Πρέπει να μπει ένα τέλος στην αντικοινωνική, καταστροφική πολιτική αυτής της κυβέρνησης. Αυτό είναι το επίδικο των επόμενων εκλογών. Νωρίτερα, μιλώντας στην εκπομπή «Σαββατοκύριακο από τις έξι» της ΕΡΤ1, στους δημοσιογράφους Δημήτρη Κοτταρίδη και Νίνα Κασιμάτη, θύμισα ότι το 2015 παραλάβαμε άδεια ταμεία και υποχρέωση καταβολής 22 δισεκατομμυρίων το χρόνο για το χρέος, ενώ αφήσαμε 37 δισεκατομμύρια στα κρατικά ταμεία που έδιναν στις αγορές σήμα για δανεισμό με χαμηλότερα επιτόκια και υποχρέωση 9 δισεκατομμυρίων κατ’ έτος για την εξυπηρέτηση του χρέους σε βάθος χρόνου. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δανείστηκε 45 δισεκατομμύρια στο πλαίσιο που διαμορφώθηκε για την πανδημία, δεν ενίσχυσε το δημόσιο σύστημα υγείας και τώρα προκαλεί, λέγοντας ότι θα προσλάβει 10.000 υγειονομικούς στην τετραετία όταν αναμένεται να αποχωρήσουν 13.700! Η κυβέρνηση της ΝΔ δεσμεύονται για επιπρόσθετο έλλειμμα προσωπικού, δεν είναι προτεραιότητα το ΕΣΥ κι αυτό συμβαίνει και στην οικονομία και στα ατομικά δικαιώματα και στα ζητήματα λειτουργίας θεσμών και δημοκρατίας, στο στεγαστικό, στους πλειστηριασμούς, στη χρηματοδότηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, στην ακρίβεια, στην ενεργειακή κρίση, στην παιδεία. Κάποια σημεία απ’ όσα είπα:
Ο κ. Καιρίδης, όπως και όλα τα στελέχη της ΝΔ, το τελευταίο διάστημα έχουν εγκαταλείψει τον αγέρωχο «καλπασμό» προς την 21η Μαΐου και προσγειώνονται στην πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που λέει ότι η ΝΔ έχει συνειδητοποιήσει ότι, προφανώς, ο στόχος της αυτοδυναμίας δεν είναι πάνω στο τραπέζι και αρχίζει να διερευνά και άλλα σενάρια. Κατά τη γνώμη μου θα είναι δεύτερη. Αλλά και μόνο η ομολογία της ότι θα πάρει την εντολή και θα δει πως θα την αξιοποιήσει, όπως μας είπε ο πρωθυπουργός στην τελευταία του συνέντευξη, δείχνει πλέον ότι έχει μια άλλη στρατηγική κάτω από την πίεση της ίδιας της πραγματικότητας, δηλαδή της μείωσης των ποσοστών, της επιρροής της στο εκλογικό σώμα. Εμένα με ενδιαφέρει πως κάθε κόμμα παρουσιάζει τις θέσεις του και πως διαμορφώνει τους όρους του προεκλογικού διαλόγου. Η ΝΔ, με βάση και μια παλιά παροιμία που λέει «O λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του», εξακολουθεί, όπως έχει παράδοση αυτός ο χώρος, να είναι διχαστική, τοξική και να αποφεύγει να μιλήσει για τα πραγματικά επίδικα, γι’ αυτά τα οποία αφορούν την καθημερινότητα του κόσμου, για τα προγράμματα. Θα ήθελα, για παράδειγμα, να ακούσω έναν σχολιασμό για το τι θα γίνει με τους 700.000 συμπολίτες μας που κινδυνεύουν να βρεθούν μπροστά σε πλειστηριασμούς. Είδατε τον παππού από την Χαλκιδική, ο οποίος είχε μπει εγγυητής σε ένα δάνειο του γιου του και τον έβγαλαν έξω από το σπίτι του. Να ακούσουμε για το ΕΣΥ, για την οικονομία. Είμαστε εκείνη η πολιτική δύναμη που ψήφισε τον νόμο της απλής αναλογικής, δεν κάνουμε κάποιο «τρικ» λέγοντας ότι απλώνουμε το χέρι της συνεργασίας αυτή τη στιγμή. Θα έλεγα ότι είναι η πιο έντιμη, με ισότιμους όρους, πρόταση συνεργασίας που έχει κατατεθεί μετά το 1974 στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία. Ακριβώς διότι γίνεται με όρους απλής αναλογικής. Χωρίς ηγεμονισμούς, αλλά με αυτό που λέμε, «ελάτε να βρούμε τον κοινό προγραμματικό τόπο». Εκεί, λοιπόν, χωρούν όλοι όσοι μπορούν να συμφωνήσουν σε τρία, τέσσερα, πέντε, έξι, επτά μεγάλα ζητήματα που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα για να πάει μπροστά, σε αντιδιαστολή με την καταστροφική πολιτική των προηγούμενων ετών. Δηλαδή, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε να καταργηθεί ο αντεργατικός νόμος του κ. Χατζηδάκη με τα απλήρωτα 10ωρα; Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε να στηρίξουμε το ΕΣΥ; Να συμφωνήσουμε ότι δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί η Εθνική Τράπεζα; Να έχουμε απάντηση για τα Τέμπη και τις υποκλοπές; Σε όλα αυτά χωρούν, το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ και ο Γιάνης Βαρουφάκης. Αν ο Γιάνης Βαρουφάκης έρθει με προτάσεις ΔΗΜΗΤΡΑ, προφανώς δεν χωράει. Εμείς θέλουμε να προκαλέσουμε, με την καλή έννοια, όλα τα κόμματα της αριστερής, δημοκρατικής αντιπολίτευσης και να πούμε καθαρά: θα εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία, που μπορεί να μας δώσει ο ελληνικός λαός, για μία αριστερή – προοδευτική διακυβέρνηση με ισχυρή κοινωνική βάση πάνω σε συγκεκριμένα προγραμματικά επίδικα; Αυτή είναι η πρόκληση κι εδώ πρέπει ο καθένας να τοποθετηθεί. 2015. Μια χρεοκοπημένη οικονομία. Ο ΣΥΡΙΖΑ παραλαμβάνει άδεια ταμεία και μια υποχρέωση της χώρας να δίνει 22 δισεκατομμύρια ετησίως για την εξυπηρέτηση του χρέους. Τι αφήνει το 2019; Μία υποχρέωση της χώρας 9 δισεκατομμυρίων μέχρι το ’33 – ‘34 για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους -καταλαβαίνετε τον τεράστιο δημοσιονομικό χώρο- και 37 δισεκατομμύρια «μαξιλαράκι», το οποίο δίνει τη δυνατότητα, επειδή δίνει ένα σήμα στις αγορές ότι έχουμε χρήματα να αποπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, να δανείζεται χαμηλότερα η χώρα. Δανείζεται 45 δισεκατομμύρια η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επειδή υπάρχει η ρήτρα διαφυγής και η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας. Δεν τα αξιοποιεί για το δημόσιο σύστημα υγείας και βγαίνει προκλητικά, μετά από αυτή την τραγωδία των θανάτων, όπου ήμασταν πρώτοι σε απώλειες ζωής ανά εκατομμύριο και λέει ότι τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα προσλάβει 10.000 νοσοκομειακούς γιατρούς και νοσηλευτές για το δημόσιο σύστημα υγείας, όταν είναι να φύγουν 13.700. Δηλαδή, πάλι έλλειμμα. Δεν είναι προτεραιότητα της, λοιπόν, να ακολουθήσει έστω τον μέσο όρο των δαπανών υγείας της Ευρώπης, που φτάνει το 7,5% του ΑΕΠ. Γιατί, όπως ψηφίστηκε με το νόμο Πλεύρη, θέλει να πλαγιοκοπήσει το δημόσιο σύστημα υγείας και να στρέψει τον κόσμο προς τον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση μιλάει για μεγέθυνση της οικονομίας, κατά 1,8 κατά μέσο όρο τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι μία μεγέθυνση η όποια έχει μέσα της το σπέρμα της αυτοκαταστροφής. Το μέγεθος, το οποίο δείχνει ότι η ελληνική οικονομία δεν έχει ξεπεράσει τις διαχρονικές παθογένειές της- που εν μέρει και αυτές την οδήγησαν στη χρεοκοπία του 2010- αποτυπώνεται πάλι πολύ πιο έντονα με ύψος ρεκόρ, το έλλειμμα στο εξωτερικό ισοζύγιο της χώρας. Αυτό ούτε καν το άγγιξαν και βλέπετε ότι έχουμε το Ταμείο Ανάκαμψης, έχουμε το καινούργιο ΕΣΠΑ, το οποίο κατευθύνεται σε πολύ λίγους, συγκεκριμένους οικονομικούς ομίλους, ενώ η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, στην οποία λένε καλά λόγια, στην πράξη είναι αποκλεισμένη και από το Ταμείο Ανάκαμψης και από τον τραπεζικό δανεισμό. Ο τρόπος διαχείρισης της ενεργειακής κρίσης είναι χαρακτηριστικός για τις προτεραιότητες αυτής της κυβέρνησης. Επιδότησε την αισχροκέρδεια και, πραγματικά, αφαίμαξε τις επιχειρήσεις και έβαλε θηλιά στο λαιμό των νοικοκυριών. Αυτό ζήσαμε. Γι’ αυτό πολλοί έφτασαν σε οριακό σημείο. Πέρα από αυτά ήρθε και η υπερφορολόγηση μέσω του ΦΠΑ, που απέδωσε επιπλέον 4,5 δισεκατομμύρια άδικους έμμεσους φόρους, για να δίνουν κάποια ψίχουλα με τα διάφορα «pass», δηλαδή να κάνουν πολιτική σε συνθήκες φτωχοποίησης. Αυτά είναι τα «pass». Αυτή η καταστροφική πολιτική πρέπει να αλλάξει κι αυτό είναι, νομίζω, το επίδικο των επόμενων εκλογών. Η καλύτερη ομολογία αυτή τη στιγμή ακούστηκε από τα χείλη του κ. Καιρίδη, ο οποίος, πάνω απ’ όλα, αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί το ακαταδίωκτο των τραπεζιτών. Αυτών των ανθρώπων που, σε άλλες εποχές, υλοποίησαν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στον τραπεζικό τομέα, με διαγραφές συγκεκριμένων δανείων. Το 2018, όταν εμείς κάναμε την επιλογή της αναδιάρθρωσης του χρέους και τη στρατηγική επιλογή να φτιάξουμε το μαξιλαράκι μας έλεγαν «ανοίξτε μια νέα πιστοληπτική γραμμή». Ένα νέο μνημόνιο. Προκλητικά, τώρα, αυτοί οι οποίοι χρεοκόπησαν την χώρα και δεν έκλεισαν και το δεύτερο μνημόνιο, μιλούν για την κατάσταση της οικονομίας. Ο ΟΟΣΑ, όμως, τι μας λέει φέτος; Ότι σημειώθηκε 7,4% μείωση του πραγματικού μισθού. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του 1,8. Χαίρεται ο κ. Καιρίδης για τις τράπεζες, οι οποίες δεν εμφανίζουν στους ισολογισμούς τους τα «κόκκινα» δάνεια. Ναι, αλλά δεν εξαφανίστηκαν τα «κόκκινα» δάνεια από την οικονομία. Εξακολουθούν να είναι στις πλάτες αυτών που τα έχουν. Είναι 40 δισ. το νέο ιδιωτικό χρέος επί της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα «κόκκινα» δάνεια τα έχουν πάρει τα Funds και οι διαχειριστές τους, στα οποία πολλές φορές είναι μέτοχοι και οι ίδιες οι τράπεζες και ετοιμάζονται μετά την αλλαγή που έκανε η κυβέρνηση στον πτωχευτικό κώδικα, να εφορμήσουν.
