Σημεία από την ομιλία στη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό στην Ολομέλεια της Βουλής:
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε τον τελευταίο Προϋπολογισμό της κυβέρνησης της ΝΔ μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον, που διαμορφώνεται κυρίως από τις υποκλοπές. Τις υποκλοπές, οι οποίες πλήττουν ευθέως τη δημοκρατία, που δεν τις βλέπει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος καταγγέλλει τα ρυπαρά δίκτυα που διαδίδουν ψεύδη, μη βλέποντας, όμως, ότι υπάρχουν παρακρατικά δίκτυα, με «ενορχηστρωτή» τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Ένα ζοφερό περιβάλλον που διαμορφώνεται από ένα «τσουνάμι» ακρίβειας και από μία πανδημία που ακόμα ζούμε τις επιπτώσεις της, με μία ανεξέλεγκτη κατάσταση στον χώρο της υγείας που μας κατατάσσει σήμερα που μιλάμε, ως την πρώτη χώρα στον κόσμο σε απώλειες ζωών ανά εκατομμύριο. Είναι τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς χθες, για τις τελευταίες ημέρες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι έχουμε μια απώλεια της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων πολλαπλάσια του πληθωρισμού και «κρατήστε» το αυτό. Ταυτόχρονα ζούμε μια άρνηση, εκ μέρους της κυβέρνησης, να λάβει ουσιαστικά μέτρα, σαν να «βολεύεται» με αυτό το επίπεδο του πληθωρισμού. Ουσιαστικά μέτρα, που θα μπορούσαν να αποκλιμακώσουν την πληθωριστική πίεση. Οι προτάσεις είναι συγκεκριμένες. Μείωση των συντελεστών ΦΠΑ στα είδη ευρείας και λαϊκής κατανάλωσης. Μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα. Δεν γίνονται όλα αυτά και είναι μια συνειδητή επιλογή. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις βλέπουν τους αγοραστές τους να μη μπορούν να καταναλώσουν, ενώ αποκλείονται από τον τραπεζικό δανεισμό. Οι νέες προσλήψεις, από τον Ιούνιο και έπειτα, είναι μόνο κατά 45% πλήρους απασχόλησης. Στην ενέργεια μας λένε κατάμουτρα ψέματα εδώ και ενάμιση χρόνο, πως ανακτούν κέρδη, ενώ με τα λεφτά των φορολογουμένων και με τα χρήματα από το Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης, ουσιαστικά στηρίζουν την αισχροκέρδεια.
Αυτή είναι με λίγα λόγια η εικόνα έτσι όπως διαμορφώνεται. Βλέπουμε ότι αυτή η κυβέρνηση κατορθώνει σε πάρα πολλούς τομείς να κάνει το άσπρο μαύρο. Για παράδειγμα, εμφανίστηκε πριν από κάποιο διάστημα ο πρωθυπουργός να κηρύσσει την πρόωρη απολιγνιτοποίηση, λέγοντας ότι είναι προτεραιότητα για την κυβέρνηση τα θέματα του περιβάλλοντος. Την ίδια ώρα, όμως, φάνηκε ότι αυτή η πολιτική είχε ως σκοπιμότητα το να δώσει περισσότερο χώρο στο φυσικό αέριο. Ήρθε η ζωή, τελικά, να δείξει ότι αυτή ήταν μια καταστροφική επιλογή, αλλά, την ίδια ώρα που μιλάει στο όνομα του περιβάλλοντος για την απολιγνιτοποίηση, μιλάει και για εκστρατεία νέων εξορύξεων. Μόνο που αυτές οι εξορύξεις, θα έχουν ολοκληρωθεί και ενδεχομένως τα κοιτάσματα αυτά να είναι αξιοποιήσιμα, μετά από εφτά και οχτώ χρόνια. Οι στόχοι που έχει ψηφίσει η χώρα μας με βάση τη συνθήκη του Παρισιού, για μείωση της μέσης θερμοκρασίας και μείωση των εθνικών εκπομπών αερίου, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τότε ενδεχομένως αυτές οι επενδύσεις θα είναι αχρείαστες. Για όλες αυτές τις αντιφάσεις δεν αισθάνεται την ανάγκη να τοποθετηθεί η κυβέρνηση και μας λέει ότι έχουμε μια ανάπτυξη διπλάσια από εκείνη της ΕΕ και αναφέρεται στις εκτιμήσεις για το 2022 και το 2023. Θα δούμε, βεβαίως, για το 2023 πως θα πάνε τα πράγματα.
Θα σας θυμίσω, όμως, κύριοι συνάδελφοι ότι αυτή την εικόνα της φαινομενικά ακμάζουσας οικονομίας, της εικονικής μεγέθυνσης, την έχει ξαναπεράσει η χώρα, με την ίδια πολιτική, πάνω κάτω, που ασκείται και τώρα. Ήταν το 2001, το 2003, που τότε η χώρα είχε διπλάσιους και τριπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης. Ήταν το ελληνικό θαύμα που βασιζόταν σε κάποιους εξωγενείς παράγοντες τότε. Ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι οποίοι μεταφράστηκαν σε υπερκοστολόγηση των δημόσιων έργων, σε υπερδανεισμό της χώρας. Ήταν το ισχυρό νόμισμα που είχαμε λόγω της πρόσφατης, τότε, εισόδου στην ΟΝΕ, που μας εξασφάλιζε φτηνό χρήμα. Αλλά δεν μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε αυτούς τους εξωγενείς παράγοντες για να παρέμβουμε στο το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
Το ίδιο κάνετε και τώρα, διότι αν αποκωδικοποιήσουμε κάποιους δείκτες πέρα από την φαινομενική ανάπτυξη, θα δούμε ότι έχουμε μια ραγδαία επιδείνωση στο εμπορικό ισοζύγιο. Μιλάμε για μία κατάσταση η οποία είναι πραγματικά «καμπανάκι κινδύνου» και βεβαίως, θα πρέπει να δούμε και κάτι άλλο. Η χώρα μας ιστορικά αν κοιτάξετε, μπορεί να κατόρθωνε να έχει διπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης, όταν αντίστοιχα είχε και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά είχε πολλαπλάσια ύφεση όταν πάλι, είχε και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το είδαμε το 2020. Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Μία σαθρή παραγωγική βάση και εσείς κάνετε τα πάντα, με την πολιτική που ακολουθείτε, για να διαιωνίσετε αυτή την κατάσταση. Αυτή η ανάπτυξη έχει μέσα το σπέρμα του αυτοχειριασμού της κ. υπουργέ. Αυτό αποτυπώνεται στην υπέρμετρη αύξηση των εισαγωγών, η οποία υπερκαλύπτει τις εξαγωγές και μας θυμίζει το γνωστό δομικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας.
Μέσα σε αυτό το ευρύτερο περιβάλλον, βλέπουμε ότι το πρώτο εξάμηνο του 2020, αν κοιτάξει κανείς το μερίδιο των αμοιβών της εργασίας ως ποσοστό του ΑΕΠ, που ήταν στο 40%, έχει κυλήσει στο 37% το 2021 και στο 34% το 2022. Αυτή είναι η πιστοποίηση της ταξικής, μεροληπτικής πολιτικής που ακολουθείτε και που γεννάει ανισότητες. Με ποια εργαλεία; Τις ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες δεν αλλάζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της παραγωγικής βάσης της χώρας, απλώς δημιουργούν νέα ιδιωτικά μονοπώλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δίκτυα της ενέργειας.
Ακολουθείτε μία πολιτική, η οποία πολλές φορές είναι και έξω από τη νομιμότητα. Γνωστή είναι η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σε σχέση με τις μετοχές της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ.
Ακολουθείτε μία πολιτική η οποία είναι για τους λίγους και βάζει την πλειοψηφία της κοινωνίας και τις ανάγκες της, απέναντι. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή η πραγματικότητα είναι που έχει οδηγήσει, τελικά, το περίπου 90% των απασχολουμένων που έχουν σχέση εξαρτημένης εργασίας -από αυτούς το 69,9% είναι μισθωτοί και οι άλλοι είναι αυτοαπασχολούμενοι- να μην καρπούνται τίποτα από αυτήν την μεγέθυνση. Την ίδια ώρα, υπάρχουν εξωγενείς παράγοντες οι οποίοι θα έπρεπε να αξιοποιηθούν, όπως η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, που πράγματι έχει οδηγήσει τα δύο τελευταία χρόνια σε ένα πακτωλό χρημάτων, ή όπως το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο όμως πάει να διοχετευτεί σε πολύ λίγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις 13 εταιρείες αυτή τη στιγμή καρπούνται των χαμηλότοκων δανείων. Όλα αυτά δείχνουν ότι κινείστε στον ίδιο αδιέξοδο δρόμο, ο οποίος αναπαράγει τα ίδια προβλήματα.
Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη για μια νέα πολιτική. Για μια νέα πολιτική που θα δώσει προοπτική στη χώρα, που θα μπορέσει να δώσει προοπτική στους νέους ανθρώπους, που θα εγγυηθεί στους Έλληνες πολίτες και τις Ελληνίδες την πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας, απαντώντας σε αυτό που κάνατε πριν από λίγες μέρες, να τινάξετε στον αέρα το δημόσιο σύστημα υγείας γυρνώντας στη δεκαετία του ‘80. Έχει ανάγκη ο τόπος από μία δημοκρατία που δεν θα παρακολουθούν τους πολίτες και που οι νέοι άνθρωποι θα μπορούν να μην βρίσκονται αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή και τη βία, που την αντιμετωπίζουν καθημερινά και κατά βάρβαρο τρόπο.
Κυρίες και κύριοι έχει ανάγκη ο τόπος από «Δικαιοσύνη παντού» και πολύ σύντομα αυτό θα επιβεβαιωθεί από τις πολιτικές εξελίξεις.
Σας ευχαριστώ.
