφαρμόσιμες οι ιδέες της Αριστεράς; Για να κάνουμε σαφή την ασφαλώς θετική απάντηση πρέπει να είμαστε πρώτα σαφείς εμείς.
Για να βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση, για να γίνει αξιοπρεπής η ζωή του πολίτη, για να έχει μέλλον ο πλανήτης να ξεκαθαρίσουμε ότι θεωρούμε για να βελτιωθεί το ΑΕΠ προϋπόθεση την αναδιανομή του εισοδήματος και τη βελτίωση της κατάστασης των εργαζομένων. Αυτό θα πρέπει να το θέσουμε ξεκάθαρα στις όποιες προγραμματικές μας συμμαχίες. Με τι όρους θα προχωρήσουμε σε προγραμματική συμφωνία με πολιτικές δυνάμεις που υποστηρίζουν ότι η κοινωνική κρίση αντιμετωπίζεται, εφόσον προϋπάρξει η ανάπτυξη;
Εμείς όμως πρέπει να κάνουμε ταξικές συμμαχίες χρειαζόμαστε κανόνες σε συμφωνία με την όλη αριστερά διεθνώς, με ποια αναλογία θα μοιράζονται τα οφέλη από την αύξηση της παραγωγικότητας και της παραγωγής στα κέρδη και τους μισθούς.
Το κεφάλαιο επεκτείνεται και καταβροχθίζει φύση και εργασία. Στο δρόμο για τα συνέδριο πρέπει να σκεφτούμε τι λέμε για την πρόταση της «αποανάπτυξης» που ακούγεται από την αριστερά αλλού στον πλανήτη; Πώς θα δώσουμε το όραμα μιας «βιώσιμης κοινωνίας πέρα από τον καπιταλισμό»; Φτάνει η επιστήμη ως απάντηση; Κι επιτέλους, όταν μιλάμε για επιστήμη, να βάζουμε προσδιορισμό: στην υπηρεσία του ανθρώπου. Δεν είναι ουδέτερη. Στον καπιταλισμό υπάρχει και η επιστήμη και η τεχνολογία στα χέρια των ολιγαρχών.
Έγραψε μια μαθήτριά μου «Ακούμε ότι ο ΠΟΥ θα έχει τον πλήρη έλεγχο της ζωής και της ελευθερίας μου. Δε θέλω κανείς να αποφασίζει για το καλό μου ένα νέο εγκλεισμό μου ή να έχει λόγο επάνω μου, περισσότερο από μένα. Φοβάμαι. Γίνονται τόσο κοντά μας πόλεμοι. Παλιά μας λέγανε ότι δε θα γίνονται πόλεμοι τόσο κοντά μας, στον πολιτισμένο κόσμο»
Κάθε νέο παιδί είναι νευραλγικό για το δημοκρατικό μέλλον του να ξέρει πού θα βρει τον σύμμαχό του για τη διεκδίκηση της ελευθερίας του. Να έχει γνώση επίσης πώς και πού θα οργανωθεί σε ένα ειρηνικό κίνημα, το οποίο πρέπει να γίνει πανίσχυρο ποτάμι και να πνίξει τους ιμπεριαλιστές, τους πολεμοχαρείς και τους εμπόρους όπλων. Τις προηγούμενες δεκαετίες ακόμη κι αυτή η ισορροπία του τρόμου στη διεθνή σκηνή συνέβαλε στην προστασία των λαών από την ένοπλη σύγκρουση των μεγάλων συνασπισμών εξαιτίας του φόβου των πυρηνικών όπλων. Σήμερα αντιθέτως ακούμε φωνές που θέλουν το ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία. Ξυπνά και πάλι ο κίνδυνος MAD, η Αμοιβαία Εξασφαλισμένη Καταστροφή, που καθιστά την ειρήνη το ανώτερο αγαθό όλων!
Πρέπει να είναι το μέλημά μας να γίνει αυτό σαφές. Αν στα παιδιά λέμε τον σκύλο σκύλο και τον λύκο λύκο, και το σκοτάδι σκοτάδι, γιατί, όπως έγραψε ο Μανόλης Αναγνωστάκης «στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια», τότε θα γεμίσουν οι δρόμοι για ειρήνη και ελευθερία από νεολαία.
Να είμαστε έντιμοι, ειλικρινείς και να μη χαρίσουμε κανέναν άνθρωπο στην ακροδεξιά. Και αυτό είναι επίσης καθήκον μας.
Ερμίνα Μαγαλιού
