Το μεταπολεμικό ταμπού που άφηνε εκτός της δημοκρατικής κανονικότητας της Ιταλίας όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονταν ως πολιτικοί κληρονόμοι του Μουσολίνι το έσπασε πρώτος ο Φίνι, που δήλωσε ότι είναι «μεταφασίστας» όταν συμμετείχε μαζί με τη ρατσιστική και ξενόφοβη Λέγκα του Βορρά του Μπόσι στην πρώτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, το 1994.
Τριάντα χρόνια μετά, στη σκιά της δημοσκοπικής εκτόξευσης της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, η οποία μοιάζει με στέγαστρο που χωρά όλες τις εκφάνσεις της Ακροδεξιάς, δύο άλλα μορφώματα κινούνται στον χώρο της πέραν της CDU-CSU Δεξιάς.
Το πρώτο ιδρύθηκε από τη Σάρα Βάγκενκνεχτ που μέχρι πρόσφατα ανήκε στην ηγεσία της Die Linke και φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Αριστεράς οι οποίοι ανησυχούν για τη χαλαρή αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού από το Βερολίνο.
Το δεύτερο είναι υπό ίδρυση και φιλοδοξεί να καλύψει τον χώρο ανάμεσα στη Χριστιανοδημοκρατική Ενωση και την Εναλλακτική, να προσελκύσει δηλαδή ψηφοφόρους που θεωρούν ότι η CDU μετατοπίστηκε προς το κέντρο και η ΑfD προς τα δεξιά.
Επικεφαλής του υπό ίδρυση κόμματος είναι ο πρώην επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος, Μάασεν, ο οποίος μέχρι πρόσφατα ανήκε στην CDU.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις και τα δύο νέα κόμματα έχουν μια δυναμική που θα μπορούσε να φτάσει το 15% σε πανεθνικό επίπεδό.
Τα παραπάνω αθροιστικά δείχνουν κάτι πιο ανησυχητικό από μια πιθανή πλέον πρωτιά της Εναλλακτικής.
Παραπέμπουν σε μια συνολική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, με την CDU-CSU να πολιορκείται από την Εναλλακτική και τα δύο νέα κόμματα.
Το υπό ίδρυση κόμμα του Μάασεν μπορεί να λειτουργήσει σαν γέφυρα μαζικής μετακίνησης από την Κεντροδεξιά προς την Εναλλακτική.
Εξυπακούεται ότι τα παραπάνω θα ακυρώσουν κάθε προσδοκία αλλαγής της περιχαράκωσης της Γερμανίας ώστε να υπάρξει επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής οικοδόμησης.
Η πρωτοφανής ρευστότητα στην Πολιτική Σκηνή και η επερχόμενη έκρηξη των απεργιακών κινητοποιήσεων νομιμοποιούν το ερώτημα αν η υπό τον Σόλτς τρικομματική κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών, Πράσινων και Φιλελευθέρων θα αντέξει μέχρι το φθινόπωρο του 2025, οπότε λήγει η τετραετία.
Τέλος, την ώρα που μετά τη Μελόνι και η Λεπέν προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από συνθήματα που παραπέμπουν στα σκοτεινά χρόνια του Μεσοπολέμου, η Γερμανία ακολουθεί τον αντίθετο δρόμο.
Να θυμίσουμε ότι η Εναλλακτική ξεκίνησε το 2013 ως ευρωσκεπτικιστικό κόμμα. Οι εκπρόσωποί της δεν δηλώνουν ότι είναι μεταναζί, η ρητορική τους όμως παραπέμπει στην Ευρώπη ως Σκοτεινή Ηπειρο.
Γιώργος Καπόπουλος
