‘’A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα ‘ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.’’ Μανώλης Αναγνωστάκης
Διαβάζω μετά τον θάνατο του Άκη Τσοχατζόπουλου πολλά ‘’υποκριτικά’’( και όχι μόνο), σημειώματα θλίψης και θα ήθελα ολιγόλογα να εκφράσω κάποιες σκέψεις.
-Είναι φυσικό να λυπάται κάποιος για την απώλεια ενός ανθρώπου(ιδιαίτερα εάν εχει ευεργετηθεί από αυτόν).
-Όμως είναι υποκριτικό να θρηνείς το ίδιο για την απώλεια:
-ενός απλού ανθρώπου και ενός βασανιστή.
-Ενός δικτάτορα και ενός απόλυτα δημοκρατικού κυβερνήτη .
-Ενός τίμιου πολίτη και ενός διαπλεκόμενου, που εκμεταλλεύτηκε την εμπιστοσύνη που του έδειξαν οι πολίτες για να πλουτίσει εξυπηρετώντας επιχειρηματικά συμφέροντα.
Οι αντιπαραθετικές αναφορές θα μπορούσαν να είναι πολλές όμως για την οικονομία του κειμένου ας μείνουμε στις παραπάνω.
ΗΘΙΚΕΣ ΑΝΑΘΥΜΙΑΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΑΔΙΣΤΑΚΤΗΣ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
-Ο Ακης Τσοχατζόπουλος ανήκε στην τελευταία κατηγορία.
-Υπήρξε στην ηγεσία ενός κόμματος που ευαγγελιζόταν τον Σοσιαλισμό και την κοινωνική αλλαγή.
-Ενός κόμματος όπως έλεγε ‘’των μη προνομιούχων ‘’.
-Γι’ αυτά που υποτίθεται ότι πρέσβευε του δόθηκαν όλες οι θέσεις υπευθυνότητας(βουλευτής, υπουργός, αντιπρόεδρος κυβέρνησης, μέλος της Κ.Ε και του Π.Γ του ΠΑΣΟΚ) και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
-Αντί να αγωνίζεται (για αυτά που εκατομμύρια άνθρωποι ονειρευτήκαν και του έδωσαν εντολή),για μια κοινωνία δίκαιη, στην υπεράσπιση των αδύνατων, κλπ αυτός έγινε δούλος των επιχειρηματικών συμφερόντων και πάμπλουτος, εκμεταλλευόμενος την εντολή του λαού και την θέση του.
-Ο ίδιος ζούσε, αν και ‘’Σοσιαλιστής’’ στα λόγια μέσα στον πλούτο και την χλιδή σαν μεγαλοκαπιταλιστης.
-Με την ζωή του και την συμπεριφορά του ,αυτός καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έγιναν πρότυπα μιας εξουσίας αλαζονικής, αδίστακτης , ρουσφετολογικής, διαπλεκόμενης με επιχειρηματικά συμφέροντα ,προτάσσοντας έντονα μια πολιτιστική υποκουλτούρα των σκυλάδικων και της έλλειψης οποιουδήποτε ηθικού φραγμού.
-Με αυτό το παράδειγμα ζωής έκανε το όραμα του Σοσιαλισμού να ταυτιστεί με ότι χειρότερο και να ξεθωριάσει, ακυρώνοντας τα όνειρα για κοινωνική αλλαγή εκατομμυρίων ανθρώπων .
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: ΔΙΑΡΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
-Αναφέρω τα παραπάνω για να απαντήσω σε όλους αυτούς που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον Ακη και ταυτόχρονα για να τονίσω ότι πρέπει να αποφύγουμε αντίστοιχα φαινόμενα στο μέλλον από την αριστερά.
-Το φαινόμενο του εκφυλισμού της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είχε πολλές αίτιες, όμως μια από τις σημαντικότερες ήταν το ότι η ηγεσία, αφέθηκε χωρίς έλεγχο από την βάση του κόμματος και της κοινωνίας.
-Όπως τόνιζε ο Λένιν ‘’και τον καλύτερο επαναστάτη αν τον βάλεις κάπου χωρίς έλεγχο, θα γίνει Τσάρος’’ Εν ολίγοις δεν υπάρχει αλάθητο σε καμία ηγεσία και σε κανέναν ηγέτη.
-Έλεγχο λοιπόν, διαρκής συμμέτοχη, δημοκρατικές διαδικασίες από την κορυφή ως την βάση για να μην ζήσουμε αντίστοιχα φαινόμενα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
-Ο καθένας μας στενοχωριέται για μια ανθρώπινη απώλεια ακόμα και αν αυτή είναι του Άκη Τσοχατζόπουλου .
-Όμως δεν μπορώ να στεναχωρηθώ για αυτό που εκπροσωπούσε καi ποιητικά ο Αναγνωστάκης τόσο παραστατικά το αποδίδει
– Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι
αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που
προσέφερες.
A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα ‘ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θά ‘σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
Λεωνίδας Καρίγιαννης
Ανάρτησή του στο Facebook
