Σε δεύτερο, βαρύτερο σφάλμα υπέπεσε η κυβέρνηση με την ξαφνική τροπολογία που κατέθεσε για το “ακαταδίωκτο” όχι μόνο των επιστημόνων, αλλά και των στελεχών της. Το πρώτο, ήταν που παρά την πίεση της αξιωματικής, ιδίως, αντιπολίτευσης να δώσει στη δημοσιότητα τα πρακτικά των συνεδριάσεων των επιδημιολόγων το αρνιόταν, ένοχα. Το δεύτερο, τώρα, είναι ότι επειδή πια αυτό δεν είναι εφικτό –οι πρώτες αποκαλύψεις είναι γεγονός– σπεύδουν να καλύψουν τις πολιτικές τους ευθύνες. Υπό την πίεση της αντιπολίτευσης και των αδιεξόδων της διαχείρισης της πανδημίας, σχεδόν σε πανικό, η κυβέρνηση αναλαμβάνει το ηθικό και πολιτικό κόστος και προφυλάσσει τον εαυτό της, μην πιστεύοντας στο απρόσκοπτο πολιτικό της μέλλον.
Προφυλάσσει τον εαυτό της και όχι τους επιστήμονες, που πράγματι θα πρέπει να προστατευθούν για να κάνουν απερίσπαστοι το καθήκον τους. Το εύρος της τροπολογίας καλύπτει και τα διορισμένα απ’ αυτή στελέχη σε διάφορες επιτροπές, κατασκευάζει, δηλαδή, ένα οιονεί νόμο “περί ευθύνης υπουργών”, απαγορεύει έως και την εξέταση των επιστημόνων! Προφανώς φοβάται αλληλοκατηγορίες και αποκαλύψεις.
Γιατί όμως προχωρεί η ΝΔ σε μια τροπολογία που κατεδαφίζει με θόρυβο ό,τι φιλοτεχνούσε έως τώρα για το “άριστο της διαχείρισης της πανδημίας” από την κυβέρνησή της; Διότι τώρα αρχίζει να αποκαλύπτεται, σιγά – σιγά, η πραγματικότητα που απέκρυβε. H πιο σπουδαία πτυχή της είναι ότι παρακάμπτει και φαλκιδεύει τη γνώμη των επιστημόνων, με τις παρεμβάσεις της, για να προχωρεί σε αποφάσεις με προβάδισμα την οικονομία και το πολιτικό κόστος και όχι την υγεία των πολιτών. Είναι μια ανεύθυνη και μυωπική, συνάμα, στάση που εγείρει βαρύτατες πολιτικές ευθύνες για την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Μια δεύτερη πτυχή είναι η “σύγκρουση καθηκόντων” που μπορεί να υποκρύπτεται σε διάφορες αναθέσεις–αποφάσεις που μερικές, μάλιστα, ακυρώνονται από την ίδια την κυβέρνηση.
Υπάρχει, όμως, και η στιγμή όπου ήλθε η τροπολογία. Ο κόσμος ανησυχεί, αντιδρά και διαμαρτύρεται γιατί έχει χάσει την εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση. Συνεχώς, παίρνει αποφάσεις που αναιρούνται αμέσως. Όλες οι πράξεις της, λοιπόν, έπρεπε να στοχεύουν στην ενίσχυση της εμπιστοσύνης όχι στην υπονόμευσή της. Αντίθετα τώρα πρώτον, υπονομεύει το κύρος των επιστημόνων, διότι αποκαλύπτεται ότι δεν τους ακούει και διότι τους προστατεύει με νόμο, άρα μειώνει και εξ αυτού το κύρος τους. Δεύτερον, κατεδαφίζει τα δικά της ιδεολογήματα περί “ατομικής ευθύνης”, σπεύδοντας να καλύψει την “ατομική ευθύνη” των στελεχών της.
Σωστά η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επισημαίνει ότι “η διάταξη αυτή προσβάλλει το κύρος της επιτροπής στην κοινή γνώμη και δίνει στρεβλή εντύπωση για τα μέλη της”. Όπως και ότι η διάταξη εμποδίζοντας τους ειδικούς να “κληθούν να καταθέσουν στις δικαστικές αρχές για τη διαχείριση της πανδημίας, μην τυχόν και αποκαλυφθούν οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης, εξηγεί για ποιο λόγο εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση αρνείται να δημοσιοποιήσει τα πρακτικά των συνεδριάσεων”.
Παύλος Κλαυδιανός
Πηγή: Η Εποχή
