Πλησιάζοντας προς το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μια πρόταση του προέδρου, σχετικά με την εκλογή των οργάνων, αιφνιδίασε, άλλαξε την ατζέντα της συζήτησης και δυστυχώς ήταν ευκαιρία για κάθε είδους επιθέσεις προς διαφωνούντες.
Είναι αλήθεια πως εδώ και καιρό έχει ανοίξει η συζήτηση για την οργάνωση και τη δομή του κόμματος. Συζήτηση όχι οργανωμένη, αλλά σε παρέες και σε κύκλους πολιτικών αναλυτών και διαφόρων στελεχών του κόμματος.
Το πυραμιδικό κόμμα θεωρείται από πολλούς ξεπερασμένο, μια και έχουμε άλλη κοινωνική διάρθρωση και πολλές κοινωνικές ομάδες, επισφαλή εργασία, τηλεργασία, πλορεταριάτο και πρεκαριάτο, μικρομεσαίοι που οδηγούνται στη φτώχεια.
Η συζήτηση είναι αναγκαία, αλλά πρέπει να υπάρχει επαρκής χρόνος και διάλογος, πριν να οδηγήσει σε καταστατικές αλλαγές.
Θα έπρεπε οι μελέτες που πήρε υπόψη του ο πρόεδρος να δοθούν πρώτα στην επιτροπή καταστατικού και ακολούθως στο κόμμα και να ανοίξει ο διάλογος πολύ πριν τις ασφυκτικές προθεσμίες του συνεδρίου. Να αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας, συζήτησης, αντιπαραθέσεων αν θέλετε, και κυρίως ανταλλαγής απόψεων με προσπάθεια σύνθεσης στο εσωτερικό του κόμματος, πριν δοθούν επίσημα στη δημοσιότητα ως αποφάσεις της πλειοψηφίας.
Για την ουσία τώρα. Η ψηφοφορία για πρόεδρο και ΚΕ από όλα τα 60–70 χιλιάδες μέλη του κόμματος παρουσιάζεται σαν μια δημοκρατική κατάκτηση και επιτέλους εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας χωρίς διαμεσολάβηση.
Όμως άμεση δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή, διάλογος και στο τέλος ψηφοφορία.
Ισχυρίζεται κανείς πως η καθολική ψηφοφορία για την εκλογή των βουλευτών, που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια, είναι άμεση δημοκρατία;
Πολλά μέλη του κόμματος, που νιώθανε πως δεν έχουν ποτέ λόγο στις αποφάσεις του κόμματος, είδαν την πρόταση ως μια δυνατότητα να ακουστούν και να έχουν λόγο στην πορεία του κόμματος.
Όμως η προσφυγή στην κάλπη μια φορά στα τρία χρόνια καμία αναβάθμιση των μελών δεν είναι. Στην ουσία το κόμμα κινδυνεύει να αποκτήσει δομή ανεστραμμένου Τ, όπου στην κορυφή είναι η ηγεσία που εκλέγεται από τη βάση κάθε τρία χρόνια, λειτουργεί χωρίς λογοδοσία μέχρι την επόμενη εκλογή, και στη βάση είναι ένα ρευστοποιημένο κόμμα χωρίς διαδικασίες, και χωρίς λόγο, που χρησιμεύει μόνο ως εκλογικός μηχανισμός.
Ήδη η συνειδητοποίηση από πολλά μέλη και στελέχη πως μια καθολική ψηφοφορία από δεκάδες χιλιάδες μέλη, των 250 μελών της ΚΕ, είναι αδύνατο να γίνει με όρους ισοτιμίας.
Έτσι έχουν αρχίσει συζητήσεις για εκλογή ανά περιφέρια, χωρίς καμία κεντρική εισήγηση και χωρίς επαρκή χρόνο για ουσιαστικό διάλογο και επεξεργασία σοβαρών προτάσεων.
Ελπίζω να επικρατήσουν ωριμότερες σκέψεις και να μην οδηγηθούμε σε μια βιαστική αλλαγή της δομής του κόμματος, που δεν θα βοηθήσει στη συνοχή και στην ενότητα, απαραίτητη για τις πολλές και σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Ρία Καλφακάκου
Πηγή: Η Εποχή
