Σήμερα το πρωί μπροστά στο Μουσείο ήταν κάπως ποιητικά και κάπως στενάχωρα. Η ποιητικότητα της στιγμής έγκειτο στην πολύ ωραία μουσική της Ανοιχτής Ορχήστρας και σε αυτόν τον χειμωνιάτικο ήλιο που έλουζε την Αθήνα και τα έκανε όλα να φαίνονται διαφορετικά μετά από τόσες μέρες κακοκαιρία.
Το στενάχωρο του πράγματος ήταν ο λόγος που βρεθήκαμε στο Μουσείο, σε αυτή τη διαμαρτυρία των αρχαιολόγων και των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού. Αύριο συζητιέται στο Βουλή το σχέδιο νόμου που μετατρέπει σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου τα πέντε σημαντικότερα μουσεία της χώρας: Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Παρότι έχει περάσει στο ντούκου, πρόκειται για πολύ σημαντική αντι-μεταρρύθμιση που θα έχει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες. Κι’ αυτό γιατί το κυβερνητικό νομοσχέδιο:
-Αποκόπτει τα πέντε μουσεία από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, δηλαδή από τον φυσικό επιστημονικό τους χώρο.
-Μετατρέπει τις διοικήσεις των μουσείων σε κυβερνητικά παραμάγαζα, προβλέποντας τη στελέχωσή τους από «προσωπικότητες» (καταλάβατε τώρα…) και όχι από ειδικούς επιστήμονες, όπως συμβαίνει τώρα.
-Ρίχνει τα δημόσια μουσεία στο κυνήγι των χορηγιών, κάτι που όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία, θα αλλοιώσει το αυστηρά επιστημονικό κριτήριο της λειτουργίας του, χωρίς να βελτιώσει τα οικονομικά τους . Είναι χαώδης η διαφορά ανάμεσα σε ένα μουσείο–επιστημονικό φορέα και ένα μουσείο-φορέα δημοσίων σχέσεων.
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης βλάπτει λοιπόν την ελληνική αρχαιολογία και την πολιτιστική κληρονομιά. Βλάπτει τον πολιτισμό. Και αυτό είναι θέμα που δεν αφορά μόνο τους αρχαιολόγους αλλά όλη την κοινωνία.
Γιάννης Αλμπάνης
Ανάρτησή του στο Facebook
