«Έως το 2015, υπήρχε διαρκώς επιδείνωση των δεικτών παιδικής φτώχειας και αποκλεισμού, που το 2015 έφθασε στο 37,8%. Από εκεί και μέχρι το 2019, περίοδο που συμπίπτει με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το ποσοστό αυτό έπεσε και, όπως η ίδια η Έκθεση αναφέρει, έφθασε το 30,5%»
Μιλώντας στην Επιτροπή Ισότητας της Βουλής, στην παρουσίαση της Έκθεσης της UNICEF 2020 για το παιδί, η Θ. Φωτίου Βουλευτής Β3 Νότιου Τομέα Αθήνας και Αναπλ. Τομεάρχης για την Κοινωνική Αλληλεγγύη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, καλωσόρισε τον εκπρόσωπο της διεθνούς οργάνωσης και του ευχήθηκε καλή επιτυχία, προς το συμφέρον των παιδιών, επεσήμανε όμως τα εξής:
Δεν είναι σωστό να εμφανίζεται ότι υπάρχει βελτίωση των δεικτών για τα παιδιά κατά την τελευταία δεκαετία, διότι η δεκαετία 2011-21 δεν είναι μια ενιαία περίοδος με κοινά χαρακτηριστικά. Έως το 2015, υπήρχε διαρκώς επιδείνωση των δεικτών παιδικής φτώχειας και αποκλεισμού, που το 2015 έφθασε στο 37,8%. Από εκεί και μέχρι το 2019, περίοδο που συμπίπτει με τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, το ποσοστό αυτό έπεσε και, όπως η ίδια η Έκθεση αναφέρει, έφθασε το 30,5%.
Η Έκθεση δεν αναφέρει παρά μέρος μόνον των καθοριστικών θεσμικών παρεμβάσεων του ΣΥΡΙΖΑ: Το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, που ξεκίνησε το 2017 ως ΚΕΑ. Το Νόμο για την Αναδοχή και υιοθεσία το 2018 που, λόγω καθυστερήσεων της ΝΔ, μόλις τώρα αρχίζει να αποδίδει καρπούς. Το νόμο για την Επιτροπεία Ασυνόδευτων Ανήλικων που λόγω μεταφοράς της αρμοδιότητας από το Υπ. Εργασίας στο Υπ. Μετανάστευσης και Ασύλου, ακόμη δεν εφαρμόζεται, ενώ το χρηματοδοτημένο από τη UNICEF σύστημα παρακολούθησης των ασυνόδευτων ανά 15νθήμερο στο ΕΚΚΑ απαξιώνεται.
Όμως απουσιάζουν μεγάλες θεσμικές αλλαγές που μείωσαν τα ποσοστά παιδικής φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού:
α) Ο νόμος για την αντιμετώπιση της Ανθρωπιστικής Κρίσης το 2015, για δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα, προπληρωμένη κάρτα για τρόφιμα από την αγορά και επιδότηση ενοικίου.
β) Ο νόμος για το νέο επίδομα παιδιού που διπλασίασε τη δαπάνη του από 650 εκ. στο 1,1 δις.
γ) Ο νόμος του 2018 για το επίδομα ενοικίου
δ) Ο διπλασιασμός, από το 2015 ως το 2019 των vouchers για βρεφονηπιακούς σταθμούς, ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠμεΑ με ένταξη και των ανέργων ενταγμένες και τις άνεργες μητέρες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, αυτό βελτίωσε θεαματικά το σύστημα επίσημης φροντίδας προσχολικής αγωγής παιδιών 0 – 6 ετών, Παιδιά κάτω των τριών ετών το 2014 καλύπτονταν μόνον κατά 13% και το 2018 κατά 41%, όταν ο Μ.Ο. της ΕΕ είναι 35%. Και παιδιά 3 – 6 ετών, το 2014 καλύπτονταν κατά 65% από επίσημες υπηρεσίες φροντίδας και το 2018 κατά 95%, όταν ο Μ.Ο. της ΕΕ είναι 87%.
ε) Η θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
στ) Η ενίσχυση των γονιών ανάπηρων παιδιών με συμμετοχή στο 15% των υποχρεωτικών προσλήψεων στο Δημόσιο.
ζ) Η νομοθέτηση, το 2016, δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τα ανασφάλιστα παιδιά, ανάπηρα και μη, που σήμερα κινδυνεύει αφού, εν μέσω πανδημίας, ψήφισαν νόμο που απαγορεύει τη συνταγογράφηση φαρμάκων, θεραπειών και εξετάσεων από ιδιώτες γιατρούς και παραπέμπει στα δημόσια νοσοκομεία.
η) Ο θεσμός των σχολικών γευμάτων που το 2019 έφθασαν τις 185.000 με δέσμευση το 2023-24 να φθάσουν σε όλα τα 600.000 παιδιά του δημοτικού, η ΝΔ τα πάγωσε εκεί ως φέτος και τώρα ανακοίνωσε αύξησή τους στα 220.000 γεύματα ως το 2023-24.
θ) Η μετατροπή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης σε Εθνικό νόμο, ο Αντιρατσιστικός Νόμος και η δημιουργία των Σπιτιών του Παιδιού, για παιδιά που φθάνουν στη δικαιοσύνη, είτε ως θύματα, είτε ως μάρτυρες, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τον Πειραιά και το Ηράκλειο, Δυστυχώς, μόλις πριν 5 ημέρες ξεκίνησε η λειτουργία του πρώτου Σπιτιού στο Παλαιό Φάληρο.
ι) Η ένταξη στα Κέντρα Κοινότητας, μέσω του ΕΣΠΑ, 100 Κέντρων Στήριξης Οικογένειας για προβλήματα βίας και κακοποίησης μητέρων και παιδιών, bullying, εξαρτήσεων κ.λπ. που δεν υλοποιούνται.
ια) Τα προγράμματα για τους Ρομά στην περίοδο 2017-23 που εκπονήθηκαν από την Ειδική Γραμματεία Ρομά την οποία η ΝΔ κατήργησε αμέσως μόλις ανέλαβε, με αποτέλεσμα προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τον ΕΟΧ και το ΕΣΠΑ έχουν παγώσει. Ενώ οι Ρομά κινδυνεύουν σήμερα να χάσουν τα επιδόματά τους αν έστω κι ένα παιδί της οικογένειας χάσει τη χρονιά λόγω απουσιών.
Ο συντονισμός των πολιτικών αυτών μέσω του ψηφιακού Εθνικού Μηχανισμού Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των πολιτικών κοινωνικής ένταξης, διασυνδεδεμένου με τα Κέντρα Κοινότητας και τον ΟΠΕΚΑ είναι που οδήγησε στη μείωση των δεικτών. Τα φετινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι η παιδική φτώχεια ήταν 22,8% το 2006, προ κρίσης, την παραλάβαμε το 2015 στο 26,6% και την παραδώσαμε το 2019 στο 21,1%, χαμηλότερο και από το 2006, πριν την κρίση, σε περίοδο, υποτίθεται, μεγάλης ανάπτυξης.
Και η Αναπλ. Τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για την κοινωνική Αλληλεγγύη κατέληξε ότι χρειάζεται ανάλυση, και από τη UNICEF, και από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, όλων των παραμέτρων, επιτευγμάτων και παλινωδιών, και κινητοποίηση ισχυρών δαπανών για να μπορέσει να τελεσφορήσει ένα Εθνικό Σχέδιο για τα δικαιώματα των παιδιών σε μια χώρα που, ακόμη βρίσκεται μεταξύ των τριών χωρών της ΕΕ με τον μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας και αποκλεισμού για τα παιδιά.
Πηγή: left
