Οι Δημοτικές «εκλογές» που διεξήχθησαν την Κυριακή, 25 Δεκεμβρίου, στα Κατεχόμενα απέδειξαν, για ακόμη μία φορά, πώς η βίαιη τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση που επιχειρεί ο Ταγίπ Ερντογάν με εκτελεστικό βραχίονα τον εκλεκτό του «Πρόεδρο» Ερσίν Τατάρ βρίσκει αντιστάσεις στο προοδευτικό κομμάτι των Τ/κυπρίων, το οποίο συνεχίζει να επιθυμεί την λύση του Κυπριακού στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και προσπαθεί να απεμπλακεί από τον σφικτό εναγκαλισμό της Τουρκίας.
Σε μία εκλογική αναμέτρηση με ποσοστό συμμετοχής που έφτασε το 68,85%, το μεγαλύτερο Κόμμα του κυβερνητικού συνασπισμού, το «Κόμμα Εθνικής Ενότητας», UBP, υπέστη ήττα που μεταφράστηκε σε απώλεια των τριών μεγάλων Δήμων, Λευκωσίας, Αμμοχώστου και Κερύνειας, ακόμη και του παραδοσιακού προπυργίου της Τ/κυπριακής Δεξιάς, της Λεύκας, που πέρασε στα χέρια της Αριστεράς.
Με αιχμή του δόρατος τον «Δήμαρχο» της Κατεχόμενης Λευκωσίας, Mehmet Harmanci, ο οποίος ισοφάρισε το ρεκόρ του πολιτικού του πατέρα, Mustafa Akinci, κατορθώνοντας να εκλεγεί για tτρίτη συνεχή φορά, με ποσοστό που άγγιξε το 50%, παρά την ύπαρξη έξι ανθυποψηφίων, εκ των οποίων οι δύο «βουλευτές», και να θέσει ισχυρή παρακαταθήκη για να ηγηθεί, στις επόμενες «προεδρικές», ενός σοσιαλδημοκρατικού και αριστερού πόλου (συνεργασία TDP και CTP) που θα μπορέσει να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της Δεξιάς και του Τατάρ, που μιλά ανοικτά, πλέον, για λύση δύο κρατών, παρά τις διασυνδέσεις του τελευταίου με τον Ερντοάν και τη στήριξη που απολαμβάνει από την Τουρκία.
Αλλά και η επικράτηση του Suleyman Uluçay στην Αμμόχωστο, είναι γεγονός με εξέχοντα συμβολικό χαρακτήρα, αφού ο Uluçay είναι διαχρονικά και σθεναρά αντίθετος στους σχεδιασμούς της Τουρκίας και της κυβέρνησης των Κατεχομένων για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η νίκη του Uluçay στην Αμμόχωστο, έλαβε χώρα σε ένα εξαιρετικά δυστοπικό πολιτικό σκηνικό, αφού η κινητοποίηση της «κυβέρνησης» υπέρ του εκλεκτού της ήταν μεγάλη και η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές ξεπέρασε κάθε προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων χρόνων.
Αν η διχοτόμηση δεν είναι ακόμη γεγονός, οφείλεται, εν πολλοίς, στους προοδευτικούς Τ/κυπρίους που παρόλες τις πιέσεις, πολιτικές και οικονομικές, συνεχίζουν να βλέπουν το μέλλον τους σε μια επανενωμένη Κύπρο. Το 2023, χρονιά εκλογών σε Κυπριακή Δημοκρατία, Τουρκία και Ελλάδα, ξημερώνει στα Κατεχόμενα με απρόσμενα θετικά αποτελέσματα στις «Δημοτικές» αναμετρήσεις, τα οποία δεν πρέπει να διαλάθουν της προσοχής των υγιών δυνάμεων στην Κυπριακή Δημοκρατία καθώς αποτελούν συμμάχους στις προσπάθειες επανέναρξης των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού στη βάση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για την επανένωση του νησιού. Οι δυνάμεις που αναδύθηκαν από τις Δημοτικές «κάλπες» αποτελούν τους φυσικούς συνομιλητές όσων δεν μπορούν να συμβιβαστούν με μισή πατρίδα και διαβλέπουν ορατό τον κίνδυνο της οριστικής διχοτόμησης που θα φέρει την σφραγίδα των ένθεν κακείθεν λυσοφοβικών, που πίσω από εθνικιστικές κορώνες κρύβουν ταπεινά συμφέροντα που επιθυμούν την Κύπρο οριστικά διαμοιρασμένη.
Κρίσιμη παράμετρος στην πιο πάνω εξίσωση, το αποτέλεσμα των Προεδρικών εκλογών στην Κυπριακή Δημοκρατία που θα διεξαχθούν σε σαράντα ημέρες. Ο νέος Πρόεδρος οφείλει να κινητοποιήσει δυνάμεις διεθνώς και στην Ευρώπη ώστε το Κυπριακό να έρθει ξανά στο προσκήνιο και να ανακτήσει την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη της Διεθνούς Κοινότητας, αξιοπιστία η οποία έχει τρωθεί μετά από μία άγονη πενταετία, η οποία χαρακτηρίστηκε από παλινωδίες, παλινδρομήσεις, ακόμη και ακριτομυθίες περί δύο κρατών.
Το Κυπριακό έχει, ήδη, προσλάβει υπαρξιακές διαστάσεις για τις δύο Κοινότητες: οι τ/Κύπριοι, την Κυριακή έδειξαν να το συνειδητοποιούν. Η σειρά τον Ε/κυπρίων να το δείξουν τον Φλεβάρη.
* Η Μαρία Γιαννακάκη είναι Πρόεδρος της Πρωτοβουλίας Ειρήνης και Αλληλεγγύης με την Κύπρο-Έτος Κύπρου
