Η απεργία και οι συμβολικές κινητοποιήσεις που έγιναν την προηγούμενη Πέμπτη 26 Νοεμβρίου – δεδομένων των συνθηκών – ήταν πετυχημένες και τα γεγονότα δείχνουν ότι ενόχλησαν πολλούς, μα πάρα πολλούς.Τόσο οι συμβολικές διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις έξω από τα Υπουργεία Εργασίας και Υγείας όσο και οι μοτοπορείες που διοργανώθηκαν κατάφεραν να κερδίσουν στις ψυχές των ανθρώπων, γιατί συνέδεσαν την έλλειψη ουσιαστικών μέτρων από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίαςμε την αντεργατική πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη ακριβώς αυτήν την πανδημία. Πρώτα-πρώτα ενοχλήθηκε η κυβέρνηση και γι’αυτό διαμήνυεαπό την προηγούμενη της απεργίας – μέσω κρατικών λειτουργών (αστυνομικών υπαλλήλων)-ότι θα υπάρξει απαγόρευση συγκεντρώσεων, ενώ παράλληλα διακινούσε ψευδείς ειδήσεις μέσω των προσφιλών και καλοταϊσμένων ΜΜΕ γιατην επικειμένη απαγόρευση όλων των συγκεντρώσεων για την ημέρα της απεργίας. Φυσικά δεν ανακοινώθηκε καμιά απαγόρευση ούτε βγήκε σχετικό ΦΕΚ, αλλά το κέντρο της Αθήνας θύμιζε και πάλι κατεχόμενη πόλη με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις σε κάθε γωνιά που έδιναν το σήμα στους «υπηκόους» να μην τολμήσουν να παραβούν τους κανόνες. Έτσι το κυβερνητικό επιτελείο θεωρεί ότι πέτυχε μ’έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μιαη αποτροπή και ο φόβος λειτούργησε και δεν έγιναν μεγάλες συγκεντρώσεις,ενώ από την άλληη κυβέρνηση δεν εκτέθηκε στην κοινή γνώμη,αφού δεν ανακοίνωσε για δεύτερη φορά (σε μόλις δέκα μέρες) απαγόρευση των συγκεντρώσεων.
Φυσικά και το κυβερνητικό αφήγημα μπάζει νερά, γιατί δεν κατανοεί ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αναλογιζόμενοι την κρισιμότητα των ημερών έδειξαν αίσθημα ευθύνης και κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τις συμβολικές κινητοποιήσεις χωρίς να εκθέσουν σε κίνδυνοκανέναν συμπολίτη. Αντίθετα, κατάφεραν να ενώσουν τα αιτήματα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και τη λήψη μέτρων για τα μέσα μαζικής μεταφοράς με το αίτημα να μην προχωρήσει το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Ο κόσμος της εργασίας ζητά να ληφθούν μέτρα ουσιαστικής προστασίας του λαού από την πανδημία και να σταματήσει η κυβέρνηση να εκμεταλλεύεται τη συγκυρία για να περάσει το αντεργατικό και αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο στα μουλωχτά.
Άλλοι που ενοχλήθηκαν από την απεργία και τις συμβολικές κινητοποιήσεις είναι κάποιοι μεγάλοι εργοδότες οι οποίοι προχώρησαν σε πρωτοφανή «μέτρα» αντιμετώπισης των απεργών.Την Παρασκευή συνέβησαν δύο περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας που χρησιμοποίησαν την πανδημία ως πρόσχημα για να πλήξουν τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές. Θέλησαν αφενός να ενοχοποιήσουν ή να αφήσουν αιχμές για διασπορά του κορονοϊού για όσους κινητοποιούνται και αντιδρούν και αφετέρου να στηλιτεύσουν το δικαίωμα στην απεργία και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και στη διαδήλωση. Στη μια περίπτωση αναφέρομαι στην επιλογή των τηλεοπτικών σταθμών ALPHA και STAR να θέσουν εκτός εργασίας βάζοντάς σε καραντίνα τους συνδικαλιστές της ΕΤΙΤΑ (Ένωση Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής) επειδή κατά την 24ωρη απεργία παραστάθηκαν μαζί με άλλους συνδικαλιστές στο Υπ. Εργασίας διαμαρτυρόμενοι για το αντεργατικό νομοσχέδιο.Η δεύτερη περίπτωση αφοράστοτέρμιναλ της ΣΕΠ/COSCO, όπου επίσης η DPORT και οι υπόλοιποι εργολάβοι έβγαλαν εκτός εργασίας ολόκληρο το 15μελές διοικητικό συμβούλιο της ΕΝΕΔΕΠ (Ένωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων στις προβλήτες του Πειραιά), διότι είχαν συγκεντρωθεί και περιφρουρούσαν την απεργία έξω από το τέρμιναλ.
Αν αυτό δεν είναι διαπόμπευση και στοχοποίηση του συνδικαλισμού και των συναδέλφων, τότε τι είναι; Άραγε η κυβέρνηση έχει κάτι να πει για αυτήν την αυθαιρεσία;
Με αυτές τις πρακτικές μεγάλοι εργοδότες αμφισβητούν ευθέως τα συνταγματικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες εργαζομένων και η Πολιτεία οφείλει να πάρει σαφή θέση απέναντι σε αυτό το φαινόμενο.Σίγουρα ούτε συμπτώσεις ούτε τυχαίες είναι αυτές οι δύο περιπτώσεις,και αν δεν έχουν την ξεκάθαρη καταδίκη της κοινωνίας, πιθανάνα δούμε κι άλλα ανάλογα περιστατικά στο μέλλον σε μεγαλύτερο εύρος. Όσο δεν γίνονται γνωστά και δεν καυτηριάζονται τέτοια φαινόμενα τόσο θα πληθαίνουν και θα γίνονται σταδιακά η νέα «κανονικότητα». Αξίζουμε πολλά περισσότερα από αυτή την «κανονικότητα», έχουμε δώσει τόσους αγώνες ως λαός για τις δημοκρατικές κατακτήσεις και θα ξαναδώσουμε αν χρειαστεί για να τις υπερασπιστούμε.
Τα συνδικάτα, τα πολιτικά κόμματα και άλλες συλλογικότητες οφείλουν να καταδικάσουν τη λογική που κατηγορεί για διασπορά του ιού όσους-ες διαμαρτύρονται και αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους. Οφείλουμε όλοι να περιφρουρήσουμε τις δημοκρατικές ελευθερίες που δυστυχώς απειλούνται και αμφισβητούνται με πολλούς τρόπους τελευταία. Οι απαγορεύσεις, η αστυνομική αυθαιρεσία και η καταστολή κάθε διαμαρτυρίας δυστυχώς έχουν απλωθεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπηςαπό κυβερνήσεις που βλέπουν την πανδημία ως ευκαιρία για να περάσουν αντιλαϊκές πολιτικές, όπως και στη χώρα μας. Είναι μια απάντηση του συστήματος σε περίοδο βαθιάς κρίσης που οι ανισότητες μεγαλώνουν και οι αδύναμοι θα διεκδικούν όλο και πιο δυναμικά. Εμείς όλοι και όλες θα κριθούμε από τη στάση μας σε αυτήν την πρόκληση και πρέπει να λειτουργήσουμε συνθετικά και από κοινού για να καταφέρουμε να σταματήσουμε αυτόν τον αντιδημοκρατικό κατήφορο.
O Γιώργος Γώγος, είναι λιμενεργάτης και Οργαν. Γραμματέας Εργατικού Κέντρου Πειραιά
Πηγή: Εργασία Σήμερα
