Ένα φάντασμα ακραίου κοινωνικού συντηρητισμού, πανοπτικού ελέγχου, εισβολής του Κράτους σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και ποινικοποίησης ατομικών συμπεριφορών, πλανάται και δηλητηριάζει την κοινωνική και πολιτική ζωή. Την αφορμή έδωσε η φρικτή υπόθεση με την 12χρονη στον Κολωνό που έπεσε θύμα παιδοβιασμού και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις. Από τη μια μεριά όσοι/ες τάχθηκαν με την αυστηρή τιμωρία των ενόχων και τη λήψη μέτρων για τη δημιουργία δομών πρόληψης ανάλογων περιστατικών και προστασίας των ανήλικων θυμάτων κι από την άλλη αυτοί/ές που βρήκαν την ευκαιρία να επαναφέρουν μια ατζέντα τρομολαγνείας και φόβου, που ως κατάληξη έχει τις κραυγές για επαναφορά της θανατικής ποινής. Φτάσαμε στο σημείο κορυφαίος υπουργός, σε αντίθεση με το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή έννομη τάξη, να προτείνει το ναζιστικής έμπνευσης μέτρο του “χημικού ευνουχισμού” των βιαστών!
Στο στόχαστρο έχουν μπει σεξουαλικές συμπεριφορές και προτιμήσεις, που αφορούν εκατομμύρια πλέον ανθρώπους, που αναζητούν τον έρωτα ή σεξουαλικές συνευρέσεις σε απολύτως νόμιμες ιστοσελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε έναν κόσμο, δηλαδή, που προσομοιάζει με τον πραγματικό και διασχίζεται από ανάλογες ιδιαιτερότητες, δυνατότητες και κινδύνους. Αλλά είναι εξίσου “αληθινός”.
Στη χώρα μας η κρίση οξύνεται, η φτωχοποίηση επελαύνει, αλλεπάλληλες αντιδημοκρατικές εκτροπές συντελούνται , όπως οι υποκλοπές, τα σκάνδαλα αρπαγής δημόσιου πλούτου και ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών. Η πίεση που ασκείται στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ασφυκτική και ως αντιστάθμισμα ενεργοποιούνται σκοτεινοί μηχανισμοί που επιχειρούν να στρέψουν αλλού το ενδιαφέρον των πολιτών.
Οργανώνουν, λοιπόν, τη μάχη της “ιντερνετικής κλειδαρότρυπας”, του ηθικού πανικού -και ίσως αύριο- του ποινικού στιγματισμού ανθρώπων που ψάχνουν στο διαδίκτυο τρόπους να βρουν χαρά, ή ακόμη και να θεραπεύσουν τα σκοτάδια που υπάρχουν μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Αν επιτύχουν το στόχο τους το αποτέλεσμα δεν θα είναι η απαλειφή της φρίκης από τη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων, αλλά, μια νέα δυστοπία και ο ευνουχισμός της ίδιας της Δημοκρατίας.
Για κάθε δημοκρατικό πολίτη πρέπει να είναι αυτονόητη η απόρριψη της υστερίας των αυτόκλητων «προστατών» των χρηστών ηθών, η καταδίκη κάθε απόπειρας για παραβίαση ατομικών δικαιωμάτων αλλά και η αποκάλυψη της φασιστικής λογικής που διέπει κάθε φρικαλεότητα που εκστομίζεται περί ευγονικού «ευνουχισμού» ή επαναφοράς της θανατικής ποινής. Ταυτόχρονα είναι δεδομένη η συμπαράσταση στα εκατομμύρια των χρηστών sites με πορνογραφικό περιεχόμενο ή γνωριμιών ανάμεσα σε ενήλικες, που αυτές τις μέρες χαφιεδίζονται από ασφαλίτες, κανιβαλίζονται από φυλλάδες και παραδίδονται στην πυρά, όχι μόνο από τους συνήθεις υπόπτους αλλά ακόμη και από ανθρώπους με κοινωνικές και πολιτικές ευαισθησίες.
Ο αποτροπιασμός που προκάλεσε ο βιασμός του παιδιού στον Κολωνό πρέπει να συμπεριλάβει εξίσου ως δημόσιο ήθος και την καταδίκη όλων όσων συμπράττουν ή επικροτούν τη βάναυση παραβίαση δικαιωμάτων ανθρώπων που είναι ελεύθεροι και καμία κατηγορία δεν τους βαραίνει.
Αυτονόητα οι Αρχές οφείλουν να παρακολουθούν και να “σαρώνουν” το Διαδίκτυο με τα κατάλληλα τεχνικά μέσα, ώστε να προστατεύουν τις γυναίκες ή τα ανήλικα άτομα από βιαστές και παιδοβιαστές.
Το αίτημα για κυβερνοασφάλεια είναι αδιαμφισβήτητα ένα νέο δικαίωμα, δημιούργημα του σύγχρονου τεχνολογικού και επικοινωνιακού πολιτισμού.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι άλλο να ζητείται να διερευνήσει η Αστυνομία τους 213 που φέρονται ότι επικοινώνησαν με το/τα προφίλ ενηλίκων γυναικών που είχε κατασκευάσει ο Μίχος, για να προωθεί την 12χρονη στην πορνεία, κρύβοντάς την πίσω από αυτά, κι άλλο να κατασκευάζονται επιλεκτικά “παιδοβιαστές” μέσα από το κατάλληλο “σκανάρισμα” αυτών των ανθρώπων.
Κάνει “ΜΠΑΜ” η απόπειρα αποπροσανατολισμού, συγκάλυψης άλλων σκανδάλων και συμψηφισμού στην αποτρόπαιη υπόθεση του Κολωνού, εκ μέρους της κυβέρνησης και φίλιων μέσων ενημέρωσης.
Η παραβίαση των προσωπικών δεδομένων κάποιων από τους 213, όπως (καθόλου τυχαία) του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η υποκλοπή στοιχείων της δικογραφίας είναι βαρύτατα εγκλήματα. Ποιος έδωσε την εντολή για ταυτοποίηση πολιτικών φρονημάτων των 213 πολιτών; Σε ποια εποχή επιστρέφουμε; Από πού κι ως που κυβερνητικοί αξιωματούχοι του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. δημοσιοποιούν και ενημερώνουν επί τη βάσει της πολιτικής ένταξης, ενός ευαίσθητου και συνταγματικά προστατευομένου προσωπικού δεδομένου , το βαθμό εμπλοκής ενός πολίτη σε μια ποινική υπόθεση;
Πώς αυτός ο πολίτης διασύρεται, διαγράφεται, στιγματίζεται;
Ας αναρωτηθούμε κι ας ζητήσουμε απαντήσεις.
Αν κάποιος “εμπλέκεται” σε μια υπόθεση, δεν θα το κρίνουν οι ασφαλίτες, οι υπουργοί και τα κόμματα. Και μάλιστα προληπτικά, παραβιάζοντας τα δικαιώματά του.
Θα το κρίνει η Δικαιοσύνη με βάση τα πραγματικά περιστατικά. Μέχρι τότε το τεκμήριο της αθωότητας κανείς δεν δικαιούται να το ποδοπατά.
Eίναι βαρύ ατόπημα ο ηθικός πανικός και ο άδικος στιγματισμός πολιτών.
(Κι εσείς εκεί στην Κουμουνδούρου σκεφτείτε ξανά την ορθότητα της απόφασης για τη διαγραφή του συντρόφου σας. Όταν και αν τον καλέσει κάποιος εισαγγελέας, τότε δικαιούστε να αναστείλετε την κομματική του ιδιότητα. Όχι να τον διαγράφετε ενώ δεν του έχει καταλογιστεί τίποτα, επειδή μια ασφαλίτικη φυλλάδα τον κρέμασε “στα μανταλάκια”. Σταματήστε να δίνετε εξετάσεις σε κάποιον φαντασιακό “παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο” και να φοβάστε τον ίσκιο του συντηρητισμού και της οπισθοδρόμησης. Δεν σας/μας αξίζει).
Τάκης Κατσαρός
