– Μετά και τον ανασχηματισμό, πώς κρίνετε τη διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ, τόσο συνολικά όσο και αναφορικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας;
Πιστεύω ότι η διατύπωση που χρησιμοποιήσαμε στο κείμενο συμβολής της Ομπρέλας για τον χαρακτήρα της κυβέρνησης της ΝΔ είναι πλήρης, συνοπτικός και ακριβής, τον θυμίζω: «Το επιτελικό κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη πολύ σύντομα αποκαλύφθηκε: “μοναρχικός” συγκεντρωτισμός, μεροληψία υπέρ των “φίλων”, ταξική πολιτική υπέρ των πλουσίων, κομματική κατάληψη και κατεδάφιση κάθε διαφανούς δημόσιου θεσμού, νεοφιλελευθερισμός με ακροδεξιά υπεράσπιση του κοινωνικού συντηρητισμού».
Η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί την παράδοση του «βλέπουμε και κάνουμε» στο οικονομικό πεδίο και την ίδια στιγμή είναι ανίκανη να σχεδιάσει οποιαδήποτε μεσοπρόθεσμη στρατηγική. Δεν παραιτείται βέβαια από τη νεοφιλελεύθερη μεροληψία, παρ’ ότι υιοθέτησε στα λόγια την υπεράσπιση του δημόσιου συστήματος υγείας και τα δημόσια οικονομικά. Στην πράξη η προσήλωση της ήταν και είναι η παραχώρηση λειτουργιών του δημοσίου στις ιδιωτικές επιχειρήσεις Η διαχείριση της πανδημίας είναι χαρακτηριστική: δώρα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις Υγείας, υποτονική στήριξη του ΕΣΥ, ψέματα για τις προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, άρνηση να επιτάξει ΜΕΘ, ακόμα και όταν το δημόσιο σύστημα κατάρρεε, επιβάρυνση του γενικού πληθυσμού με την άρνηση συνταγογράφησης των τεστ, παιχνίδι εντυπώσεων με το εμβόλια, τα οποία παιχνίδια βέβαια γρήγορα αποκαλύπτονται.
Η ταξική μεροληψία της κυβέρνησης αποκαλύπτεται εμφατικά στο πεδίο της εργασίας με την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων της αμοιβής της εργασίας, την ελαστική εργασία και τη συρρίκνωση της προστασίας του εργατικού και του ασφαλιστικού Δίκαιου.
Το πολιτικό επιτελείο της κυβέρνησης καταλαβαίνει ότι οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της επιδημίας την αποξενώνουν, γεωμετρικά γρήγορα, από την εκλογική της επιρροή. Τα δώρα στα μεγάλα ΜΜΕ και στις φιλικές εταιρίες επιχειρούν να ισοφαρίσουν τις απώλειες. Οι αριθμοί μιλάνε, η χώρα τρέχει με ύφεση 15,2% που ισοδυναμεί με κοινωνική και οικονομική καταστροφή, χειρότερη και από τα χρόνια του Μνημονίου. Παρά την έγκαιρη προειδοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ για την επικείμενη καταστροφή, παρά τις προτάσεις του για εμπροσθοβαρή μέτρα.
Εξάλλου η ΝΔ δεν απαρνείται το παρελθόν της, αντίθετα αναβαθμίζει το δεξιό οπλοστάσιο, με τον αυταρχισμό, την αστυνομική βία, την επιτήρηση και το θεσμικό απολυταρχισμό.
– Ποιες θεωρείτε τις σημαντικότερες επιπτώσεις της κρίσης της πανδημίας; Θεωρείτε ότι μπορεί να εξελιχθεί ακόμα και σε κρίση δημοκρατίας.
Η κοινωνικο-οικονομική ανασφάλεια μπορεί επίσης να βοηθήσει στην προετοιμασία του εδάφους για τις συντηρητικές ακόμα και για τις ακροδεξιές ιδεολογίες. Η απελπισία και η δυσαρέσκεια που μπορεί να γεννήσει η απώλεια του οικονομικού status μπορεί να γίνουν βαθιές, οι άνθρωποι συχνά αντιλαμβάνονται την οικονομική δυσπραγία «περισσότερο ως απώλεια ταυτότητας παρά ως απώλεια πόρων». Όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως κομμάτι της μεσαίας τάξης, αλλά φοβούνται ότι μπορεί να βγουν από αυτήν ως αποτέλεσμα της ανεργίας, της κατάσχεσης του σπιτιού τους, της πτώχευσης ή της ασθένειας, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε τέτοια συναισθήματα. Η κυβέρνηση υποδαυλίζει το φόβο, την βοηθά, προκειμένου να νομοθετεί περιορισμούς στα δικαιώματα και κυρίως στις πολιτικές ελευθερίες: οι διαδηλώσεις, ο συνδικαλισμός, η διαμαρτυρία τίθενται στο απόσπασμα, το ίδιο και οι θεσμοί κοινοβουλευτικού, κοινωνικού και εργατικού ελέγχου. Όπως γράφουμε και στο κείμενο της Ομπρέλας οδηγούμαστε σε ένα καθεστώς Μεταδημοκρατίας. Βέβαια η ιστορία δεν γράφεται μόνο από τους κυρίαρχους, γράφεται και από τους αποκάτω, από την Αριστερά, τους Οικολόγους, την αριστερή σοσιαλδημοκρατία όσοι δηλαδή θα αντιδράσουν στη νέα βαρβαρότητα. Αθέατος στα ΜΜΕ, παραστατικός για μας είναι ο παλμός των νεανικών ανησυχιών, εκείνοι και εκείνες που κινητοποιούνται απέναντι στο κράτος της εξαίρεσης, απέναντι στο δόγμα του Νόμου και της Τάξης, στον πόλεμο των ταυτοτήτων.
– Ποια είναι η εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που θα μπορέσει να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική και πολιτική δυναμική;
Πρέπει να απορρίψουμε την ιδέα σύμφωνα με την οποία, φαινόμενα όπως μια επιδημία ανοίγουν τον δρόμο αυτόματα σε πολιτικό νεωτερισμό και επιθυμητό κοινωνικό μετασχηματισμό. Στη νέα περίοδο θα διατηρήσουν την πολιτική τους δύναμη μόνον οι νέες διακηρύξεις και οι πεποιθήσεις που αφορούν τα νοσοκομεία και τη δημόσια υγεία, τα σχολεία και την ισότητα στην παιδεία, την περίθαλψη των ηλικιωμένων, την ευάλωτη θέση των γυναικών. Είναι τα ζητήματα στα οποία πρέπει να αρθρώσουμε λόγο, για τους νέους κινδύνους που ανέδειξε η επιδημία, κατανοώντας ταυτόχρονα τις νέες και παλιότερες απειλές. Ο δικός μας πολιτικός λόγος πρέπει να συνέχει τις ανισότητες, με τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, την οικολογική κρίση και τις επιπτώσεις του ψηφιακού καπιταλισμού.
Δεν γίνεται να ξεχνιέται στην ανάλυση μας και κυρίως στο Πρόγραμμα μας ότι ένας νέος ψηφιακός καπιταλισμός ξημερώνει. Νέες ανισότητες επιβάλλονται με εργαλεία την ψηφιοποίηση της οικονομίας και τις πλατφόρμες ηλεκτρονικού εμπορίου. Η «αμαζονοποίηση» του λιανικού εμπορίου κερδίζει συνεχώς έδαφος, εξορίζοντας τις μικρές επιχειρήσεις του κλάδου σε περιοχές όπου η ψηφιοποίηση δεν έχει πρόσβαση. Την ίδια στιγμή, ο κόσμος της εργασίας γίνεται περισσότερο ευάλωτος, περισσότερο ανασφαλής από ποτέ, και οι κοινωνίες απειλούνται από ένα καθεστώς επιτήρησης, από τον αόρατο «μεγάλο αδελφό».
Έμφαση πρέπει να δίνουμε στα ζητήματα της κλιματικής κρίσης, στα ζητήματα της Δίκαιης Μετάβασης, από την οικονομία των εξορύξεων και των ορυκτών καυσίμων στις ανανεώσιμες πηγές. Στο δικό μας συντακτικό η μετάβαση πρέπει να είναι δίκαιη, δηλαδή να δίνει προτεραιότητα στον άνθρωπο και να μεριμνά για τις περιφέρειες, τους κλάδους και τους εργαζομένους που θα έρθουν αντιμέτωποι με τις μεγάλες προκλήσεις. Το νόημα της δικαιοσύνης είναι ευρύτερο και εκτείνεται σε ζητήματα περιβαλλοντικής και κλιματικής δικαιοσύνης, καθώς και σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συμμετοχικών διαδικασιών που επιτρέπουν σε όλους τους ενδιαφερόμενους να εμπλακούν όχι μόνο στην εφαρμογή αλλά και στον σχεδιασμό των πολιτικών μετάβασης σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία.
Οι αντιστάσεις, οι μετασχηματισμοί απαιτούν συμμαχίες, κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες, με αυτή την έννοια η πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ απευθύνεται σε πολλούς:
Όσους δηλαδή επιλέγουν ως πεδία πολιτικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη το κοινωνικό ζήτημα, δηλαδή τη νέα φτώχεια, την ανεργία, την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας, την προστασία της εργασίας απέναντι στις ευελιξίες και τους περιπλανώμενους εργαζόμενους.
Όσους μεριμνούν και συμπάσχουν για τους ανθρώπους του πολιτισμού, την καλλιτεχνική δημιουργία, που υπερασπίζονται το περιβάλλον και τη βιώσιμη πόλη για όλους, όχι μόνο για τους επισκέπτες και τη βιομηχανία της διασκέδασης
Όσους ανησυχούν για την κλιματική κρίση και το νέο «κατασκοπευτικό» καπιταλισμό.
Όσους αντιδρούν απέναντι στο δόγμα του Νόμου και της Τάξης
Η πρόσκληση για συνεργασία πρέπει να είναι ανοικτή, χωρίς ημερομηνία λήξης, βλέπετε, άλλες φορές η Ιστορία φαίνεται καθηλωμένη και άλλοτε τρέχει. Συνήθως αναπάντεχα.
Πηγή: Independent News
