Το να λες “μένουμε Ευρώπη” ως υπαρξιακή ταυτοτική τοποθέτηση, να θεωρείς έγκλημα καθοσιώσεως ότι τολμήσαμε να βάλουμε ερωτηματικό μετά τα εισαγωγικά πριν λίγο καιρό, και συνάμα να έρχεται μια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εσύ να αρνείσαι να την συναντήσεις λέγοντας ασύστολα ψέμματα είναι κάτι παραπάνω από αντιφατικό και ασυνεπές.
Είναι ντροπιαστικό. Είναι ανήθικο να επικαλείσαι το πένθος να δεις μια ξένη αποστολή την ίδια στιγμή που νομοθετείς απρόσκοπτα την ατζέντα σου.
Είναι ντροπή που επαληθεύει τα πολύ δυσάρεστα που επισήμανε η επικεφαλής της αποστολής που έκανε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χθες στην Αθήνα: ότι οι ελληνικές επιδόσεις στην ποιότητα της δημοκρατίας κατακρημνίζονται και ότι το κράτος δικαίου δέχεται “σοβαρές απειλές”.
Τόση ντροπή πια, που φαίνεται ότι ο έλεγχος μάλλον έχει χαθεί.
¨Ετσι πάντως, “Ευρώπη” δεν μένουμε. Μένουμε μάλλον ως επαρχιώτες που θίγονται όταν τους θυμίζεις την καταγωγή τους και πάντα νομίζουν ότι η “Ευρώπη” είναι καλή, με την εξαίρεση των περιπτώσεων που καμιά φορά τους νουθετεί.
Για Πολωνία ή Ουγγαρία του ευρωπαϊκού νότου καλά οδεύουμε. Να μου πεις “Ευρώπη είναι κι αυτή”…
Δημήτρης Χριστόπουλος
Ανάρτησή του στο Facebook
