Στριμωγμένη μέχρι εκεί που δεν παίρνει με το θέμα των υποκλοπών, η κυβέρνηση επιστράτευσε το τελευταίο της χαρτί. Τους κυνικούς.
Ιδία μέρα έσκασαν το παραμύθι στα κανάλια ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Ψαριανός. Ακούστε, παιδιά, σας αρέσει, δεν σας αρέσει, σε ένα σοβαρό κράτος η ΕΥΠ θα παρακολουθεί τους πάντες.
Και υπουργούς, και στρατηγούς, και όλους.
Μάλιστα. Να τους παρακολουθεί όλους. Εν γνώσει του πρωθυπουργού ή εν αγνοία του πρωθυπουργού; Για πείτε μας.
Αυτό το προσπερνάνε. Γιατί αν θέλουν την ΕΥΠ να παρακολουθεί τους πάντες εν γνώσει του πρωθυπουργού, θέλουν να μπορεί ο πρωθυπουργός να παρακολουθεί τους πάντες μέσω της ΕΥΠ.
Κι αυτό σίγουρα δεν ακούγεται ως Δημοκρατία ούτε ως Κράτος Δικαίου.
Ενώ αν θέλουν η ΕΥΠ να παρακολουθεί τους πάντες με τον πρωθυπουργό να ζει στην κοσμάρα του, τότε θέλουν κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο, που δεν λογοδοτεί πουθενά.
Ακριβώς επειδή η ΕΥΠ χρειάζεται να παρακολουθεί κάποιους, αλλά επειδή δεν γίνεται να παρακολουθεί ανεξέλεγκτα όποιον γουστάρει η ίδια ή ο πρωθυπουργός, υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες.
Και η κατάντια τους είναι ότι σήμερα γκρινιάζουν επειδή οι ασφαλιστικές δικλείδες λειτούργησαν.
Δεν τους πειράζει που ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ παρακολουθούνταν «εκτός πλαισίου». Τους πειράζει που ο Ράμμος πήγε κι έχωσε τη μύτη του.
Ενώ ακριβώς αυτή είναι η δουλειά του Ράμμου. Να χώνει τη μύτη του εκεί που υπάρχουν πρακτικές «εκτός πλαισίου».
Τα είπε ο Βενιζέλος στη συνέντευξή του στα Νέα το Σάββατο.
Οτι αν παρακολουθούνται το μισό Υπουργικό Συμβούλιο και όλη η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, υπάρχει πρόβλημα στη θεσμική συγκρότηση της χώρας και στη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Και ότι η κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει αν το «εκτός πλαισίου» σημαίνει νόμιμες ή παράνομες.
Και πώς γίνεται να υπάρχουν παρακολουθήσεις εκτός πλαισίου για δύο χρόνια χωρίς κανείς εποπτεύων να έχει αντιληφθεί ότι είναι εκτός πλαισίου.
Οτι πενήντα χρόνια Δημοκρατίας πάντα είχαμε θέματα εθνικής ασφάλειας, ποτέ δεν ακούστηκε ότι μπορεί να παρακολουθούνται αυτοί που τα χειρίζονται.
Και ότι «το πανοπτικό βαθύ κράτος που παρακολουθεί τα νόμιμα όργανά του για λόγους εθνικής ασφάλειας είναι πηγάδι δίχως πάτο».
Αυτό βέβαια το λέει ο Βενιζέλος. Ο Ψαριανός λέει ότι δεν πειράζει και τόσο.
Κι αυτό ακριβώς είναι το δράμα των ακροκεντρώων. Ότι στην αντιπαράθεση Βενιζέλου-Ψαριανού για θέματα Δημοκρατίας και Κράτους Δικαίου είναι με τον Ψαριανό.
Και ότι θεωρούν κόλπο του ΣΥΡΙΖΑ να βγαίνει στη φόρα ότι παρακολουθούνται οι στρατηγοί και οι υπουργοί.
Ενώ αν παρακολουθούνταν επί ΣΥΡΙΖΑ οι στρατηγοί και οι υπουργοί, θα το θεωρούσαν φυσιολογικό.
Κι ούτε που επρόκειτο να κοινοποιήσουν σχετικές πληροφορίες, για να μην πλήξουν την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Και θα είχαν και απαίτηση από τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ να τα κρύψει και να μην ενημερώσει κανέναν. Και κυρίως τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όπως τον υποχρεώνει ο νόμος.
Και θα βγαίνανε και οι Αδώνιδες και οι Ψαριανοί στον ΣΚΑΪ και θα μας εξηγούσαν ότι δυστυχώς έτσι συμβαίνει στα κράτη. Σοβαρά τώρα;
Διαβάστε πάντως τη συνέντευξη του Βενιζέλου στα Νέα του περασμένου Σαββάτου. Αξίζει τον κόπο.
Ειδικά για το πώς διασύρει όλη την επιχειρηματολογία που έχει προβάλει η κυβέρνηση προς υπεράσπιση των υποκλοπών.
Μαζί με τον Κανέλλη που τη διατυπώνει υπό μορφή ερωτήσεων.
Αλλά αν του Κανέλλη του αρέσει, εμάς τι λόγος μας πέφτει; Σωστά;
Ο σχολαστικός
