Ο Τζόνσον θα περάσει στην Ιστορία ως πρωθυπουργός της μιας χρήσεως, δηλαδή της υλοποίησης της εντολής των ψηφοφόρων για Brexit τον Ιούνιο του 2016.
Παράδειγμα πολιτικού αμοραλισμού χωρίς προσχήματα, ο Τζόνσον ταλαντεύτηκε ανάμεσα στην παραμονή και την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. και τελικά επέλεξε το Brexit.
Οταν το Brexit έγινε πραγματικότητα, τότε οι ψηφοφόροι κατάλαβαν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, ότι δηλαδή πίσω από τα πομπώδη συνθήματα του τύπου Global Britain δεν υπήρχε καμιά στρατηγική για την εκτός Ε.Ε. Βρετανία. Ή μάλλον υπήρχε και ήταν η ίδια στρατηγική που οδήγησε τον Κάμερον στο να εγκλωβίσει τη χώρα του και την κυβέρνησή του στο δημοψήφισμα σε έναν κυνικό τακτικό ελιγμό για να αντιμετωπίσει το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου και τον ηγέτη του, Φαράζ, που είχαν κατακτήσει την πρωτιά στις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2014.
Η βρετανική κοινωνία από την έξωση της Σιδηράς Κυρίας τον Νοέμβριο του 1990 ζει με παραλλαγές το μεταθατσερικό μοντέλο με τους Μέιτζορ (1990-1997), Μπλερ (1997-2007), Γκόρντον Μπράουν (2007-2010) και Κάμερον (2010-2016).
Το Ηνωμένο Βασίλειο, την ίδια περίοδο, μακράν του να αποτελεί ένα γαλατικό χωριό του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, ήταν το πρότυπο της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Το 1998 ο Σρέντερ έλεγε ότι θέλει να γίνει ο Μπλερ της Γερμανίας και φιλοδοξούσε να μεταμορφώσει τους Σοσιαλδημοκράτες σε Νέο Κέντρο. Το 2007 ένας από τους τελευταίους επισκέπτες του Μπλερ στην Ντάουνινγκ Στριτ ήταν ο υποψήφιος της Γκολικής Δεξιάς για την προεδρία Σαρκοζί.
Ετσι με την πάροδο του χρόνου η φθορά του θατσερικού μοντέλου και της μεταθατσερικής παραλλαγής του αποτυπωνόταν στη διόγκωση κομματικών μορφωμάτων όπως το UKIP του Φαράζ αλλά και σε τοπικά αποσχιστικά κινήματα με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το SNP, που επιμένει παρά την ήττα του στο δημοψήφισμα του 2014 να διεκδικεί την ανεξαρτησία της Σκοτίας.
Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Brexit μοιάζει να αναρωτιέται η πολιτική ελίτ της Βρετανίας στη σκιά της επερχόμενης χειρότερης κρίσης που πέρασε το Ηνωμένο Βασίλειο μετά το 1945.
Η απάντηση με το μεταθατσερικό μοντέλο να έχει χάσει τη σταθεροποιητική του δυναμική δεν είναι εύκολη.
Ενα είναι βέβαιο: ότι στο Συντηρητικό Κόμμα επείγονται να αντικαταστήσουν τον Τζόνσον πριν η χώρα οδηγηθεί στις κάλπες και σε μια στρατηγικών διαστάσεων πολιτική ήττα για το κυβερνών κόμμα.
Γιώργος Καπόπουλος
