Από την Ιταλία στην Ισπανία και από τη Σουηδία στη Φινλανδία η Κεντροαριστερά-Σοσιαλδημοκρατία αθροίζει τη μια ήττα μετά την άλλη.
Παρ’ όλο που οι εθνικές πολιτικές σκηνές έχουν την ιδιαιτερότητά τους, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής.
Στην Ευρώπη του Συμφώνου Σταθερότητας δεν χωρά ούτε η πιο ήπια παραλλαγή κυβερνητικής διαχείρισης με στόχο την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και την αναθέρμανση της οικονομίας μέσω της ενίσχυσης της ζήτησης.
Σήμερα έχουν διαλυθεί όλες οι αυταπάτες που δημιουργήθηκαν την άνοιξη του 2020, όταν οι Μέρκελ-Μακρόν στη σκιά της πανδημίας πρότειναν την ίδρυση του Ταμείου Ανάκαμψης.
Για τη Μέρκελ τότε και για τον Σολτς σήμερα επρόκειτο για μέτρα ειδικού σκοπού και εδώ και καιρό το Βερολίνο πιέζει τους εταίρους του για επιστροφή στη μόνιμη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική.
Ειρωνεία της τύχης, η Ισπανία όπου θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές στις 23/7, τρεις βδομάδες πριν, την 1η/7, αναλαμβάνει την εξάμηνη προεδρία της Ε.Ε. με κύριο θέμα στην ατζέντα της τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας.
Στην Κόλαση του Δάντη πάνω από την πύλη υπάρχει μια επιγραφή που προειδοποιεί όποιον εισέλθει να αφήσει κάθε ελπίδα.
Ενάμιση χρόνο στην εξουσία ο Σολτς, που διατέλεσε υπουργός Οικονομικών στην τελευταία κυβέρνηση Μέρκελ, έχει καταστήσει σαφές ότι η γραμμή πλεύσης της Ε.Ε. είναι δεδομένη, με τη Γερμανία να έχει ούτως ή άλλως δεσμευτεί με την ένταξη στο Σύνταγμα του στόχου των μηδενικών ελλειμμάτων, μια δέσμευση που έχει πάρει το προσωνύμιο «Μαύρο Μηδέν».
Αν τα παραπάνω συμπιέζουν τις κοινωνίες και έχουν οδηγήσει σε υπαρξιακή κρίση την Κεντροαριστερά-Σοσιαλδημοκρατία, μια πολιτική ρήξης με το Βερολίνο δεν θα πίεζε απλά την κοινωνία αλλά θα τη συνέθλιβε.
Στην Ισπανία η πιο πιθανή εξέλιξη θα είναι να χάσει ο Σάντσεθ και οι Σοσιαλιστές τις εκλογές και να υποστεί μη αντιστρέψιμη στρατηγική ήττα το κίνημα των Podemos που συγκυβέρνησε τα τελευταία τριάμισι χρόνια.
Το Λαϊκό Κόμμα θα βρεθεί μπροστά στο άβολο δίλημμα να έχει να διαλέξει κυβερνητικούς εταίρους ανάμεσα στους Βάσκους και τους Καταλανούς εθνικιστές ή την ακροδεξιά Vox.
Αυτή είναι η Ευρώπη που χρειάζομαι, take it or leave it μοιάζει να λέει το Βερολίνο στις χώρες του Νότου αλλά και στον Μακρόν.
Η ενσωμάτωση στο Σύνταγμα του στόχου των μηδενικών ελλειμμάτων ήταν μια πρωτοβουλία του Σόιμπλε που ρίχνει τη βαριά σκιά της καθώς οποιαδήποτε αλλαγή θέλει την πλειοψηφία των δύο τρίτων της Μπούντεσταγκ.
Γιώργος Καπόπουλος
