Οταν μια ιδιωτική επένδυση, όπως του Ελληνικού, με κεφάλαιο, που προέρχεται από τη δημόσια περιουσία, καταλήγει στις τσέπες των γνωστών, πασίγνωστων αρπακτικών, υπό τον έπαινο του πρωθυπουργού και του εσμού κολάκων, κοράκων και κορδάκων της εξουσίας, τούτο σημαίνει ότι από τον καθένα και την καθεμία κάτι ζωτικό έχει κλαπεί
Τελικά η πολιτική, η καθεστωτική πολιτική αυτής της κυβέρνησης είναι μια διαρκής προσωπική προσβολή στον καθένα και στην καθεμία που ζει σ’ αυτή τη χώρα. Από τον καιρό της προετοιμασίας της, όταν ο Μητσοτάκης ανακάτευε τα πτώματα με τα χώματα στο Μάτι και ξεσήκωνε όλο το φασισταριό για τη Συμφωνία των Πρεσπών, μέχρι τα… επανεγκαίνια του Ελληνικού, η προσβολή είναι διαρκής, αδιάλειπτη και προσωπική. Γιατί τα αποτελέσματά της, πέρα από τις γενικές διατυπώσεις, έχουν επιπτώσεις που αφορούν τον κάθε πολίτη προσωπικά, ακόμα κι αν σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Το Ελληνικό, που προαναφέρθηκε λόγω χρονικής συγκυρίας, είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα. Η εταιρεία που το ανέλαβε εφάρμοσε με συνέπεια το «στρίβειν διά του αρραβώνος» τινάζοντας στον αέρα το συμφωνημένο master plan της επένδυσης, που προέβλεπε πάρκα και αναπλάσεις κοινωφελούς χρήσης και λειτουργεί ως κοινός διαφημιζόμενος παλιού πειρατικού ραδιοφωνικού σταθμού που πουλάει «οικόπεδα με θέα (σ.σ.: πανάκριβα -αν και κλεψιμαίικα- είναι η αλήθεια), πέντε λεπτά από την Ομόνοια, με φως, νερό τηλέφωνο». Πρόκειται για απάτη που συμβαίνει μπροστά στα μάτια ολόκληρη της κοινωνίας. Και ο πρωθυπουργός, εκπροσωπώντας το βαθύ σύστημα, τα πιο αδίστακτα κερδοσκοπικά λόμπι, καλύπτει με φύλο συκής την απάτη εγκαινιάζοντάς τη για δεύτερη φορά (υπό τα ουρλιαχτά του υπουργού -άνευ- Αναπτύξεως Άδωνι Γεωργιάδη) σαν να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Αυτό ακριβώς είναι ο ορισμός της προσωπικής προσβολής στον καθένα και στην καθεμία.
Γιατί όταν μια ιδιωτική επένδυση της τάξεως του Ελληνικού, με κεφάλαιο, που προέρχεται από τη δημόσια περιουσία, άρα έχει επιπτώσεις στη ζωή του καθενός πολίτη, καταλήγει στις τσέπες των γνωστών, πασίγνωστων αρπακτικών, υπό τον έπαινο του πρωθυπουργού και του εσμού κολάκων, κοράκων και κορδάκων της εξουσίας, τούτο σημαίνει ότι από τον καθένα και την καθεμία κάτι ζωτικό έχει κλαπεί. Κάτι που στο επόμενο λεπτό θα το συναντήσει μέσα στις βαριές αρνήσεις για την πρόοδο της ζωής του, αφού «λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν». Αρνήσεις, βέβαια, που αγγίζουν μέχρι την απειλή κατά της ίδιας του της ζωής.
«Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» έφτυσε στα μούτρα όλων μας και καθενός ξεχωριστά ο πολύς Στέλιος Πέτσας, η λίστα επιχορηγήσεων του οποίου σε (ακόμη και καταδικασμένους) ψεύτες και αγύρτες, που έκανε την Ελλάδα να κατρακυλήσει στον πάτο της αξιοπιστίας περί την πληροφορία παγκοσμίως, θα αποτελεί εσαεί μνημείο επονείδιστης, προκλητικής και προσβλητικής πολιτικής αλητείας. Γιατί, βέβαια, τα συμφέροντα που λεηλατούν τη ζωή όλων υφαρπάζοντάς την και σε πραγματικό, και σε συμβολικό επίπεδο δεν το κάνουν προκειμένου να «προσαρμοστούν» για να επιβιώσουν βιολογικά. Το κάνουν για να επιβιώσουν επιχειρηματικά -πλείστα όσα τα παραδείγματα έως καθολικής ασφυξίας-, καταδικάζοντας όλους τους υπόλοιπους σε χθαμαλή και γλίσχρα επιβίωση.
Συνεπώς, με τα επανεγκαίνια του Ελληνικού ο Μητσοτάκης, με στεντόρεια έπαρση Λουδοβίκου και απέριττη θατσερική στυγνότητα, λέει σε όλους ότι είναι ηλίθιοι γιατί είναι αδύναμοι να τον εμποδίσουν. Αυτόν και εκείνους που εκπροσωπεί όντας σάρκα από τη σάρκα τους. Άλλωστε, στον κόσμο τους η φτώχεια είναι αμάρτημα, ντροπή και υστέρηση που αγγίζει (τι αγγίζει δηλαδή…) τα όρια του ρατσισμού, ξεπερνώντας και αυτή την ίδια την ταξική διαστρωμάτωση. Λες και η ταξική θέση του ανθρώπου υπακούει σε κάποιον (τερατώδη και ανύπαρκτο ούτως ή άλλως) φυσικό ντετερμινισμό.
Οπότε τι είναι αυτό που απομένει; Μια καθαρή, πεντακάθαρη προσβολή στα μούτρα μας. Γιατί πρόκειται για προσβολή να σου λένε ότι η ισότητα είναι αφύσικη. Προσβολή είναι να καθορίζεις τις προσδοκίες με βάση τον τόπο κατοικίας των ανθρώπων. Και μάλιστα να τους προσδίδεις και νοητικά χαρακτηριστικά, λες και το γονίδιο της μεγαλοφυΐας είναι μέρος κάποιας μυστηριώδους τοπικής πανίδας.
Ηλίθιο μεν, ρατσιστικά προσβλητικό και επικίνδυνο δε. Όπως και η ανατριχιαστική ρήση του πρωθυπουργού ότι «δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάνε όλοι στο πανεπιστήμιο». Τρομάζεις με τον απροκάλυπτο ταξικό ρατσισμό. Ποιο ιερατείο ανέλεγκτο και ανεξέλεγκτο αποφασίζει για το μέλλον των παιδιών μας; Ο Μητσοτάκης και η Κεραμέως; Οι χοντράνθρωποι της χοντρής ψυχής;
Κάθε παιδί όμως είναι μια ιερή στιγμή της ανθρωπότητας. Ας αντιληφθούμε, λοιπόν, επιτέλους τι σημαίνει αυτή η προσβολή…
ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
